301

Kazanie św. Augustyną biskupa (Kazanie 337, 4-5)

W niebie przebywa Jezus Chrystus, kamień węgielny światyni duchowej, i ku Niemu ma się ona wznosić. Stawiając budynki kładziemy fundamenty u podstaw, bo ku ziemi ciążą ich mury, ale podstawy naszej światyni są z wysoka i ku nim ciążymy mocą miłości. ,,Zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem". Dom Boży, zbudowany przez nas dla naszego pożytku, nie będzie trwał wiecznie i my też przeminiemy wraz z czasem, i śmierć nas zabierze z tej ziemi. Ale otrzymamy ,,mieszkanie od Bogu, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie". I przy zmartwychwstaniu otworzą się przed nami podwoje wieczności, i nasze ciała zostaną przemienione. Teraz jedynie oczyma wiary możemy ujrzeć Boga mieszkającego w nas, dopóki nie ujrzymy Go takim, jakim jest. A wznosimy Mu to mieszkanie przez dobre czyny. Wprawdzie pochłania je czas, lecz one wznoszą się ponad czasem i prowadzą nas ku życiu wiecznemu. Takim czynem jest także zbudowanie tej światyni. Ona również przeminie wraz z czasem, a inna już nie będzie potrzebna w wiekuistych przybytkuch, bo śmierć nie ma już tam dostępu. Niech więc dobre czyny wypełniają czas dany wam na ziemi, a w wieczności otrzymacie nagrodę. Wiarą, nadzieją i miłością budujcie światynię ducha, czyniąc dobro teraz, bo tam już go nie zabraknie. Niech jej podłożem będzie teraz w waszych sercach nauka Apostołów i proroków, a wasza prostota niby gładką jej powierzchnią. Wasze modlitwy i święte mowy, jak wznoszące się mury, strzec będą w waszych duszach nauki zbawienia. Swiadectwo Boże niech was oświeca jak płomień i blask świateł; dla słabych bądźcie podporą, a ubogich chrońcie jak pod duchem. Wtedy Pan, wasz Bóg, za dobro uczynione w czasie odda wam dobra wieczności, i staniecie się na zawsze Jego własnością, Jemu poświęceni i w pełni doskonali.

 

301