192

Z traktatu św. Hilarego, biskupa. Pan nakazał chrzcić w imię Ojca i Syna, i Ducha świętego, to znaczy chrzcić wyznając i Stwórcę, i Jednorodzonego, i Tego, który jest Darem. Jeden jest tylko Stwórca wszystkiego, jeden jest bowiem Bóg Ojciec, od którego wszystko pochodzi; i jeden tylko Jednorodzony, nasz Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało; i jeden tylko Duch, który jest Darem we wszystkich. Wszwstko jest więc uporządkowane w potędze i działaniu mocy, od ktorej wszystko pochodzi, jeden Zrodzony, przez którego wszystko się stało, i jeden Dar doskonałej nadziei. Przyjmujemy więc Ducha Swiętego, aby poznać Boga. Tak jak władze ciała stają się bezużyteczne, jeśli nie mają odpowiedniej podniety: na przykład na nic zdadzą się oczy gdy minął dzień, a nie ma światła: nie ma pożytku ze słuchu, gdy do uszu nie dociera żaden dźwięk ani głos: niepotrzebne staje się powonienie, jeżeli nie odczuwa żadnego zapachu - nie jest to wina natury, lecz braku podniety podobnie i umysł ludzki, chociaż jest zdolmy do poznania Boga, nie otrzyma potrzebnego do tego światła wiedzy jeśli dzięki wierze nie przyjmie Ducha Swiętego. Dar więc, który jest w Chrystusie, jest jeden i całkowicie jest dostępny wszystkim. Chociaż nie przestaje być wszechobecny, dany w tej mierze, w jakiej się pragnie Go otrzymać, i pozostaje w nas w tej mierze w jakiej się pragnie nań zasłużyć. Jest On z nami aż do końca wieków, na Nim opiera się nasza nadzieja. Jego działanie jest zadatkiem tego, czego oczekujemy, jest on światłem dla umysłu i przepiękną ozdobą duszy.

192