161

Homilia paschalna starożytna. (PO 59, 723-724) Uczciliśmy uroczystym obchodem Paschę będącą przyczyna zbawienia wszystkich ludzi po wsze czasy od pierwszego człowieka, który również dostąpił jej skutków i został przywrócony życiu. Minione czasy i wydarzenia zostały ustanowione jako obraz i zapowiedź rzeczwwistości wiecznych.. Krył się bowiem w nich zarys prawdy teraz nam objawionej. Obecnie jednak, gdy prawda została nam dana, obraz musi ustąpić, albowiem gdy król przybywa, to nikt nie opuszcza go żywego, aby czcić jego obraz. Tu dostrzegamy jasno różnicę pomiędzy obrazem a prawdą: obraz ukazywał nam zachowanie przy życiu doczesnym pierworodnych Izraela, natomiast prawda przynosi wszystkim ludziom życie wiekuiste. Nic w tym wielkiego, jeśli do czasu tylko ujdzie śmierci fen, kto i tak wkrótce potem ma umrzeć; natomiast wielką jest rzeczą ujść śmierci na zawsze, a to właśnie stało się naszym udziałem, ponieważ dla nas Chrystus został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Już sama nazwa tego święta wskazuje na jego znaczenie. Jeśli rozpatrzymy prawdę w niej zawartą, słowo ,,Pascha" oznacza przejscie anioła zagłady, który pozabijał pierworodnych Egiptu, a ominął domy Hebrajczyków. Owo przejście anioła zagłady staje się prawdą w odniesieniu do nas, bo pozostawił nas nietkniętych i wskrzeszonych przez Chrystusa do życia wiecznego. Pascha i ocalenie peirworodnych były uważane za początek nowego roku. Cóż to znaczy gdy staramy się zrozumieć prawdę? Oznacza to, że również dla nas ofiara prawdziwej Paschy stanowi początek życia wiecznego. A więc niech każdy wie, że ofiara paschalna została złożona za niego i że początek życia liczy się dla niego od chwili, w której Chrystus za niego się umarł. Wtedy zaś została ona za niego złożona, kiedy świadomy tej łaski, rozumie, że dzięki tej ofierze został zrodzony do życia. Wiedząc zaś o tym, niech każdy śpieszy przyjąć ten początek życia nowego i niech już nie powraca do życia dawnego, któremu został położony kres, bo ,jeżeli urnarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal?

161