235

Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów (Ps 1, 9-12) Cóż piękniejszego od psalmu? Toteż Dawid słusznie powiada: ,,Sławcie Pana, albowiem dobrze jest śpiewać psalmy; słodko i zaszczytnie jest wychwalać naszego Boga. Bardzo słusznie; psalm bowiem jest błogosławieństwem ludu, uwielbieniem Boga, chwalbą zgromadzenia, rozradowaniem ogółu, wołaniem świata, głosem Kościoła, melodyjnym wyznaniem wiary, uroczystym wyrazem pobożności, ozdobą wolności, okrzykiem wesela, wybuchem radości. Psalm uśmierza gniew, usuwa troskę, podtrzymuje w smutku. W nocy jest obroną, za dnia pouczeniem, świętem sprawiedliwych, obrazem ukojenia, zadatkiem pokoju i zgody; jak cytra łączy różne i różnorodne głosy w jedną harmonijną pieśń. Psalmem zaczyna się poranek, a zmierzch rozbrzmiewa jego echem. W psalmie wdzięk współzawodniczy z pouczeniem. Spiewającemu przynosi radość, a zarazem pogłębia jego wiedzę. Przy odmawiauiu psalmów jakże wiele odnosisz korzyści. Gdy czytam: ,,Pieśń dla oblubieńca", płonę tchnieniem świętej miłości. W psalmach odnajduję dar objawień, zapowiedź zmartwychwstania, skarby obietnic. Tam właśuie uczę się unikać grzechu i oduczam się wstydzić pokuty za grzechy. Czymże jest psalm, jeśli nie iustrumentem cnót. Czcigodny prorok uderzając weń połeczką ducha świętego rozlewa po całej ziemi słodycz niebiańskiej pieśni, kiedy na strunach lutni wykonanych z martwych części zwierząt, zestawia głosy o różnej barwie i brzmieniu i ku niebu kieruje pieśń Bożej chwały. Poucza wtedy, iż należy nam zacząć od obumarcia grzechowi, potem zaś spełniać w swym życiu rozliczne dzieła cnót, które przedstawią Bogu piękno naszej pobokności. Dawid pouczył nas zatem, iż trzeba nam śpiewać i nucić psalmy w głębi serca. To właśnie czynił Paweł, skoro mówił: ,,Będę się modlił duchem, ale też i umysłem; zaśpiewam psalm w duchu, ale też i umysłem". Dawid uczył nas jeszcze kszłattować życie i czyny w świetle spraw nieba, aby przyjemność śpiewania nie wywoływała pożądliwości ciała, które nie wyzwalają, ale zniewołają duszę. Właśnie dlatego mówił, że śpiewa dla zbawienia swej duszy: ,,Będę Ci grał na cytrze, Boże, święty Izraela. Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewać, i dusza moja, którą odkupiłeś".

235