162

Katecheza św. Cyryla Jerozilimskiego. Biskupa ,,Woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody żywej wytryskującej ku życiu wiecznemu". Nowy na rodzaj wody, żywej i wytryskującej. A tryska ona na tych, którzy są tego godni. Dlaczego Chrystus łaskę Ducha Swiętego określa mianem wody? Dlatego, że wszystko istnieje dzięki wodzie. Woda daje życie roślinom i zwierzętom; woda spada z nieba w postaci deszczu. Woda spada zawsze w ten sam sposób i w tej samej postaci, ale jej skutek jest różnoraki; inny w palmach, inny w krzewie winnym, i w całej naturze daje się odczuwać jej wpływ, a jest on zawsze ten sam, gdyż nie może różnić się od swej natury. Także i deszcz jest zawsze taki sam i nie spada różnie, ale przystosowuje się do struktury przyjmujących go i dla każdego staje się tym, czego potrzebaje. Podobnie Duch Swięty; jeden i taki sam, niepodzielny, rozdzieła łaski każdemu tak, jak chce. Schnące drzewo, gdy otrzyma wodę, wypuszcza pędy. Tak samo grzesznik przyniesie owoce sprawiedliwości, gdy przez pokutę stanie się godny daru Ducha Swiętego. Jeden i ten sam Duch Swięty działa w różny sposób z woli Boga i w imię Chrystusa. Jednemu udziela daru mądrości słowa, umysł innego oświeca natchnieniem proroczym, temu daje moc wyrzucania złych duchów, tamtemu łaskę tłumaczenia Pisma. Jednego wzmacnia darem wstrzemięźliwości, innego nakłania do miłosierdzia; tego zachęca do postów i wytrwania w ascezie życia, tamtęgo odrywa od rzeczy ziemskich: innego jeszcze przygotowuje na męczeństwo: różnorodny w różnych ludziach. Zasze jednak taki sam, jak napisano: ,,Wszystkim objawia się Duch dla wspólnego dobra". Przybycie Jego jest łagodne i pełne dobroci; pełna słodyczy jest Jego wonność, a Jego jarzmo jest nader lekkie. Jego nadejście poprzedzają promienie światłości i wiedzy. Przybywa on jako braterski opiekun naszego wnętrza, by zbawiać, uzdrawiać, pouczać i upominać, wzmacniać i pocieszać, oświecać umysł, najpierw tęgo, kto Go przyjmuje; a przez niego oświecać także innych. Kiedy słońce ukaże się temu, który do tej pory pozostawał w ciemnościach, to otrzymuje światło dla swoich cielesnych oczu i wyraźnie widzi to, czego przedtem nie dostrzegał. Podobnie i ten, który został uznany godnym daru Ducha Swiętego, zostaje oświecony na duszy i wyniesiony ponad to, co ludzkie, i widzi to, co dotąd było mu nieznane.

162