129

Kazanie św. Proklusa, biskupa Konstantynopola (Kazanie 7 na Objawienie Pańskie, 1-3) Chrystus ukazał się światu, uporządkował jego nieład, uczynił świat pięknym i radosnym. Wziął na siebie grzech świata, zwyciężył jego wroga. Uświęcił zródła wód, oświecił dusze ludzkie. W cuda zdziałane wplótł jeszcze większe. Dzisiaj ziemia i woda dzielą między siebie łaskę Zbawiciela i radość przenika świat cały, a dzień obecny ujawnia większe cuda od tych, które towarzyszyły poprzedzającej go uroczystości. W dniu narodzin Pana radowała się ziemia, bo nosiła żłóbek Zbawiciela; dziś, w uroczystość Objawienia Pańskiego, wody falują i szamią radością, bo w Jordanie otrzymały uświęcające je błogosławieństwo. Narodziny Pana ukazały nam słabe Dziecię, stwierdzając przez to naszą własną słabość; dzisiejsze święto ukazuje nam męża dojrzałego, a w Nim dostrzegamy Tego, który jako doskonały pochodzi od doskonałego. Wtedy Król przyozdobił się w ciało, oblókl się w nie jak w królewska purpurę; teraz zaś Ten, który jest zródłem, zanurzył się w wody i okrył się nimi jak szatą. Patrzcie uważnie! Oglądajcie nowe i zdumiewające cuda: oto Słońce sprawiedliwości obmywa się w Jordanie, ogień zanurza się w wodzie, Bóg jest uświecony posługą ludzką! Dziś wszelkie stworzenie wola słowami hymnu: ,,Błogosławiony, który przychodzi w imię Parńkie". Błogosławiony, który przychodzi w każdym czasie, gdyż obecnie przychodzi nie po raz pierwszy. A kimże On jest? Proszę, mów jaśniej, błogosławiony Dawidzie: ,,Pan jest Bogiem i daje nam światło". Nie tylko Dawid to zapowiada, ale i apostoł Paweł potwierdza swoim świadectwem: ,,Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas. Nie tylko niektórym, ale wszystkim ludziom, wszystkim, zarówno ¯ydom, jak i Grekom; chrzest przynosi zbawienie i wszystkim daje wspólne dobro. Uważajcie, patrzcie na zadziwiające i nowe wody potopu, większe i znamienitsze od tych z czasów Noego. Tam fale wód zgładziły ludzkość, tu woda chrztu, mocą ochrzczonego w niej Chrystusa, przywraca zmarłych do życia. Tam gołębica, niosąc w dziobie gałązkę oliwną, zapowiadała miłą woń Chrystusową, tu zaś Duch Swięty przybywa pod postacią gołębicy i wskazuje miłosiernego Pana

129