61

Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom (księga 4, 18) Ofiara Kościoła, którą Pan polecił składać na całym świecie, jest ofiarą czystą i Bogu przyjemną. Polecił składać, nie jakoby potrzebował jej od nas, ale dlatego, iż przynosi ona - Jeżeli zostaje przyjęta - chwałę składającemu. W ten właśnie sposób okazujemy naszemu Panu miłość i cześć. On to pragnąc, abyśmy składali ofiary w prawości i prostocie serca, pouczył nas o tym w słowach: ,,Jeśli przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że twój brat ma coś przeciw tobie, zostaw dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i ofiaruj swój dar". Powinniśmy przeto ofiarawać Bogu pierwociny Jego stworzeń, jak to powiada Mojżesz: ,,Nie ukażesz się przed obliczem Pana z pustymi rękoma". Okazując wdzięczność człowiek ofiaruje Bogu to, czym został przezeń obdarowany, i czyniąc tak dostępuje chwały. Tak więc aż dotąd nie ustało składanie ofiar. Były niegdyś, są i teraz. Były u ¯ydów, są obecnie w Kościele. Zmienił się jedynie ich charakter, albowiem składają je ludzie wolni, nie zaś niewolnicy. Pan jest jeden i ten sam, ale charakter ofiar niewolników inny jest niż ludzi wolnych, aby wolność mogła się ujawnić w samym nawet sposobie ofiarowania. Nic nie jest zbyteczne przed Bogiem, nic nie jest bez znaczenia i wymowy. Tamci składali Panu ze swoich dóbr dziesięcinę, ci zaś, którzy się stali wolni, wszystko oddają Panu na służbę. Oddają nie mniejsze dobra dobrowolnie i radośnie, albowiem spodziewają się doznać większych dobrodziejstw. Wyobrażają niejako ową wdowę, która całe swe utrzymanie wrzuciła do skarbony. Powinniśmy przeto składać Bogu ofiary i okazać we wszystkim wdzięczność naszemu Stwórcy, ofiarując pierwociny Jego stworzeń w czystej intencji, w wierze nieudawanej, mocnej nadziei i gorącej miłości. Jedynie Kościół składa w dziękczynieniu taką właśnie czystą ofiarę Stwórcy. Ofiarujemy więc Bogu to, co jest Jego własnością, głosząc oraz wyznając jedność i zmartwychwstanie ducha i ciała. Podobnie jak chleb ziemski dzięki wezwaniu Boga nie jest już zwykłym chlebem, ale Eucharystią, a składa się z dwóch ełementów, ziemskiego i niebieskiego, tak też my przyjmując Eucharystię, wyzbywamy się zniszczalności, a otrzymujemy nadzieję zmartwychwstania.

61