210

Z traktatu św. Fuigoncjusza, biskupa Ruspe, Przeciw Fabianowi .

Składając ofiary wypełniamy nakaz naszego Zbawiciela, o którym świadczy święty Apostoł w słowach: ,,Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb, i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest ciało moje za was wydane. Czyncie to na moją pamiątkę. Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę. Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie".

Ofiarę składa się po to, aby głosić śmierć Pana, aby wspominać Tego, który za nas oddał swoje życie. On sam powiada: ,,Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich". Ponieważ zaś Chrystus wydał się na śmierć z miłości ku nam, dlatego ilekroć składając ofiarę wspominamy Jego śmierć, prosimy o dar miłości udzielany mocą przychodzącego Ducha Swiętego. Z pokorą błagamy wówczas, aby mocą tej miłości dzięki której Chrystus zechciał oddać za nas swe życie, dla nas, po otrzymaniu Ducha Swiętego, świat został ukrzyżowany, a my dla świata; abyśmy naśladując śmierć naszego Pana, podobnie jak Chrystus, ,,ponieważ umarł dla grzechu, raz umarł, a iż żyje, żyje dla Boga", tak i my, byśny ,,postępowali w nowości życia", a otrzymawszy dar miłości umarli dla grzechu i żyli dla Boga. ,,Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Swiętego, który został nam dany". Samo uczestnictwo w Ciele i Krwi Pana przez spożywanie chleba i picie kielicha zobowiązuje nas, abyśmy umarli dla świata i prowadzili życie ukryte z Chrystusem w Bogu, abyśmy ukrzyżowali nasze ciało z wadami i namiętnościami. W ten sposób wszyscy wierzący, którzy miłują Boga i bliźniego, chociaż nie piją kielicha męki cielesnej, piją jednak z kielicha miłości Pana. Upojeni miłością, umartwiają ciało doczesne, a przyodziani w Pana Jezusa Chrystusa, nie troszczą się o rzeczy ziemskie ani też nie wpatrują się w to, co widzialne, ale w to, co niewidzialne. Pijemy kielich Pana, dopóki zachowujemy świętą miłość; bez niej nawet wydanie ciała na spalenie nic nie znaczy. Dzięki zaś darowi miłości stajemy się tym, co mistycznie sprawujemy w dokonywanej ofierze.

 

210