232

Z traktatów Baldwina, biskupa kanterberyjskiego (Traktat 6)

Pan zna myśli i zamiary naszego serca. Bez wątpienla zna je wszystkie. My natomiast znamy tylko te, które daje nam poznać udzielając łaski rozeznania. Albowiem nie wszystko, co jest w człowieku, zna jego duch; o myślach dobrowolnych lub niedobrowolnych kszłałtuje sobie pogląd nie zawsze odpowiadający rzeczywistości. Także i tego, co dostrzega oczyma ciała, nie rozpoznaje wyraźnie z powodu osłabienia wzroku.

Nierzadko własna nasza wyobraźnia, jakiś człowiek badź nawet kusiciel podsuwa nam coś, co ma pozory dobra, ale w Bożych oczach nie zasługuje na nagrodę należną prawdziwej onocie. Istnieją bowiem pozorne cnoty albo wady, które zwodzą serce i oszukują umysł, tak iż kszłałt dobra zdaje się pojawiać w rzeczy złej, a znowu rzecz zła przybiera powierzchowność dobra. Jest to przejaw naszej ułomności i niewiedzy, nad którą należy wielce ubolewać i bardzo jej się lękać.

Napisane jest bowiem: ,,Są drogi, co zdają się ludziom słuszne, a w końcu prowadzą do śmierci". Apostoł Jan przestrzegając przed takim niebezpieczeństwem napomina nas w słowach: ,,Badajcie duchy, czy pochodzą od Boga". Któż jednak może rozstrzygnąć, czy pochodzą od Boga, jeżeli nie otrzyma daru rozeznania duchów, tak aby mógł trafnie i szczegółowo ocenić myśli, poruszenia i zamiary.

Dar rozeznania jest matką wszystkich cnót. Dlatego potrzebuje go każdy zarówno do udzielania wskazówek innym, jak też kierowania i doskonalenia siebie.

Myśl o tym, co należy czynić, jest słuszna, jeśli kierowana jest wolą Boga. Intencja jest godziwa i święta, kiedy z całą prostotą zwraca się ku Bogu. Całe nasze życie i każdy czyn będą przeniknięte światłem, jeśli oko będzie uczciwe i szczere. Jest takim wówczas, kiedy dzięki należytemu zostanowieniu wie, co należy czynić, a działając z prostotą i w dobrej intencji, unika wszelkiej dwulicowości. Rozumne zostanowienie nie dopuszcza błędu, dobra zaś intencja wyklucza udawanie. Na tym właśnie polega prawdziwe rozeznanie to jest na połączeniu zostanowienia i dobrej intencji.

Tak więc wszystko należy czynić w świetle rozeznania, jakby w Bogu samym i pod okiem Boga.

 

232