243

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża, O błogosławieństwach (Kazanie 95, 8-9) Szczęście oglądania Boga słusznie zostało obiecane ludziom czystego serca. Oczy bowiem przyzwyczajone do ciemności nie mogą patrzeć na blask prawdziwogo światła. To, co dla dusz jasnych będzie szczęściem, dla zbrukanych stanowić będzie karę. Trzeba nam zatem odwrócić oczy od mroku ziemskich marności, oczyścić je od wszelkiego brudu grzechu, aby rozjaśniony wzrok mógł cieszyć niezrównanym widokiem Boga. Zrozumieliśmy, że następne błogosławionstwo poucza, w jaki sposób można na to zasłużyć; ,,Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni nazwani będą dziećmi Bożymi" To błogosławieństwo, najmilsi, nie dotyczy jakiegokolwiek porozumiema albo ugody, ale odnosi się do tego pokoju, o którym Apostoł powiada; ,,Zachowujcie pokój z Bogiem", o takim pokoju mówi także prorok; ,,Obfity pokój dla miłujących Twe prawo; nie spotka ich żadne potknięcie". Takiego pokoju nie mogą posiadać nawet najściślejsze przyjaźnie i największe podobieństwa charakteru, jeżeli nie są zgodne z wolą Bożą. Poza dostojeństwem tego pokoju pozostają wspólnoty niegodnych pragnień, przy-mierza zbrodni i zmowy zła. Miłość świata nie zgadza się z miłością Boga. Kto nie odrywa się od swego ziemskiego pochodzenia, nie może wejść do społeczności dzieci Bożych. Ci zaś, którzy mają umysł zawsze zwrócony ku Bogu, ,,starając się zachowywać jedność ducha i więź pokoju", nigdy nie odstępują od prawa wiecznego, wypowiadając z wiarą na modlitwie; ,,Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi". Ci właśnie są ludźmi czyniącymii pokój, ci są naprawdę jednomyślni i święcie zgodni, ci zasługują na imię ,,dzieci Boga i współdziedziców Chrystusa". Miłość Boga i miłość bliźniego sprawi, iż nie będą się lękać żadnych przeciwności ni żadnych przeszkód, ale po zakończeniu wszelkich prób odpoczną w niewysłowionym pokoju Boga, przez naszego Pana, który z Ojcem i Duchem Swiętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

243