68

Z mowy św. Atanuzego, biskupa, Przeciw arianom (Mowa 2, 78.81-82) Jednorodzona Mądrość Boża jest Stwórcą i Dokonawcą wszystkiego. Mówi bowiem Pismo: ,,Wszystko uczyniłeś w mądrości", oraz: ,,Ziemia jest pełna Twoich stworzeń", aby jednak stworzenia nie tylko istniały, ale istniały dobrze, spodobało się Bogu użyczyć im swej Mądrości, i w każdym z nich oraz we wszystkich razem wycisnąć niejako kszłałt i podobieństwo Jej obrazu, a w ten sposób okazać, iż stworzenia przyozdobione Mądrością stały się godne być Dziełami Boga. Podobnie jak nasze ludzkie słowo jest obrazeni Słowa, Syna Bożego, tak też i nasza mądrość jest obrazem Słowa, uosobionej Mądrości. Ona to daje nam umiejętność poznawania i rozumienia oraz czyni nas zdolnymi do przyjęcia Mądrości stwórczej, a przez ma do poznania Jej Ojca. Albowiem powiada Pismo: ,,Kto ma Syna, ma również i Ojca" i ,,kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał". Skoro zatem odbicie owej Mądrości zostało stworzone w nas i we wszystkich stworzcniach, dlatego Mądrość, z całą słusznością do siebie odnosząc to, co dotyczy odbicia, powiada: ,,Pan stworzył mnie w swych dziełach". ,,Ponieważ jednak świat za pomocą mądrości - jak powiedzieliśmy nie rozpoznał Boga w Mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głpstwo głoszenia Słowa zbawić wierzących". Dlatego też Bóg nie chciał już dłużej być poznawanym, jak przedtem, za pośrednictwem obrazu i cienia Mądrości, ale postanowił, aby sama prawdziwa Mądrość przyjęła ciało, stała się człowiekiem, poniosła na krzyżu śmierć i aby przez wiarę w Mądrość Wcieloną wszyscy wierzący dostępowali odtąd zbawienia. Tak więc owa Mądrość Boga, która jak przedtem w swym odbiciu została dana stworzeniu (i w tym znaczeniu mówimy, że została stworzona), teraz objawiła siebie, a przez siebie - także swego Ojca. Potem ta sama Mądrość, czyli słowo, które stało się ciałem - jak mówi święty Jan - pokonawszy śmierć i wyzwoliwszy ludzkość z niewoli, jeszcze doskonalej ukazała siebie, a przez siebie - Ojca. Stąd też Jej Słowa: ,,Spraw, aby poznali Ciebie, jedynego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa". Cała przeto ziemia pełna jest Jego poznania. Albowiem jedno jest poznanie Ojca przez Syna i Syna przez Ojca. Ojciec raduję się w Synu, a Syn pokłada całą swą radość w Ojcu mówiąc: ,,Ja byłem radością, rozkoszą dzień po dniu przed Jego obliczem".

68