464

CZWARTEK   Mt 18,21-19, 1 Serce przebaczające. Wprawdzie śpiewamy w jakimś starym polskim przeboju: ,,Ja ci wszystko przebaczę, gdy cię znowu zobaczę". Wiemy jednak wszyscy dobrze, że tak jest tylko w piosence. W życiu jest inaczej. Przebaczenie, a szczególnie przebaczenie wszystkiego jest trudne. Nieraz latami nosimy w sercu urazę. Często się słyszy: nie daruję do grobowej deski. I nie wiadomo, czy jesteśmy lepsi od owego sługi ewangelicznego, który nie chciał przebaczyć, choć sam doświadczył przebaczenia. 1. Człowiekowi trudno jest przebaczyć, choć sam pragnie przebaczenia; często z niego korzysta; żyje, bo mu przebaczono. Prosi o przebaczenie i litość jak ów sługa; kiedy przyjdzie jednak na niego kolej zamyka swoje serce. Przebaczenie jest bardzo trudne a równocześnie bardzo potrzebne. Bez przebaczenia życie byłoby nie do zniesienia. Stąd na pytanie Piotra i na nasze pytanie o przebaczenie daje Jezus jasną i jednoznaczną odpowiedz.. Przebaczenie i darowanie bratu jest chrześcijańskim obowiązkiem. Miarą przebaczenia jest sam Bóg, nasz Ojciec: Doskonałymi bądźcie, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5, 48). Jeżeli Ojciec nasz niebieski przebacza, a więc i my musimy przebaczać braciom. Wielkość przebaczenia Bożego pokazuje nam przypowieść o nielitościwym dłużniku (w. 23-35). Królem, który darowuje wielki dług, jest sam Bóg; wystarczyła prośba człowieka. Darował dzieszęć tysiecy talętów tj. Około 80 milionów złotych. Jego miłosierdzie jest bez granie; jego przebaczenie przekracza wszystkie ludzkie granice. W wielkości swego przebaczenia ukazuje swą wszechmoc i majestat. Bóg jednak chce byśmy Go naśladowali w przebaczeniu; a Jego wola jest naszym prawem. Zapomniał o tym sługa z przypowieści: Sługo niegodziwy! Słaga z przypowieści nie skorzystał z szansy naśladowania. Spotkał go za to straszny sąd. Podobny los czeka każdego z nas, jeśli nie przebaczymy z serca bratu (w. 35). 2. Chrystus, który przyszedł nam objawić wolę Ojca, bardzo wysoko podniósł obowiązek przebaczenia. Na pytanie Piotra, ile razy ma przebaczyć bratu, odpowiedział, że siedemdziesiąt siedem razy. Dla Zydów i uczniów Chrystusa liczba siedemdziesiąt siedem to liczba symboliczna, nieograniczona; oznacza po prostu ,,zawsze". Dla uczniów Chrystusa gotowość przebaczenia ma być nieograniczona Tak było w życiu Jezusa: przebaczał grzesznikom, jawnogrzesznicy, Piotrowi, łotrowi na krzyżu i tym, którzy Go krzyżowali: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Lk 23, 34). Chrześcijaństwo jest religią przebaczenia, tak samo jak jest religią miłości. Bez przebaczenia nie ma miłości. Być chrześcijaninem, to znaczy umieć przebaczać. Chrystus wiedział, że przebaczenie będzie nam przychodzić z trudem, dlatego obok nakazu i przykładu dał nam jeszcze moce, byśmy mogli jak On przebaczać. Mocami tym są sakrament przebaczenia i chleb mocnych - Eucharystia. W czasie ofiary eucharystycznej Jezus nam przebacza: ,,Ojcze, przebacz im..." wzmocnieni tym pokarmem mamy iść w życie i przebaczać jak On.

464