248

Z traktatu św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, O doskonałości chrześcijańskiej.

,,On jest naszym pokojem; Ten, który z dwóch uczynił jeden naród". Swiadomi, iż Chrystus jest pokojem, ukażemy prawdziwe znaczenie imienia chrześcijanina, jeśli dzięki temu pokojowi, który jest w nas, wyrazimy Chrystusa w naszym życiu. ,,On zadał śmierć wrogości" - powiada Apostoł. Nie pozwólmy zatem, aby ona ożyła w nas na nowo, ale jawnie okazujmy, iż umarła całkowicie. Skoro dla naszego zbawienia została przez Boga tak chwalebnie unicestwiena, nie przywracajmy jej bezbożnie do życia na swą własną zgubę przez gniew i pamiętanie zniewag. Skoro zaś Chrystus, który jest pokojem, do nas należy, my także zadajmy śmierć wrogości, aby i w naszym życiu wypełniło się to, co - jak wierzymy - w Nim się dokonało. Podobnie jak on zburzył mur oddzielający dwa narody, a złączywszy je w sobie samym, w jednym człowieku uczynił pokój, tak i my uczyńmy pokój nie tylko z tymi, którzy walczą z nami od zewnątrz, ale także z tymi, którzy podnoszą bunt wewnątrz, tak aby ciało nie walczyło przeciw duchowi, a duch przeciw ciału. Poddawszy Bożemu prawu mądrość cielesną, stawszy się człowiekiem nowym i czyniacym pokój, z dwóch przemienieni w jedno, miejmy w sobie samych pokój. Taka jest bowiem definicja pokoju: zgodność tych, którzy byli poróżnieni. Kiedy zatem ustaje w nas wojna wewnętrzna, wtedy mając pokój, sami stajemy się pokojem i okazujemy, że imię nadawane Chrystusowi słusznie i właściwie odnosi się także i do nas. Swiadomi zaś, iż Chrystus jest prawdziwym światłem, wolnym od jakiegokolwiek kłamstwa, rozumiemy, że i nasze życie potrzebuje oświecenia promieniami owego prawdziwego światła. Otóż promieniami ,,Słońca sprawiedliwości" są cnoty, które jaśnieją i świecą, ,,abyśmy odrzuciwszy uczynki ciemności, postępowali godnie, jak za dnia". Odrzućmy ukryte czyny nieprawości, czyńmy wszystko w świetle dnia. Wtedy sami staniemy się światłem i - jak to jest właściwe światłu - oświecimy innych przez nasze dobre uczynki. A jeśli rozważymy, że Chrystus jest naszym uświęceniem, wtedy powstrzymując się od wszelkich nieprawych czynów i myśli, okażemy się rzeczywiście godnymi Jego imienia, głosząc moc świętości czynami, a nie słowem.

 

248