149

Z komentarza św. Grzegorza, biskupa do Księgi eklezjastesa (księga 10, 2) ,,Przyjemne jest światło" - powiada eklezjastes i miłe jest naszym oczom oglądać słońce. Bo gdyby zabrakło światła, świat straciłby swój wygląd i umarłoby wszystko, co żyje. Dlatego powiedział niegdyś zgłębiający Boże tajemnice Mojżesz: ,, Widział Bóg, że światłe było dobre". Nam wszakże wypada myśleć o wielkim, prawdziwym i wiecznym Swietle, które oświeca każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi, to jest o Chrystusie Zbawcy i Odkupicielu świata, który stał się człowiekiem i zstąpił aż na krańce ludzkiego bytowania. O Nim to mówi prorok Dawid: ,,Spiewajcie Bogu, jego imieniu psalm zaśpiewajcie: prostujcie drogę Temu, który zdąża ku Zachodowi. Pan jest imię Jego, weselcie się przed Jego obliczem". Tak więc eklezjastes nazwał światło miłym i zapowiedział, iż przyjemnie nam będzie oglądać słońce chwały, czyli Tego, który w chwili Boskiego Wcielenia powiedział: ,,Ja jestem światłem świata; kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia". I dalej: ,, sąd polega na tym, iż światło przyszło na świat". Tak więc światło słoneczne oglądane oczyma ciała było zapowiedzią duchowego słońca sprawiedliwości. Słońce to było rzeczywiście pełne słodyczy dla tych, którzy zasłużyli stać się uczniami Pana i oglądać na własne oczy, jak żył posród ludzi, rozmawiał z nimi, jak gdyby był zwyczajnym człowiekiem, choć w rzeczywistości nim nie był. Był natomiast prawdziwym Bogiem i dlatego mógł sprawić, iż niewidomi odzyskiwali wzrok, chromi chodzili, głusi słyszeli, trędowoci zostawali oczyszczeni, a umarli jednym słowem na powrót przywoływani byli do życia. Zresztą i teraz nie ma nic słodszego, jak skierować oczy duszy ku Niemu, rozważać i wpatrywać się w owo niewypowiedziane Boskie piękno, być oświeconym i ozdobionym przez uczestnictwo i łączność ze światłem, być przenikniętym duchową słodyczą, przyodziać się w świętość, zdobyć rozumienie, a wreszcie napełnić się Bożą radością po wszystkie dni obecnego żywota. To właśnie objawił nam eklezjastes, gdy mówił: ,,Nawet jeżeli człowiek wiele lat żyje, ze wszystkich niech się cieszy". Istotnie, słońce sprawiediiwości jest źródłem radości dla wszystkich, którzy weń się wpatrują według słów proroka Dawida: ,,Niech się cieszą przed i rozkoszują radością" oraz: "Radujcie się w Panu; prawym przystoi pieśń chwały".

149