Strona Polska

Księga Niebios

 Tom 16 audio

Czyli Wezwanie stworzeń ludzkich do powrotu na miejsce, rangę i cel dla których zostały stworzone przez Boga.

  http://casimir.kuczaj.free.fr/Orange/polski.html

Jak zwykle całkowicie oddałam się Woli Bożej i widziałam, jak mój słodki Jezus zbliża się do mnie, aby przyjąć mnie w swojej Najświętszej Woli.

Powiedział do mnie: „Moja córko, moja Wola stale pozostaje w związku z wolą stworzenia. I poprzez tę relację ludzka wola otrzymuje światło, świętość i siłę, które zawiera moja Wola.

Moja Wola działa w ten sposób w celu, aby dać stworzeniu z góry życie Niebios. Jeśli mnie zaakceptuje, trzyma się tego niebiańskiego życia.

Ale jeśli w swoich działaniach nie zaakceptuje tej Najwyższej Woli, której intencją jest uczynienie jej szczęśliwą, silną, świętą, boską…

i przemienioną przez boskie światło, zostaje sama ze swoją ludzką wolą,

co czyni ją słabą, nieszczęśliwą, zabłoconą i pełną podłych namiętności.

Czy nie widzisz, jak wiele dusz ugrzęzło z powodu swoich słabości, niezdolnych do podjęcia decyzji, by czynić dobro?

Niektórzy nie są w stanie się kontrolować.

Inni są kapryśni jak trzciny chwiejące się na wietrze lub nie są w stanie modlić się bez niezliczonych rozproszeń.

Inni nadal są nieszczęśliwi, mimo pobożności i wysiłków, aby żyć według zasad katolickich, lecz ciągle wpadają w liczne grzechy. Inni wydają się być urodzeni tylko po to, by czynić zło.

Wszystkie te dusze pozbawiają się w swoim działaniu zjednoczenia z moją Wolą.

Moja wola jest dostępna dla wszystkich. Ale ponieważ od niej uciekają, nie otrzymują jej dóbr, co jest dla nich słuszną karą, bo najbardziej liczą się tylko ze swoją wolą i tym, ci im samym odpowiada.

Ci, -którzy chcą żyć z własnej woli ze wszystkimi swoimi nieszczęściami, czasem wspominają o Woli Bożej, ale są raczej zdystansowani od tego, coby Ona mogła dla nich oznaczać. Boją się jej, nieraz aż do śmierci niechętnie o niej wspominają.

 Jednak moja Wola, z którą te dusze nie chciały się zjednoczyć za życia i która mogła dać im mnóstwo dóbr, spotkają ją po śmierci z wielkim cierpieniem, - o ile uciekną z niej w ciągu swojego życia.

Ponieważ uciekając od niej, - będą winni, że ich dusze- będą pokryte błotem. Poza tym będzie dobrze, że będą cierpieć w czyśćcu proporcjonalnie do ich odmowy zjednoczenia się z moją Wolą na ziemi. Te cierpienia jednak będą

- bez zasług,

- bez nowych zdobyczy, wbrew temu, co by  było, gdyby zjednoczyli się z moją Wolą podczas swojego ziemskiego życia. Ale szczęśliwe one jednak, jeśli nie zostały wrzucone do piekła.

Oh! ile jęków wznosi się z czyśćca, a ile krzyków rozpaczy ucieka z piekła, ponieważ moja Wola została odrzucona przez te dusze na ziemi.

Dlatego moja córko, niech twoją pierwszą troską będzie żyć w mojej Woli,

niech twoją pierwszą myślą i pierwszym uderzeniem serca będzie zjednoczenie cię z wiecznymi uderzeniami serca mojej Woli,

aby móc przyjąć całą moją Miłość.

Staraj się nieustannie jednoczyć swoją wolę z moją, aby zostać przemienioną w moją Wolę.

W ten sposób w ostatniej godzinie będziesz gotowa na ostateczne spotkanie z moją Wolą, bez bolesności. Dusze, które pozwolą królować mojej Woli, żyjąc w Niej, a Ona w nich, unikną czyśćca.

Czułam się bardzo przygnębiona z powodu pozbawienia mojego zawsze kochanego Jezusa. Powiedziałam sobie: „Dla mnie to już koniec, im dłużej go szukam, tym mniej przychodzi. 

Co za tortura, co za męczeństwo!” Kiedy tak myślałam, mój ukochany Jezus ukazał się ukrzyżowany i rozciągnął się nad moją biedną osobą.

Światło wychodzące z jej uroczego czoła mówi do mnie :

"Moja córko, moja Wola zawiera całą moją Istotę.

Każda dusza, która Ją posiada, posiada mnie bardziej, niż gdyby miała moją stałą Obecność.

W rzeczywistości moja Wola przenika stworzenie w jego najbardziej intymnych włóknach. Liczy uderzenia serca i myśli.

Ona jest najpiękniejszą częścią życia duszy, Ona jest jej wnętrzem, z którego jak ze źródła wyłaniają się jej zewnętrzne dzieła i czynią ją nieodłączną ode Mnie.

Z drugiej strony, jeśli nie odnajdę mojej Woli w duszy człowieka, -Nie mogę być życiem jego wnętrza, a ono pozostaje jakby oddzielone ode Mnie.

Ileż dusz, które po skorzystaniu z moich łask i mojej Obecności oddzieliły się ode Mnie.

Bo- pełnia mojej Woli, i życie w Niej, zoszały potraktowane powierzchownie, bez należytej uwagi i odwagi-to jest lekkomyślnie, podobnie sprawa

-Jej Świętości, przestały robić postępy, i Mnie już w nich nie było, są pochłonięci grzechem i przyjemnością.

Oddzielili się ode Mnie. Ponieważ Woli Bożej, która całkowicie chroni duszę od najmniejszego nawet grzechu, nie było w nich.

Najczystsze, najświętsze i największe dzieła formują się w tych, którzy posiadają pełnię mojej Woli.

Tak jak u Boga, w stworzeniu ludzkim dominuje wola. Jeśli zastosuje swoją wolę do dobra, jest życie.

W przeciwnym razie,

-jest jak drzewo, które mając pień,

-gałęzie i liście, nie owocuje.

W stworzeniu ludzkim wola nie jest myślą. Ale ożywia ducha. Nie jest okiem, ale ożywia wzrok.

Jeśli jest wola, oko chce widzieć. W przeciwnym razie to tak, jakby oko nie miało życia.

Wola nie jest słowem, ale ożywia każde słowo. Ona nie jest rękami, ale ożywia akcję.

To nie nogi, ale kroki. Nie jest miłością, pragnieniami, uczuciem, ale daje życie miłości, pragnieniom, czułości.

Chociaż wola jest życiem wszystkich ludzkich działań, po ich wykonaniu istota ludzka zostaje z nich odarta.

Tak jak drzewo obciążone owocami jest obdzierane przez ręce tego, który przychodzi je zerwać.

Jednakże,

- wygląd jaki pozował człowiek,

-myśli, które uformował,

- słowa, które powiedział,

-działania, które wykonał

są zapieczętowane w jego woli.

Ręce stworzenia działają, ale jego czyny nie pozostają w jego rękach. Wychodzą poza i kto może powiedzieć gdzie.

Jednak rzeczy woli pozostaną na swoim miejscu. Wybory ludzkiej woli są zapieczętowane w woli człowieka. Jest też i pamięć, ale zwykle bardzo krótka, co do siebie samej.

Dlatego wszystko jest uformowane, zapieczętowane w woli. Jest tak dla ludzkiej woli, ponieważ zasiałem w nim ziarno, aby było podobne do mojej własnej Woli.

Myśleć więc często o tym,

- aby moja Wola mogła być w tobie, i o tym, czym może Ona być dla stworzenia ludzkiego, jeśli pozwoli ono się jej opanować.

Dziś rano mój słodki Jezus był widziany w cudowny sposób. Stał nad moim sercem, gdzie umieścił dwa pręty, a powyżej łuk.

Pośrodku łuku znajdowało się małe koło z liną. Do liny przymocowano małe wiadro. Jezus w pośpiechu włożył wiaderko do mojego serca, a potem wyjął je pełne wody i wylał na świat.

Ciągle rysował i nalewał, aż ziemia została zalana. Cudownie było widzieć Jezusa zajętego i ociekającego potem od wysiłku, jakiego wymagało nabranie tak dużej ilości wody.

Powiedziałam sama do siebie:

„Jak to możliwe, że można usunąć tyle wody z mojego tak małego serca i kiedy ta woda tam została umieszczona?”

Błogosławiony Jezus dał mi do zrozumienia, że ​​wszystko to wynikało z Jego Woli, która z tak wielką dobrocią działała we mnie.

Woda, którą czerpał, odpowiadała Słowom i Naukom o Jego uwielbionej Woli, którą złożył w moim sercu jako depozyt,

z którego czerpał, aby nawadniać Kościół, aby go napełnić.

On mi mówi:

"Moja córko,

Zrobiłem to podczas mojego wcielenia.

Po pierwsze , złożyłem w mojej kochanej Mamie wszystkie niezbędne dobra, abym mogła zstąpić z Nieba na ziemię.

Następnie wcieliłem się, składając w niej moje własne Życie.

Od mojej Mamy ten depozyt rozprzestrzenił się jako życie wszystkich. To samo stanie się z moją Wolą.

Muszę zacząć od zdeponowania dóbr, efektów, cudów i wiedzy zawartej w mojej Woli.

Po zdeponowaniu tych rzeczy w tobie, one zrobią sobie drogę do innych i oddadzą się innym stworzeniom ludzkim.

Wszystko gotowe, depozyt prawie gotowy. Pozostaje tylko rozpowszechniać te rzeczy, aby nie były bezowocne.

Zanurzyłam się w świętej Woli Bożej. Mój słodki Jezus przyszedł i powiedział do mnie :

„Moja córko, za każdym razem, gdy dusza wchodzi w moją Wolę, aby się modlić, działać lub w inny sposób, otrzymuje obficie swoje boskie kolory, jeden piękniejszy od drugiego.

Czy nie widzisz wszystkich kolorów i uroków natury?

To są cienie tych w mojej Boskości.

Ale skąd rośliny i kwiaty mają taką różnorodność kolorów?

Komu powierzyłem ich malowanie? Pod słońcem:

jego światło i jego ciepło zawierają płodność i różnorodność kolorów, które mogą upiększyć całą ziemię.

Wszystko, co rośliny muszą zrobić, to się odsłonić

do pocałunków jego światła,

- w objęcia jego ciepła, aby ich kwiaty się otworzyły.

I jakby odwzajemniali mu pocałunki i uściski, otrzymuje od nich wszystkie kolory tworzące jego piękną cerę.

Dusza, która wchodzi w moją Wolę

jest jak kwiat, który wystawia się na pocałunki i objęcia słońca.

Aby otrzymać różne kolory Wiecznego Słońca, dusza wystawia się na jego promienie.

W ten sposób staje się niebiańskim kwiatem,

-aby Wieczne Słońce pomalowało go tchnieniem swego światła do tego stopnia, żeby

- perfumować i upiększać niebo i ziemię i

- zachwycać cały dwór niebieski i samą Boskość.

Promienie mojej Woli opróżniają duszę z tego, co ludzkie  i napełniają ją tym, co  boskie.

Widać więc w niej wspaniałą tęczę moich atrybutów.

Dlatego, moja córko, często wchodź w moją Wolę, aby coraz bardziej upodabniać się do twojego Stwórcy”.

Czułam się bardzo przygnębiona, ponieważ dzisiaj mój Jezus Słońce nie wstał nad moją biedną duszą. O Boże! co to za cierpienie spędzać dzień bez słońca, bezustannie w nocy!

Przeszyta w ten sposób w duszy, pocieszałam się patrząc na rozgwieżdżone niebo i mówiłam sobie:

„Jak to jest, że mój słodki Jezus już nic nie pamięta? Nie wiem, jak dobroć Jego Serca może znieść, że nie wzejdzie we mnie słońce Jego kochającej Obecności, po tym, jak powiedział mi, że nie będzie mógł nie przyjść do swojej córeczki.

Bo maluchy nie mogą długo przebywać bez ojca.

Ich potrzeb jest tak wiele, że ojciec zmuszony jest być z nimi, opiekować się nimi i je karmić.

Ach! czy on nie pamięta, jak wyciągnął mnie z mojego ciała, tam w górze, nawet poza sklepieniem niebios, pośrodku sfer niebieskich, gdzie spacerowaliśmy razem, podczas gdy ja odciskałam moje „miłość ” w każdej gwieździe, w każdej sferze?

Ach! Wydaje mi się, że widzę moje „Kocham Cię” w każdej gwieździe i słyszę, jak ich błyszczące aureole rezonują z moim „Jezu, kocham Cię ”.

Ale On ich nie słucha, nie przychodzi.

Nie pozwala wzejść swojemu słońcu, które zaćmiłoby wszystkie gwiazdy wyposażone w moje

„ Kocham cię ”, wchłonęłoby ich tak, aby zjednoczyły się z Nim.

W ten sposób, podnosząc się ponownie pośród sfer niebieskich, mogłam tam odcisnąć nowe „ Jezu kocham Cię ”.

O gwiazdy, proszę wykrzykujcie moje „kocham was ”, aby poruszony Jezus powrócił do swojej córeczki, do swego małego wygnańca.

O Jezu, przyjdź, podaj mi swoją rękę, pozwól mi wejść do Twojej Woli Bożej, abym mogła wypełnić atmosferę, lazur niebios, słońce, powietrze, morze i wszystkie rzeczy moim „Kocham Cię ” i dać Ci moje pocałunki.

Aby gdziekolwiek jesteś,

-jeśli spojrzysz , zobaczysz moje „Kocham Cię ” i poczujesz moje pocałunki;

-jeśli słuchasz , możesz usłyszeć moje „ Kocham Cię ” i dźwięk moich pocałunków;

-jeśli oddychasz , możesz oddychać moimi udręczonymi pocałunkami;

- jeśli pracujesz , czujesz, że moje „ kocham cię ” przepływa przez twoje ręce;

-jeśli idziesz , możesz postawić stopy na moim " Kocham Cię " i usłyszeć dźwięk moich pocałunków.

Niech moje „ Kocham Cię ” będzie łańcuchem, który przywiąże mnie do Ciebie  i

Niech moje pocałunki będą potężnym magnesem, który, czy ci się to podoba, czy nie, zmusza cię do przyjścia do tej, która nie może bez  ciebie żyć.

Któż mógłby powiedzieć wszystkie bzdury, które tak powiedziałam?

Kiedy zastanawiałam się nad tymi myślami, przyszedł mój ukochany Jezus

Pokazał mi swoje otwarte Serce i pełen dobroci powiedział do mnie :

„Moja córko, połóż swoją głowę na moim Sercu i odpocznij, bo jesteś bardzo zmęczona. Potem pójdziemy na spacer, abym mógł pokazać ci moje „ Kocham cię  ” napisane dla ciebie w całym stworzeniu”.

Więc pocałowałam Jezusa, a potem położyłam głowę na Jego Sercu, aby odpocząć, gdyż poczułam ogromną potrzebę.

Potem, kiedy nadal byłam poza ciałem i przykuta do Jego Serca,

On dodał:

„Moja córko, ty, która jesteś pierworodną córką mojej Najwyższej Woli, chcę ci dać poznać,

-jak na swoich skrzydłach całe stworzenie przynosi moje "Kocham Cię " stworzeniom,

-jak na tych samych skrzydłach stworzenia powinny odpowiedzieć mi własnym „ Kocham Cię ”.

Zobacz lazurowe niebo :

nie ma ani jednego punktu na tym niebie, w którym moje „ Kocham Cię ”, dla ludzkiego stworzenia nie są odciśnięte.

Każda gwiazda  z połyskującą koroną nosi „ Kocham Cię ”. Każdy promień słońca  niosący światło na ziemię,

każda cząstka tego światła niesie w sobie „ Kocham Cię ”.

Gdy światło słoneczne okrywa ziemię

a niech człowiek patrzy na tę ziemię i chodzi po niej, nieustannie

moje „ kocham cię ” sięgają jego oczu, ust, rąk i rozciągają się pod jego stopami.

Fale oceanu  szepczą do człowieka " Kocham cię", "Kocham cię",

" Kocham Cię ".

Wszystkie krople wody to tak wiele dźwięków, które mrucząc razem tworzą najpiękniejszą harmonię mojego nieskończonego „Kocham Cię”.

Rośliny, liście, kwiaty, owoce także

mają wydrukowane w nich moje „ Kocham cię ”.

Więc całe stworzenie

przynosi człowiekowi moje bez końca powtarzane „ Kocham cię ”.

A sam człowiek, w sobie samym

iluż z moich „ kocham cię ” nie nosi w całej swojej istocie?

Jego myśli  są przypieczętowane moim „ Kocham Cię ”.

Jeg serce , które pulsuje w piersi tym tajemniczym „tikiem, takiem,...”, powtarza mu: „ Kocham cię, kocham cię, kocham cię ”.

Jego słowom  towarzyszy moje „ Kocham Cię ”

Jego ruchy , jego kroki i cała reszta

są naznaczone przez „ kocham cię ” jego Stwórcy.

Jednak pośród takiego przepełnienia mojego „ Kocham Cię ”, człowiek nie jest w stanie wyjść z siebie, aby odpowiedzieć na moją Miłość. Jaka niewdzięczność i jak bardzo moja Miłość jest zraniona!

Dlatego, moja córko, wybrałem cię na córkę mojej Woli, abyś mogła wiernie bronić praw swojego Ojca. Moja miłość absolutnie pragnie powrotu miłości od stworzeń.

W mojej Woli znajdziesz całe moje „ Kocham Cię ”. Swoje wydrukujesz w każdym z moich, dla siebie i dla wszystkich.

Oh! jakże będę szczęśliwy, widząc, jak miłość stworzeń łączy się z moją.

Oddaję moją Wolę do Twojej dyspozycji, aby przynajmniej jedno stworzenie,

- broniąc praw mojej miłości, odpłacało Mi za tę Miłość, którą umieściłem w całym stworzeniu”.

Całkowicie wtopiłam się w świętą Wolę Boga. Okrywając mnie najwyższym światłem, mój słodki Jezus powiedział do mnie :

„Moja córko, gdyby moja Wola Boża nie pozwoliła wejść w nią mojej ludzkiej woli, moje Człowieczeństwo, jakkolwiek by było święte i czyste, nie mogłoby całkowicie dokonać Odkupienia.

Moja ludzka wola nie miałaby uniwersalnej wizji Boga. Dlatego nie byłaby w stanie zobaczyć wszystkich istot.

Nie miałaby bezmiaru Boga i nie byłaby w stanie ogarnąć wszystkiego. Nie miałaby wszechmocy Boga i nie byłaby w stanie zbawić wszystkich stworzeń ludzkich.

Byłaby pozbawiona boskiej wieczności i nie byłaby w stanie połączyć wszystkiego w jednym punkcie i wszystko naprawić.

W ten sposób pierwsza rola w Odkupieniu powróciła do mojej Woli Bożej, a druga do mojego Człowieczeństwa.

Aby osiągnąć odkupienie,

Musiałem otworzyć drzwi mojej Woli Bożej dla mojego Człowieczeństwa, drzwi, które zamknął pierwszy człowiek.

I zostawiając pole otwarte dla mojego Człowieczeństwa, pozwalam mu dokonać Odkupienia w mojej Boskiej Woli.

Od tego czasu nikt inny nie wszedł w moją Wolę Bożą, aby móc działać jako właściciel, - w pełnej swobodzie, -posiadając całą moc i wszystkie zawarte w niej dobra.

Moja Wola jest dla Mnie tym, czym dusza dla ciała.

Jeśli spełnienie mojej Woli było wielką łaską dla świętych, kiedy weszła w nich jakby przez jej odbicie,

jak by to było, gdyby nie tylko otrzymali tylko jej odbicie, ale weszli w nie i cieszyli się całą jego pełnią?

Jeśli, aby dokonać Odkupienia, było to konieczne, aby moje Człowieczeństwo i moja ludzka wola miały dostęp do mojej Boskiej Woli. 

To samo dotyczy obecnie realizacji „Bądź wola Twoja na ziemi, tak jak w niebie. »

Dlatego było i jest to konieczne,

– abym ponownie otworzył drzwi mojej Woli Bożej,

-żebym wpuściłem do niej inną istotę ludzką i

-abym zostawiając jej wolne pole, pozwolił jej,

we wszystkich swoich działaniach, od największego do najmniejszego,

działać w uniwersalnej wizji, bezmiarze i mocy mojej Woli.

Jeśli wejdziesz w nią i umieścisz twoje myśli, twoje słowa, twoje  dzieła,

Twoje kroki, Twoje naprawy, Twoje  bóle,

twoją miłość i twoje  dziękczynienie, Najwyższa  Wola

– przerabiać będzie wszystkie te działania i

- oznaczy je boskim wizerunkiem.

Nada im wartość czynów Bożych, które będąc nieskończone, mogą:

działać dla  wszystkich,

dotrzeć do wszystkich  i

mieć taki wpływ na  Boskość, że przyczynią się do tego,

aby Wola Boża zstąpiła na ziemię ze wszystkimi jej dobrami.

Stanie się tak jak w przypadku monet metalowych (złote, srebrne lub inne):

dopóki nie jest na nich podbity wizerunek króla, nie mają one  wartości pieniężnej,

ale gdy tylko zostaną naznaczone wizerunkiem  króla,

nabierają wartości pieniężnej i mogą krążyć po całym królestwie.

Nie ma żadnego ważnego miasta, wsi czy miejsca, które nie cieszyłoby się prestiżem swojej waluty.

Żadne stworzenie nie może bez nich żyć.

Nie ma znaczenia, czy ich metal jest cenny, czy bazowy, o ile wyryty jest na nim wizerunek króla.

Krążą po całym królestwie,

mają przewagę nad wszystkimi i są przez wszystkich kochani i szanowani.

W ten sam sposób wszystkie czyny, które dusza czyni w mojej Woli, ponieważ są naznaczone Bożym obrazem, mogą

- krążyć w niebie i po ziemi, i

- mieć panowanie nad wszystkim,

Oddają się one każdemu, kto je chce otrzymać, i

– nie ma miejsca, które nie cieszy się ich dobroczynnym działaniem.”

Kiedy Jezus to mówił,

modliliśmy się razem, a on wniósł moją inteligencję do swojej Woli Bożej.

Razem oddaliśmy Najwyższej Królewskiej Mości hołd, chwałę, uległość

i uwielbienie od wszystkich stworzonych inteligencji.

W kontakcie z Wolą Bożą,

Boski obraz został odciśnięty na tych hołdach i aktach adoracji, które rozprzestrzeniły się na wszystkie stworzone inteligencje

jako wielu posłańców Woli Bożej w stworzeniu.

Mój słodki Jezus dodał :

„Córko, widziałaś?

To wszystko mogło się wydarzyć tylko w mojej Woli. Dlatego nadal wprowadzaj w nią

-cały twój wygląd, twoje prace,

-Twoje serce i całą resztę, a

zobaczysz niesamowite rzeczy.”

Po spędzeniu ponad trzech godzin w Woli Bożej, robiąc to, o co prosił mnie Jezus,

wróciłam do swojego ciała.

Ale kto mógł wszystko powiedzieć?

Moja słaba inteligencja jest do tego niezdolna.

Jeśli Jezus zechce, będę mówiła o tych rzeczach później. Na razie przestaję.

Zanurzyłam się w świętej Woli Bożej. Obejmując mnie, mój słodki Jezus modlił się ze mną.

Potem powiedział do mnie :

„Ludzka wola zakryła atmosferę chmurami

tak, że gęsta czerń szaleje nad wszystkimi stworzeniami. Tak więc prawie wszyscy chodzą po omacku.

Każde ludzkie działanie dokonane poza Wolą Bożą zwiększa tę ciemność i czyni człowieka bardziej ślepym. Bo, dla ludzkiej woli Wola Boża jest słońcem. Bez niej nie ma światła dla  stworzenia.

„Z drugiej strony, ktokolwiek działa w mojej Woli, wznosi się ponad tę ciemność.

Wysyła promienie światła na ziemię.

W ten sposób wstrząsa tymi, którzy żyją na niskim poziomie własnej woli i przygotowuje ich na przyjęcie Słońca Woli Bożej.

Dlatego tak bardzo chcę i cieszę się,

-że żyjesz w mojej Woli,

-że przygotowujesz niebo światła,

które będzie nieustannie wysyłać promienie światła na ziemię, zdoła rozproszyć to niebo ciemności utworzone przez ludzką wolę.

Wtedy, posiadając Światło mojej Woli, ludzie je pokochają. A boska wola będzie mogła panować na ziemi”.

Czułam się przygnębiona pozbawieniem mojego słodkiego Jezusa i błagałam Go, aby nie opóźniał już powrotu do mojej biednej duszy, ponieważ nie mogę tego dłużej znieść.

Ku mojemu zdziwieniu zobaczyłam Go przy mojej szyi, owijającego ramiona wokół mnie, jego twarz dotykała mojej, światłem, które chciał tchnąć w mój umysł.

Byłam do niego przyciągnięta i przylgnęłam do niego, ale odepchnąłam to światło myśląc sobie:

„Nie zależy mi na uczeniu się nowych rzeczy.

Jedyne, czego pragnę, to ocalić moją duszę i tylko Jezus może mnie ocalić; cała reszta to nic.”

Ale kiedy Jezus dotknął mojego czoła, nie mogłam się dłużej opierać i weszło we mnie światło.

Mówi do mnie :

„Moja córko, ten, który został powołany do pełnienia szczególnej funkcji, musi znać jej sekrety, jej znaczenie, jej obowiązki, jej fundamenty i wszystko, co jej dotyczy.

Proste stworzenie zerwało relację , jaka istniała między Wolą Bożą a stworzeniami. To cięcie pokrzyżowało Boży plan dla człowieka.

Jednak inna prosta istota, Najświętsza Maryja Panna, Królowa wszystkiego , pobłogosławiona wieloma łaskami i przywilejami - ale wciąż stworzenie - miała misję odnoszenia się do Woli swego Stwórcy, aby naprawić zerwanie dokonane przez pierwsze stworzenie ludzkie.

Pierwsza była kobietą, która zerwała łączność między Stwórcą i stworzeniem, a druga również była kobietą, która tę łączność przywróciła.

To ona, Najświętsza Maryja Panna, łącząc swoją wolę z naszą Wolą, przywróciła honor, uległość i szacunek dla praw Stwórcy.

Jedno stworzenie sprowadziło na ziemię zło i zniszczyło wszystkie pokolenia.

Kolejne stworzenie sprowadziło dobro z powrotem na ziemię.

I stawiając się w relacji z Wolą swego Stwórcy,

Uformowała ziarno wiecznego Fiata, które przyniosło wszystkim zbawienie, świętość i pomyślność.

W miarę jak rosło to niebiańskie stworzenie, rosło w nim nasienie Fiata, a kiedy to ziarno stało się drzewem,

Odwieczne Słowo zostało poczęte w jej dziewiczym łonie, gdzie Wieczna Wola panowała jako suwerenny król.

Czy widzisz więc jak? wszystkie dobra pochodzą z Woli Bożej  i całe zło zamanifestowane, gdy stworzenie wycofało się ze swoją własną wolą z tej  Woli Bożej?

Gdybym nie znalazł stworzenia, której

- życie było całe życiem w mojej Woli i

- które jest ze Mną zjednoczone,

Nie chciałbym ani nie byłbym w stanie zejść z Nieba, ani

przywdziewać się w ludzkie ciało w celu zbawienia człowieka.

„Tak więc moja Mama była ziarnem tego 'Bądź wola Twoja tak na ziemi, jak jest w Niebie'. Ponieważ jedno stworzenie zniszczyło Panowanie Woli Bożej na ziemi, słuszne było, aby inne stworzenie je odnowiło.

Z nasienia mojej Woli, które było w mojej Boskiej Matce , w moim Człowieczeństwie – które nigdy nie zostało oddzielone od mojej Boskości –

uformował się wielki projekt ludzkiej woli w Woli Bożej.

Przez moją ludzką wolę zjednoczoną z moją Boską Wolą, wszystkie moje ludzkie czyny były związane z Wolą Bożą.

Dzięki Woli Bożej byłem świadomy wszystkich czynów wszystkich pokoleń. Swoją ludzką wolą naprawiłem je i ponownie przyłączyłem do Wiecznej Woli.

Żaden akt nie mógł mi umknąć. Wszystko zostało przeze mnie uporządkowane w bardzo czystym świetle Najwyższej Woli.

„Mogę powiedzieć, że Odkupienie kosztowało mnie stosunkowo niewiele:

- moje zewnętrzne życie,

- cierpienia mojej Męki,

Moje przykłady i moje słowa wystarczyłyby i wszystko można było zrobić szybko.

W projekt zaś Królestwa Woli Bożej, jako w niebie tak i na ziemi,aby

- urzeczywistniać ten wielki projekt ludzkiej woli stopionej w Woli Bożej, trzeba było

-naprawić wszystkie ogniwa zerwane ludzką wolą,

Musiałem się zaangażować w to zainwestować

całe moje  wnętrze,

całe moje  ukryte życie,

wszystkie moje intymne cierpienia,

które były o wiele liczniejsze i bardziej intensywne niż moje zewnętrzne cierpienia. A one nie są jeszcze znane.

Nie tylko błagałem o

- odpuszczenie grzechów,

- zbawienie i ochrona życia ludzkiego. Tak jak ja przez moją pasję to uczyniłem.

Ale chodziło o odnowę całego wnętrza człowieka. Musiałem wskrzesić Słońce Wiecznej Woli, które,

- przez połączenie z Mocą całego wnętrza ludzkiego, nawet jego najintymniejszych włókien,

- miało go zaprowadzić na łono mojego Ojca Niebieskiego, i

- sprawić, że odrodzi się w Jego Odwiecznej Woli.

Oh! o ileż łatwiej było mi błagać o zbawienie człowieka, niż przemieniać jego wnętrze w mojej Woli Bożej!

A gdybym tego nie zrobił, odkupienie

- nie byłby kompletne i doskonałe,

- nie byłoby dziełem godnym Boga.

Nie miałbym możliwości,

- ani odnowić wszystkich części człowieka, ani nie przywróciłbym mu świętości, którą utracił przez zerwanie relacji z Wolą Bożą.

Projekt jest już gotowy.

Ale zanim go ujawnisz, najpierw człowiek musi wiedzieć  , że

przez moje Życie i moją Mękę może otrzymać przebaczenie i  zbawienie.

To przygotowuje go do nauki później udzielanej, jak błagałem dla niego o rzecz największą i najważniejszą: powrót jego woli do mojej Woli,”

aby

- jego szlachetność została odkryta na nowo,

- aby mosty między jego wolą a moją Wolą zostały odbudowane i

- aby odzyskał on swój pierwotny stan.

"Moja córko,

moja Wieczna Mądrość zarządziła, że ​​niebiańskie stworzenie, najświętsze ze wszystkich, miało być początkiem nowego wyniesienia człowieka w mojej Woli Bożej.

Teraz, za pomocą innego stworzenia, które chcę wprowadzić do wiecznych siedzib mojej Woli, wiążąc swoją wolę z  moją Wolą,

łącząc go ze wszystkimi moimi  działaniami, sprowadzając jego wnętrze z powrotem do Słońca mojej Wiecznej  Woli, chcę otworzyć pole tego projektu na  pokolenia,

tak, aby każdy, kto chce, miał do niego dostęp.

A jeśli do tej pory stworzenia mogły cieszyć się dobrodziejstwami Odkupienia, teraz będą mogły iść dalej i cieszyć się owocami Mojej Woli spełnianej na ziemi tak jak w Niebie, odkryły na nowo to utracone szczęście, tą szlachetność i wszechniebiański pokój, który człowiek, wykonując swoją wolę, sprawił, że zniknęło z powierzchni ziemi.

To największa łaska, jaką mogę dać człowiekowi. Ponieważ sprowadzając go z powrotem do mojej Woli, oddaję mu wszystkie dobra, które dostarczyłem mu stwarzając go.

Więc bądź uważna, bo chodzi o otwarcie wielkiej ŁASKI dla wszystkich twoich braci.

Pomyślałam sobie: „Dlaczego błogosławiony Jezus tak bardzo pragnie, aby ​​Jego Wola się spełniała? Jaką chwałę może czerpać z biednego i nieszczęśliwego stworzenia, które porzuca swoją wolę w tak wysokiej, świętej i godnej podziwu Woli Jezusa? Kiedy tak myślałam, mój kochający Jezus powiedział do mnie z wielką czułością:

„Moja córko, chcesz wiedzieć, dlaczego?

 Moja miłość i życzliwość są tak wielkie, że - za każdym razem, gdy stworzenie postępuje zgodnie z moją Wolą, daję mu bardzo dużo. I żebym zawsze mógł mu wiele dać, kocham to, że spełnia moją Wolę. Dlatego prawdziwym powodem, dla którego chcę, aby stworzenie wypełniło moją Wolę, jest to, aby w ten sposób dostarczało mi środków, by stale mu dawać, to co chcę.

Moja miłość nigdy nie chce odpoczywać. Zawsze chce biec, lecieć w kierunku stworzenia. I co zrobić? Dawać.

Kiedy stworzenie spełnia moją Wolę, zbliża się do Mnie i Ja zbliżam się do niego:

-Daję, a ono bierze. Z drugiej strony, jeśli nie spełni mojej Woli, trzyma się ode Mnie z daleka i staje się dla Mnie jak obce. Nie może więc wziąć tego, co chciałbym mu dać.

Gdybym dał jej to wszystko, byłoby to dla niej szkodliwe i niestrawne, ponieważ jej niewybredne podniebienie i skażone jej ludzką wolą

nie pozwoliłoby mu cieszyć się i doceniać boskie dary. Moim pragnieniem jest nieustanne dawanie mu ich.

Stworzenia, które czynią moją Wolę, powiększają moją chwałę.

To chwała, która zstępuje z Nieba i powraca bezpośrednio do stóp mojego tronu, pomnożona przez Wolę Bożą znajdującą się w stworzeniu.

Z drugiej strony, chwała, jeśli w ogóle istniałaby taka, którą mogliby mi dać ci, którzy nie wypełniają mojej Woli, byłaby Mi obcą chwałą, chwałą, która mogłaby osiągnąć punkt obrzydzenia.

Kiedy stworzenie stara się wypełnić moją Wolę, daję mu Moją Chwałę, która obdarza go dziełami

- mojej Świiętości, mojej Mocy, mojej Mądrości, Pięknem moich dzieł, o wartość nieocenionej.

Mogę powiedzieć, że one tam są, jako

- owoce mojej domeny,

w dziełach mojego Królestwa Niebieskiego,

- w chwale moich prawowitych dzieci.

Jak istota ludzka, która wkłada całą swoją energię w wypełnienie mojej Woli?

Mogłaby mi się nie podobać? Jak mógłbym nie czuć porywającej mocy mojej Najwyższej Woli w jej dziełach?

Oh! gdyby stworzenia znały dobro tego wszystkiego, nie pozwoliłyby się już zwodzić z własnej ludzkiej woli”.

Myślałam:

„Mój dobry Jezus mówi godne podziwu rzeczy dotyczące Jego Woli, na przykład, że nie ma nic większego, wyższego, bardziej świętego niż życie w Jego Woli.

Jeśli tak, to ile wspaniałych i sensacyjnych rzeczy powinnam była osiągnąć, nawet na zewnątrz! Jednak nie widzę we mnie nic wdzięcznego ani uderzającego.

Wręcz przeciwnie, czuję się najbardziej nikczemną osobą, która nie umie zrobić nic dobrego w porównaniu ze świętymi, którzy uczynili tyle dobrych, sensacyjnych rzeczy, cudów.

I mówi, że życie w Jego Woli pozostawia za sobą wszystkich świętych! » Kiedy te myśli przechodziły przez mój umysł, mój Jezus poruszał się we mnie i w swoim zwykłym świetle powiedział do mnie :

Moja córko, gdy świętość jest indywidualna, na określony czas i miejsce, objawia się ona zewnętrznie przez więcej cudów, aby poprowadzić ludzi czasu i miejsca do lepszego korzystania z łask i dóbr, które z tej świętości wypływają.

Z drugiej strony, Świętość Życia w mojej Woli nie jest świętością indywidualną,

oddaną czynieniu dobra

w określonym  miejscu,

w stosunku do pewnych osób  i

w określonym  czasie.

Ona jest raczej Świętością do czynienia dobra dla wszystkich ludzi ze wszystkich miejsc i czasów.

Ona jest Świętością zanurzoną w wiecznym Słońcu mojej Woli , która obejmując wszystko, jest…jakby

bezsłowne światło  ,

- ogień bez drewna,

świętość bez zgiełku, bez dymu.

Mimo to ta świętość nadal jest

-najbardziej majestatyczna, najpiękniejsza i najbardziej owocna. Jej światło jest czystsze, a ciepło bardziej intensywne.

Najlepszym obrazem tej Świętości jest słońce, które oświetla nasz horyzont : oświetla wszystko, ale bez wrzawy .

Jest lekkie, ale nie mówi.  Ono nikomu nie mówi

- o dobru, które  spełnia,

- o nasionach, które nawozi,

- o życiu, które daje wszystkim roślinom, a także

- na swój sposób o oczyszczaniu zanieczyszczonego powietrza poprzez niszczenie wszystkiego, co może być niebezpieczne dla ludzi.

Ono jest takie ciche że chociaż ludzie mają go nad sobą, nie zwracają na niego uwagi.

Jednak nadal jest piękne i majestatyczne i nadal przynosi dobro wszystkim.

Co więcej, gdyby go tam nie było, wszyscy byliby przerażeni, ponieważ zabrakłoby wielkiego cudu płodności i ochrony przyrody.

Świętość życia w mojej Woli jest czymś więcej niż słońce .

Dusza sprawiedliwa i całkowicie uporządkowana w mojej Woli jest czymś więcej niż armią w szyku bojowym.

Jej inteligencja jest uporządkowana i przyłączona do Wiecznej Inteligencji.

Jej uderzenia serca , jej uczucia, jej pragnienia są naznaczone wiecznymi więzami.

Jej myśli , jej wola i całe jej wnętrze tworzą armię posłańców wypełniających niebo i ziemię i są wymownymi głosami i bronią podejmując obronę wszystkich stworzeń, a przede wszystkim ich Boga.

Czynią dobro wszystkim i tworzą prawdziwą niebiańską i boską milicję, stale do dyspozycji Najwyższego Majestatu i zawsze w stanie wypełniać jego rozkazy.

Pomyśl o mojej Mamie : jest doskonałym przykładem życia w mojej Woli. Jej wnętrze było całkowicie zanurzone w Wiecznym Słońcu Najwyższej Woli.

Być z przodu, jako

Królowa Świętości Świętych i Matka wszystkich stworzeń” na rzecz których miała nieść moje życie, a więc wszystkie dobra, było tak, jakby ukryte w  każdym, przynosząc im moje dary bez  rozgłosu.

Więcej niż ciche słońce, przynosiła światło bez słów, ogień bez wrzawy, dobro bez ukazywania się.

Bez niej nic dobrego nie nadejdzie. Żaden cud nie został dokonany bez przejścia przez nią. Żyjąc w mojej Woli, pozostała tam ukryta. Była i nadal jest źródłem bogactwa wszystkich.

Była tak zachwycona Bogiem, tak skupiona w Woli Bożej, że całe jej wnętrze pływało w morzu tej wiecznej Woli.

Znała wnętrze wszystkich stworzeń i umieściła tam swoje własne wnętrze, aby wszystko uporządkować w Bogu.

To właśnie wnętrze człowieka, bardziej niż jego strona zewnętrzna, wymagało przerobienia i uporządkowania .

Tak więc, większość jej pracy musi być wykonana we wnętrzu człowieka, wydaje się, że nie mogła zajmować się częścią zewnętrzną.

Była jednak zaniepokojona zarówno sprawami zewnętrznymi, jak i wewnętrznymi.

Na zewnątrz wydawało się, że nie osiągnęła niczego wielkiego i sensacyjnego.

Bardziej niż słońce przeszła niezauważona i ukryta w obłokach Światła Woli Bożej.

Więc święci najwyraźniej zrobili więcej sensacyjnych rzeczy niż moja własna Mama.

Ale jacy są najwięksi święci w porównaniu z nią? To tylko małe gwiazdy w porównaniu z dużym słońcem.

Jeśli są jasne, to z powodu  słońca.

Mimo że na pierwszy rzut oka nie robiła sensacyjnych rzeczy, nadal wyglądała pięknie i  majestatycznie.

Unosiła się nad ziemią, cała napięta w kierunku Wiecznej Woli, którą

-z miłością i intensywnością, ubłagała, aby Ją z nieba na ziemię sprowadzić,

tę Wolę, którą ludzka rodzina tak brutalnie wygnała z ziemi.

Jej wnętrze zostało całkowicie uporządkowane w Woli Bożej.

Wszystko, co robiła, jej myśli, jej bicie serca, jej oddechy były czarującymi więzami przyciągającymi Słowo Przedwieczne na ziemię.

I wygrała zakład dokonując największego cudu, jakiego nikt  inny nie mógł dokonać.

Oto co musisz zrobić, dziewczyno:

-oczaruj mnie, abym tak mocno przywiązał się do twojego wnętrza, uporządkowanego w Woli Bożej,

aby ta Wola zstąpiła z nieba na ziemię”. I- aby tam na ziemi, mogła być poznana i tam mogła królować tak, jak Ona króluje w Niebie . Nie martw się o nic innego .

Ten, kto musi wykonać większą część, nie musi wykonywać mniejszej. Drzwi są otwarte, aby inni mogli wykonać drobną część, aby wszystko zostało wykonane.

Wiem, co jest konieczne, jaki jest czas i miejsce, aby ogłosić moje wielkie dzieła, czasem z cudami zewnętrznymi.

Jeśli chodzi o ciebie, zawsze podążaj za swoim lotem w mojej Woli, przez

- wypełnienie nieba i ziemi, twoimi aktami w Mojej Woli, abyś oczarowała mnie tak bardzo, że nie będę mógł się oprzeć uczynieniu największego cudu, jakim jest panowanie mojej Woli wśród stworzeń”.

Byłam bardzo przygnębiona pozbawieniem mojego słodkiego Jezusa.

Nawet gdybym wezwała go z całych sił, nie raczył przyjść na swoje biedne małe wygnanie. Oh! jak ciężkie jest moje wygnanie!

Moje biedne serce umierało z bólu, ponieważ ten, który jest jego życiem, nie przyszedł. Gdy tak marniałam, przyszedł mój spowiednik i w tej samej chwili poruszył się we mnie Jezus. Mocno naciskając moje serce, dał się zobaczyć.

Powiedziałam mu: „Jezu mój, czy nie mogłeś przyjść wcześniej?

Teraz muszę być posłuszna. Proszę wróć, kiedy przyjmę Cię do Komunii Świętej. Wtedy będziemy sami i wolni, by być razem”.

Przyjmując postawę godną i zrelaksowaną, powiedział do mnie :

„Córko, czy chcesz, abym złamał porządek mojej mądrości i odebrał Mojemu Kościołowi autorytet, którym go obdarzyłem?”

Mówiąc to, sprawił, że podzieliłam jego cierpienia. Nieco później powiedziałam mu:

„Powiedz mi, moja Miłości, dlaczego nie przychodzisz i każesz mi czekać, aż stracę nadzieję, że wrócisz, a moja dusza walczy między życiem a śmiercią?”

Pełen życzliwości Jezus odpowiedział mi :

"Moja córko,

uczyniwszy cię właścicielem mojej Woli, pragnę, abyś nie tylko ją  posiadała,

ale wiedziała również, jak ją pielęgnować i pomnażać.

Tak więc twoje cierpienia, twoja czujność, twoja cierpliwość, a nawet pozbawienie Mnie, którego doświadczasz, posłużą do ochrony i poszerzenia jej granic w twoej duszy.

Nie wystarczy posiadać, trzeba też umieć to posiadać.

Jaki byłby pożytek z posiadania pola? gdyby człowiek nie zadał sobie trudu, aby go zasiać i pielęgnować, a następnie zebrać owoce swojej pracy?

Nawet jeśli jest właścicielem swojego pola, jeśli tego nie zrobi, nie będzie miał nic do jedzenia.

Zatem to nie posiadanie czyni człowieka bogatym i szczęśliwym, ale wiedza, jak dobrze pielęgnować to, co posiada.

To samo dotyczy moich łask, moich darów, a zwłaszcza mojej Woli, którą złożyłem w tobie jak królową.

Wymaga, abyś karmiła ją swoimi cierpieniami i działaniami. Ona chce, abyś była

-całkowicie Jej podporządkowana, i obdarzała ją we wszystkim zaszczytami należnymi jej jako królowej.

Przez wszystko, co robisz i cierpisz, daje ci to, czego potrzebujesz, aby nakarmić swoją duszę. Więc ty po jednej stronie, a ja po drugiej,

poszerzamy w tobie granice mojej Najwyższej Woli”.

Przeżyłam wielką gorycz z powodu pozbawienia mojego ukochanego Jezusa. Co gorsza, przez chwilę dał się ujrzeć jak błyskawica, wyciągnął mnie z mojego…

ciała i zniknął natychmiast, zmuszając mnie do oglądania tragicznych rzeczy i pogłosek o wojnie.

To było tak, jakbyśmy chcieli zaangażować Włochy. Głowy państw kontaktowały się z innymi i proponowały im pieniądze na udział w wojnie.

Pewnego dnia, kiedy szczególnie cierpiałem, Jezus powiedział mi , że od stycznia,

Sprawił, że cierpię , aby oświecić narody, które, chcąc iść na  wojnę, chciały zabrać ze sobą innych, przez

-oferowanie im sum pieniędzy, aby ich przyciągnąć.

Jaki to był dla mnie ból, że-musiałam opuścić swoje ciało, aby zobaczyć cierpienie ludzi i organizowaną nową wojnę, i

- nie mieć przy sobie mojego Jezusa, aby przemawiać do Niego i wypraszać Jego  miłosierdzie  dla nieszczęsnej ludzkości , nawet za cenę cierpienia.

Spędziłam w tym stanie kilka dni i moje serce nie mogło już tego znieść. Nie  dość, że prawie cały czas odczuwałam ból pozbawienia Jezusa, to jeszcze przeżywałam inne cierpienie, cierpienie tak wielkie, że nie potrafię go opisać.

Potem dał się na krótko zobaczyć i nie mogąc tego dłużej znieść, przycisnął się do mojego serca, aby tam szukać schronienia i odpoczynku. Przytuliłam go do siebie i powiedziałam:

„Moje Życie, Jezu, powiedz mi:” Jak cię obraziłam, że nie przyszedłeś? A czymże jest to cierpienie, które dodaje się do cierpienia pozbawienia Ciebie i które tak strasznie mnie rani?”

Zmartwionym tonem odpowiedział : „Córko, czy naprawdę chciałaś Mnie obrazić, żebym się od Ciebie oddalił?” Kontynuowałam: „Nie, mój Jezu, wolałbym umrzeć niż  cię urazić”.

Kontynuował :

"Dobrze. Córka, która zawsze była z ojcem, musi uważnie poznać jego sekrety i sposoby działania.

Jestem z tobą tak długo, a ty nadal nie rozumiesz powodów, które zmuszają mnie do zdystansowania się od ciebie?

Ty jednak dostrzegłaś je, kiedy podszedłem do ciebie na chwilę, kiedy wyjąłem cię z twojego ciała i kiedy zostawiłem cię samą, by wędrować po ziemi.

Ile tragicznych rzeczy nie widziałaś, na których szczycie znajdują się wojny, które szykują narody.

Ostatni rok,

- w konfrontacji z Niemcami Francja zadzwoniła w dzwon jako pierwsza. Włochy, powstając przeciwko Grecji, zadzwoniły drugi dzwon.

Inny naród uderzy w trzeci dzwon, inicjując wojnę. Co za perfidia, co za upór! Tak więc, nie mogąc znieść takiego uporu, moja Sprawiedliwość

zmusza mnie do odejścia od ciebie, aby mieć swobodę działania.

Jeśli chodzi o ból, który czujesz w swoim sercu

-a co dodaje się do tego, że jest się Mnie pozbawionym, to nic innego jak cierpienie, które ludzkość powoduje Mnie przez oddzielenie się ode Mnie.

To, czego doświadczasz, to straszne cierpienie, jakiego doświadcza moje Serce z powodu tego oddzielenia.

Z powodu więzi, które masz ze Mną,

- pozostajesz związana z całą rodziną ludzką i

– jesteś zmuszona odczuwać to cierpienie, jakie zadają Mi ludzkie pokolenia, oddzielając się ode Mnie swoimi straszliwymi grzechami.

Odwagi, nie trać serca, pozwól Mi dać upust mojej Sprawiedliwości.

Potem znowu będę z tobą i będziemy się modlić i płakać razem nad

losem biednej ludzkości. Przestaniemy wędrować po ziemi i wrócimy do Boga”.

Byłam skamieniała z bólu z powodu pozbawienia mojego słodkiego Jezusa.

Wydawało mi się nawet, że jego przejawy, przebłyski lub jak cienie, zanikają, manifestują się słabo,

-które były moim jedynym wsparciem w mojej udręce i

-które niczym małe krople rosy,

podtrzymywały biedną małą roślinkę mojej duszy, uschniętą przez jego nieobecność, dając jej żyłę życia, która uchroniła ją przed śmiercią.

Byłem jednak zrezygnowana wobec jego Woli. Starałam się jak mogłam kontynuować moje wewnętrzne akty,

jak wtedy, gdy odleciałam w jego towarzystwie w Jego Najświętszej Woli.

Ale och! tak jakby z trudem, nie mogąc przyłączyć się do wszystkich, aby składać ofiary mojemu Bogu w imieniu wszystkich.

Powiedziałam mu:

„Mój Jezu, w Twojej Woli łączę moje myśli z Twoimi, Gdy Twoje myśli krążą we wszystkich stworzonych inteligencjach,

Chcę, aby każda myśl o stworzeniach wydobyła z twoich myśli miłość znalezioną w twojej inteligencji,

aby każdą myśl o stworzeniach umieścić w locie miłości.

Aby ten lot

-dosięgał Nieba i dochodził do tronu Najwyższego Majestatu.

- mieszając się z Wieczną Miłością, i zesłał miłość Trójcy Przenajświętszej na ziemię, na wszystkie stworzenia”.

Kiedy modliłam się tą modlitwą i innymi podobnymi, mój ukochany Jezus poruszył się we mnie i powiedział do mnie z westchnieniem:

Moja córko, ty nie możesz być beze Mnie, a tym bardziej Ja nie mogę być bez ciebie.

Wszystko, co czujesz w swoim sercu, to Mnie czujesz . Twoje gorące pragnienia, twoje westchnienia,

- męczeństwo, którym żyjesz z powodu pozbawienia Mnie, wszystkiego, co jest Mną.

To są moje uderzenia serca

- które rozbrzmiewają w tobie,

-które sprawiają, że dzielisz moje cierpienie i

-co sprawia, że ​​znikam z twoich oczu.

Jednakże, kiedy moja Miłość nie może już więcej znieść, przewyższając moją Sprawiedliwość, Ona zmusza mnie do ponownego objawienia się tobie.

Mówiąc to, dał się zobaczyć. Oh! jak się przez to odrodziłam!

On dodał:

"Moja córko, dałaś mi w sobie dom na ziemi.

Jednocześnie trzymam Cię w Niebie, w moim Sercu.

Boskość rozkoszuje się wnuczką Najwyższej Woli, mając ją ze sobą w Niebie.

Ponieważ mamy naszą małą dziewczynkę w niebie i na ziemi, nie musimy już niszczyć ziemi

-jak chciałaby Sprawiedliwość i -na co istoty ludzkie zasługują.

Najbardziej, smutne jest to,

-miasta znikną,

- ziemia otworzy się w kilku miejscach, sprawiając, że miejsca i ludzie znikną,

- wojny zdziesiątkują stworzenia ludzkie.

Ale z szacunku dla naszej małej dziewczynki

- komu daliśmy misję, aby nasza Wola żyła na ziemi, nie zniszczymy tej ziemi.

Uzbrój się więc w odwagę i nie rozpaczaj zbytnio podczas mojej nieobecności.

Wiedz, że niedługo wrócę do Ciebie.

A ty, nigdy nie przestawaj mnie kochać,

najpierw dla siebie  i także dla wszystkich naszych drogich  braci.

Czy chcesz wiedzieć, dlaczego Adam zgrzeszył ?

To dlatego, że zapomniał, że go kochałem, a on zapomniał kochać Mnie.

To była główna przyczyna jego upadku. Gdyby sądził, że bardzo go kocham i że ma obowiązek mnie kochać, nigdy nie zdecydowałby się na nieposłuszeństwo.

Miłość najpierw ustała, potem przyszedł grzech. Gdy Adam przestał kochać swego Boga,  ustała także prawdziwa miłość do siebie.

Jego członki i moce zbuntowały się przeciwko niemu. Stracił dominację, zniknął porządek w nim i przestraszył się.

Ustała też prawdziwa miłość do innych stworzeń. Chociaż stworzyłem go jeszcze z tą samą miłością

-jak ta, która króluje między Osobami Boskimi,

-miłość, dzięki której jeden jest obrazem drugiego, jego szczęściem, jego radością i życiem.

Dlatego, kiedy przyszedłem na ziemię, najważniejsza była dla mnie rzecz:

-żeby się wzajemnie miłowali tak,

-jak byli przeze Mnie umiłowani,

aby miłość Trójcy Przenajświętszej zawisła nad ziemią.

We wszystkich Twoich cierpieniach i niedostatkach,

- nigdy nie zapominaj, że bardzo Cię kocham,

-abyś nigdy nie zapomniała kochać Mnie.

Co więcej, jako córka naszej Woli masz za zadanie kochać mnie za wszystkich . Dzięki temu pozostaniesz w porządku i nie będziesz się niczego bała.”

Czułam lęki,

– że może to nie mój ukochany Jezus przemówił do mnie, ukazując mi tak wiele wzniosłych prawd, zwłaszcza o Woli Bożej,

-ale to raczej demon próbował mnie oszukać, zabierając mnie bardzo wysoko, a następnie wpędzając mnie w otchłań.

Powiedziałam: „Mój Jezu, wyzwól mnie z rąk wroga. Nie chcę nic wiedzieć poza ratowaniem mojej duszy”.

Poruszając się we mnie błogosławiony Jezus powiedział do mnie :

„Moja córko, dlaczego się boisz? Czy nie wiesz, że to, co wąż piekielny wie o mnie najmniej, to moja Wola?

W rzeczywistości nie chciał jej poznać i osiągnąć i dlatego nie znał Mnie ani nie kochał.

Co więcej, nie zgłębił sekrety mojej Woli, aby poznać wszystkie ich skutki i wartość. A skoro jej nie zna, to jak może o niej mówić?

Tym, czego najbardziej nie znosi, jest to, by ludzkie stworzenie spełniało moją Wolę.

Nie ma dla niego znaczenia, że ​​dusza modli się, chodzi do  spowiedzi, przyjmuje  Komunię świętą, czyni pokutę lub dokonuje  cudów.

Przez jego bunt przeciwko mojej Woli powstało w nim piekło, stąd jego nieszczęśliwy stan i trawiąca go wściekłość.

Więc moja Wola jest dla niego piekłem!

I za każdym razem, gdy widzi duszę

- zajmującą się strzeżeniem mojej Woli, aby

- poznać jej walory, wartość i świętość,

czuje, że jego piekło się podwaja.

Ponieważ widzi raj, szczęście i spokój, które utracił, tworzące się w tej duszy.

Im bardziej znana jest moja Wola, tym bardziej staje się udręczony i wściekły.

A także, jak może ci mówić o mojej Woli, Tej, która tworzy jego piekło? Jeśli mówi do ciebie o Niej, jego słowa chcą stworzyć w tobie piekło.

Ponieważ zna moją Wolę tylko po to, by jej nienawidzić, a nie kochać Ją.

To, co jest nienawidzone, nie przyniesie ani szczęścia, ani pokoju. Jego słowo jest pozbawione łask, jak mógłby ci przekazać łaskę czynienia mojej Woli?”

Myślałam o tym, jak wszystko kręci się wokół słońca: ziemia, my, morze, rośliny, wszystko.

A ponieważ krążymy wokół słońca, jesteśmy przez Niego oświeceni i otrzymujemy Jego ciepło.

W ten sposób słońce promieniuje na nas swoimi palącymi promieniami, a my, wraz z całym stworzeniem,

obracając się wokół Słońca, cieszymy się jego światłem i otrzymujemy niektóre z jego dobrodziejstw.

Ileż to istot nie krąży wokół boskiego Słońca? Robią to wszyscy: wszyscy aniołowie, święci, ludzie, wszystkie stworzone rzeczy, w tym Królowa Matka, która zajmuje w nim pierwsze miejsce, pochłaniając do maksimum promienie Wiecznego Słońca.

Kiedy tak myślałam, mój boski Jezus poruszał się we mnie. I przytulając mnie do siebie, powiedział do mnie :

„Córko, to był konkretny cel, dla którego stworzyłem człowieka:

-aby zawsze kręcił się wokół Mnie i

-że ja, jego Słońce, umieszczone w centrum jego obrotów, naświetlam go

- z mojego  Światła,

- z mojej  miłości,

- z mojego podobieństwa i

- z mojego szczęścia.

Przy każdym jego obrocie wokół Mnie chciałem mu dać

- zawsze nowe zadowolenie,

- zawsze nowe piękności i

- coraz więcej płonących strzał miłości.

Zanim człowiek zgrzeszył, Boskość nie była przed nim ukryta. Ponieważ grawitując wokół Mnie,

-był moim odbiciem i tym samym

-był trochę lekki, przyciągany nieustannie przeze Mnie.

To było naturalne, że kiedy byłem wielkim Słońcem, jego małe światło było zasilane przez moje Światło.

Jednak gdy tylko zgrzeszył, przestał krążyć wokół Mnie. I konsekwentnie,

jego małe światło  przygasło,

stał się ślepy i stracił zdolność widzenia mojej Boskości w swoim śmiertelnym ciele – na tyle, na ile jest to możliwe dla  stworzenia.

Następnie przychodząc, aby odkupić człowieka,

Ożeniłem się z jego śmiertelnym ciałem, aby go zobaczyć ,

- nie tylko dlatego, że zgrzeszył w swoim ciele i że w tym ciele zamierzałem odpokutować,

-ale także dlatego, że nie mógł już widzieć mojej Boskości w swoim ciele.

To jest tak prawdziwe, że moja Boskość, która mieszkała w moim Człowieczeństwie, mogła uwolnić dla niego tylko kilka promieni mojej Boskości.

Widzimy więc, jak wielkim złem jest grzech:

Przyprowadził człowieka do tego, że

-przestać krążyć wokół swojego Stwórcy,i

- udaremnić cel dla jakiego został stworzony i

-zmienić światło w ciemność, a piękno w brzydotę .

Grzech jest tak wielkim złem, że pomimo mojego Odkupienia nie mogłem przywrócić człowiekowi zdolności widzenia Boskości w jego śmiertelnym ciele.

Będzie to możliwe tylko wtedy, gdy: - pokonany i zmiażdżony przez śmierć, przybędzie na dzień sądu.

Co by się stało, gdyby Kreacja przestała krążyć wokół Słońca? Wszystko byłoby do góry nogami,

wszystko straciłoby światło, harmonię i piękno. Niektórzy zderzyliby się z innymi.

A nawet gdyby słońce pozostało obecne, byłoby jakby martwe dla stworzenia, ponieważ nie byłoby już dłużej wokół niego.

Ze względu na pierwotną usterkę, człowiek przestał krążyć wokół swego Stwórcy i w konsekwencji przegrał

kolejność i porządek, w jakim  żył, z jego dominacją nad  sobą, która była łatwa.

Za każdym razem, gdy grzeszy, nie tylko nie obraca się wokół swojego  Boga,

ale przestaje krążyć wokół dóbr odkupienia, które jak nowe słońce są po to, by dać mu przebaczenie i  zbawienie.

Czy wiesz, kim jest ten, który nigdy nie przestaje krążyć wokół Mnie?

Ten, który spełnia moją Wolę i w Niej żyje. On nadal biegnie, nigdy się nie zatrzymuje i

otrzymuje cały blask mojego Człowieczeństwa, a także pewne przebłyski mojej Boskości”.

Napełniła mnie gorycz z powodu pozbawienia mojego słodkiego Jezusa.

Wszystko wydawało mi się skończone, prawie nie miałam nadziei, że wróci na swoje biedne małe wygnanie.

Moje serce zatonęło w bólu na myśl, że nigdy więcej nie zobaczę tego, który dzieląc ze mną swoje życie, był moim prawdziwym Życiem.

Teraz moje Życie zostało oddzielone ode mnie: „Mój Jezu, z jaką brutalnością mnie zabiłeś. Bez Ciebie czuję piekielne bóle: umierając, zmuszona jestem żyć.

Kiedy byłam w tym strasznym stanie, mój ukochany Jezus poruszył się we mnie i wyciągając jedno ramię, ścisnął mnie, aby mnie ożywić.

On mi mówi:

„Moja córko, moja Wola chciała coś z tobą wyjaśnić, biorąc pod uwagę, że wszystkie moje atrybuty są wykorzystywane w moich pracach.

Kiedy przyszłe pokolenia zobaczą wszystko, co w ciebie wlałem, i z podziwem powiedzą: „Jak mogła nie zrobić tego wszystkiego po tym wszystkim, co otrzymała?”,

moja Sprawiedliwość pokaże im, co ci zrobiła, i powie im: „Włożyłam ją w ogień mojej Sprawiedliwości i znalazłam ją wierną.

To pozwoliło mojej Miłości kontynuować swój bieg”.

 Do usprawiedliwienia ciebie  przyczyniła się przede wszystkim moja Miłość . Ilu testom poddała cię, aby być pewną twojej  miłości?

Po drugie , to Krzyż  poddawał cię surowej próbie, do tego stopnia, że ​​moja Wola, kierowana moją Miłością i Krzyżem, zstąpiła na ciebie i sprawiła, że ​​w Niej żyłaś.

Moja Wola , zazdrosna, nie chciała być gorsza od Mojej Miłości i Krzyża. Więc wycofała się, aby zobaczyć, czy nadal będziesz latać w mojej Woli beze Mnie.

Słysząc to, powiedziałam do Niego: „Ach! jak mogłam żyć bez Ciebie? Brakowało mi Światła. A nawet gdybym zacząła, nie mogłabym dokończyć.

Ponieważ nie był ze mną Ten, który czyniąc wszystko obecnym we mnie i pragnąc, abym wszystko dla wszystkich czyniła, zmuszając mnie do objęcia wszystkich połączeń między Stwórcą a stworzeniem. Mój umysł pływał w pustce, nie widząc nikogo. Jak więc mogłem dotrzeć do celu?”

Jezus wznowił :

„Zacząłaś i twój ból niemożności dokończenia zrobił resztę: Wymagało to odwagi i lojalności .

Z małą próbą jest się coraz bardziej pewnym. Nawet moja Królowa Matka nie została oszczędzona: czy chciałabyś być oszczędzona?

Nieco później wrócił

-przez bycie widzianym we mnie w środku koła i

- zapraszając dusze do chodzenia po tym kręgu.

Dołączyłam do innych, aby zawsze kontynuować ten krąg.

Mój ukochany Jezus powiedział do mnie :

"Moja  córko, ten okrąg reprezentuje moją Wieczną Wolę, która obejmuje wielkie koło wieczności.

Wszystko w środku

-to nic innego jak to, co moje Człowieczeństwo uczyniło w Woli Bożej

w celu wstawiennictwa, aby moja Wola działała na ziemi tak, jak jest w Niebie.

Wszystko jest przygotowane, nie pozostaje nic innego poza tym, aby

- otworzyć drzwi i

-ogłosić moją Wolę i

aby dusze wzięły Ją w posiadanie.

Kiedy przyszedłem na ziemię, aby odkupić człowieka, powiedziano o Mnie, że będę zbawieniem i zgubą wielu.

To samo można powiedzieć teraz:

moja Wola będzie albo źródło wielkiej świętości - bo moja Wola jest absolutną świętością -

lub będzie ruiną  dla wielu.

Gdy dusza postępuje w tym kręgu,

-konieczne jest, aby zawsze patrzyła do wewnątrz, nigdy na zewnątrz.

Ponieważ w niej jest Światło, Wiedza, Moja Siła, Moje Czyny, a także Pomoc, Przyciąganie i Życie,

w taki sposób, aby dusza mogła w sobie przyjąć Życie mojej Woli.

Na zewnątrz tego nie ma. Dusza znajduje tam ciemność i wpada w otchłań.

Dlatego bądź ostrożna,

- patrz zawsze na moją Wolę

i znajdziesz tam pełnię łaski życia w Niej”.

Poczułam się zdruzgotana bólem pozbawienia Jezusa i miałam smutną myśl, że już nie przyjdzie.

Oh! jak bolesna była dla mnie myśl, że nigdy więcej nie zobaczę tego, który jest całym moim życiem, moją radością i moim dobrem.

Kiedy przeżywałam te bolesne myśli, mój słodki Jezus poruszył się we mnie i powiedział do mnie :

"Moja córko,

jak mógłbym cię zostawić,

ponieważ moja Wola jest uwięziona w twojej duszy,

-gdzie daje życie wszystkim twoim działaniom i

-gdzie umieszczam swoje życie jako w swoim centrum?

Oto jak moje Życie jest w jednym miejscu na ziemi. Jestem w tobie.

Ach! gdyby moje życie nie istniało na ziemi, moja Sprawiedliwość wylewałaby się z taką furią, że by ją unicestwiła.

Słysząc te słowa, mówię mu:

„Mój Jezu, Twoja Wola jest wszędzie i mówisz, że jest uwięziona we Mnie?”

Wznawiał :

„Ona jest rzeczywiście wszędzie

- przez jej ogrom,

-przez swoją wszechobecność,

-przez jego moc. Jak królowa,

podporządkowuje wszystko sobie, nie pozwalając nikomu uciec z jej imperium.

Ale jako Życie, w którym stworzenia zanurzają swoje życie, aby ukształtować życie Woli Bożej na ziemi, ono nie istnieje.

Dla tych, którzy nie spełniają mojej Woli, jest tak, jakby moja Wola nie istniała.

To tak, jakby

-jedna osoba miała w pokoju wodę, ale nie chciała jej pić,

-lub że ma źródło ciepła, ale nie chce podchodzić do niego, aby się ogrzać,

-lub że miałabz do dyspozycji chleb, ale nie chciała go jeść.

Nie używając tych elementów, które miała do dyspozycji, by utrzymać swoje życie, mogła umrzeć z pragnienia, zimna i głodu.

Gdyby używała go rzadko, byłaby słaba i chora. Gdyby używała go codziennie, byłaby zdrowa i silna.

Kiedy masz towar, musisz wiedzieć, jak go używać i używać go we właściwy sposób; w ten sposób możemy z tego skorzystać.

Tak jest z moją Wolą :

aby stała się życiem duszy, musi sprawić, by zniknęła własna wola, zanurzając ją w mojej.

Jego wola nie może już dłużej istnieć, musi się całkowicie wtopić w moją Wolę.

Moja Wola, jako pierwszy akt musi wziąć w posiadanie wszystkie twoje czyny i masz oddać się jej,

- albo jako woda, by ugasić pragnienie jej niebiańską i boską wodą,

-albo jak ogień, nie tylko po to, by się ogrzać, ale zniszczyć to, co w tobie jest ludzkie i zastąpić je życiem mojej Woli,

- jako pożywienie, aby się odżywić i sprawić, byś była mocna i zdrowa.

Oh! jakże trudno znaleźć stworzenie, które jest gotowe wyrzec się wszystkich swoich praw, aby tylko mojej Woli dać prawo do panowania w nim !

Prawie wszyscy chcą zatrzymać coś z własnej woli. Ponieważ moja Wola nie panuje w nich całkowicie, nie może ukształtować w nich swojego Życia.

Ból pozbawienia mojego Jezusa uwydatnił się w moim biednym sercu. Jak długie były moje noce bez niego: wydawały mi się wiecznymi nocami bez gwiazd i bez słońca.

Jedyne, co mi zostało, to jego kochająca Wola, której oddałam się i znalazłam odpoczynek.

"Oh! Jezu Jezu przyjdź do mojego udręczonego serca, bo bez Ciebie nie mogę żyć! »

Kiedy pływałam w morzu cierpienia spowodowanego pozbawieniem mojego Jezusa, On poruszył się we mnie i biorąc moje ręce w Swoje, przycisnął je mocno do Swojego Serca, mówiąc do mnie:

„Moja córko, aby moja Wola mogła zstąpić na ziemię, konieczne jest, aby Twoja wola wzniosła się do Nieba.

Aby mogła wznieść się do nieba i żyć w niebiańskiej Ojczyźnie, konieczne jest jej opróżnienie

-z wszystkiego, co ludzkie,

– z wszystkiego, co nie jest święte, czyste i prawe.

Żadna dusza nie wchodzi do Nieba, aby tam żyć w komunii z Nami, jeśli nie jest przebóstwiona i całkowicie w Nas przemieniona.

Ze swojej strony, moja Wola Boża nie może zstąpić na ziemię i sprowadzić tam swojego życia, jak we własnym centrum,

jeśli nie znajdzie tam ludzkiej woli ogołoconej ze wszystkiego, by móc napełnić ją wszystkimi swoimi dobrami.

Ta ludzka wola jest więc tylko bardzo cienką zasłoną

- używaną do ukrywania się w niej Woli Bożej,

-jak konsekrowana Hostia, w której składam moje życie;

Czynię w niej wszystko, czego pragnę: modlę się, cierpię, rozkoszuję się.

A Hostia nie sprzeciwia się, zostawia mnie wolnym .

Jej rolą jest bycie do mojej dyspozycji,

trzymać mnie w ukryciu  i

w ciszy zachować moje  życie sakramentalne.

Oto gdzie jesteśmy, ty i ja: Twoja wola wschodzi do Nieba, a moja schodzi na ziemię.

Twoja wola nie może już dłużej żyć własnym życiem. Nie ma już powodu, by istnieć aktywnie.

Tak było dla mojego Człowieczeństwa: Chociaż miałem ludzką wolę, była całkowicie milcząca i całkowicie oddana  ożywieniu mojej Boskiej Woli.

Sama o niczym nie decydowała, nawet o mój oddech: o to również zadbała moja Wola Boża.

Dlatego

- Wieczna Wola panowała nad moim ziemskim Człowieczeństwem, tak jak w Niebie;

- Żyła w nim Jego ziemskim życiem. I moja ludzka wola była całkowicie poświęcona Woli Bożej, i wciąż

błagała, aby w odpowiednim czasie Wola Boża zstąpiła na ziemię, aby żyć tam pośród stworzeń dokładnie tak, jak w Niebie.

Czy nie chcesz, aby moja wola zajęła pierwsze miejsce na ziemi?

Kiedy mówił, czułam się, jakbym była w Niebie, a tam, jakby z jednego punktu, mogłam zobaczyć wszystkie pokolenia.

Upadłam przed Najwyższym Majestatem,

Wziąłam Miłość dzieloną przez Osoby Boskie oraz Świętość ich Woli i ofiarowałam im w imię wszystkich stworzeń

jako zwrot miłości i uległości, którą muszą dać swojemu Stwórcy.

Chciałam zjednoczyć Niebo z ziemią, Stwórcę ze stworzeniem,

aby mogli wymienić pocałunek zjednoczenia ich woli.

Mój Jezus dodał :

" To twoja praca: żyj w  nas, odpowiednie jest dla Ciebie wszystko, co należy do Nas  i

daj nam to w imieniu twoich  braci, abyśmy przyciągnięci tym, co nasze, mogli:

być powiązanymi z ludzkimi pokoleniami  i

 daj im jeszcze raz ostateczny pocałunek dla zjednoczenia ich woli z naszą, tak jak to było w czasie stworzenia”.

Wewnątrz czułam się całkowicie unicestwiona.

Moje pozbawienie Go pogrążyło mnie w najgłębszym upokorzeniu.

Bez Jezusa czułam się zdruzgotana w duszy.

Całe dobro we mnie wydawało się zanikać i umierać.

„Mój Jezu, mój Jezu, jak bolesne jest dla mnie pozbawienie mnie Ciebie! Oh! jak moje serce krwawi, gdy widzę, że wszystko we mnie umiera, bo ten, który jest Życiem i który jest jedynym, który może dawać życie, nie jest ze mną”.

Kiedy czułam się w tym stanie, mój najsłodszy Jezus wyszedł z mojego wnętrza i kładąc ręce na moim sercu i mocno je przyciskając, powiedział do mnie :

"Moja córko, dlaczego tak bardzo się smucisz?

Porzuć się we Mnie i pozwól Mi to zrobić, co chcę.

Kiedy wydaje ci się, że wszystko w tobie ginie i umiera, twój Jezus przywróci wszystko do życia, ale piękniejsze i bardziej owocne.

Dusza to pole, na którym pracuję, sieję i zbieram.

A moją ulubioną dziedziną jest dusza, która żyje w mojej Woli.

Na tym polu moja praca jest bardzo przyjemna. Nie obsypuję się błotem, kiedy sieję.

Ponieważ moja Wola przekształciła to pole w pole Światła. Jej ziemia jest dziewicza, czysta i niebiańska.

I świetnie się bawię, siejąc tam małe światełka, trochę jak rosę ze słońca mojej Woli.

Oh! jak pięknie jest widzieć to pole całe pokryte kroplami Światła, które stopniowo rosnąc utworzą kilka słońc.

Spektakl tego zachwyca Mnie. Całe Niebo jest nim oczarowane.

Wszyscy uważnie przyglądają się, jak niebiański rolnik uprawia to pole

-z tak dużym doświadczeniem,

- z nasieniem tak szlachetnym, że stanie się słońcem.

Moja córko, to pole jest Moje i robię z nim, co chcę.

Kiedy powstają słońca, zbieram je i przynoszę do Nieba jako najpiękniejsze zdobycze mojej Woli .

Potem wracam do pracy na tym polu, wywracając wszystko do góry nogami.

Więc mała Córka mojej Woli czuje, że wszystko się kończy, że wszystko w niej umiera.

Zamiast słońc tak jaśniejących światłem widzi tylko krople światła, które sieję i myśli, że wszystko ginie.

Jak bardzo się myli: to nowe żniwa są przygotowywane. A ponieważ chcę, aby były jeszcze piękniejsze niż poprzednie,

Sieję obficie, aby podwoić swoje zbiory.

Na pierwszy rzut oka praca wydaje się trudniejsza, a dusza bardziej cierpi.

Ale te cierpienia pochodzą z ciosów łopaty, dzięki którym ziarno zagłębi się głębiej w ziemię i bezpieczniej kiełkuje, aby uzyskać więcej płodności i piękna.

Czy nie rozumiesz, że po żniwach pole wydaje się zniszczone i biedne? Jednak po ponownym zasianiu staje się bardziej kwieciste niż wcześniej.

Dlatego zostaw to Mnie. Żyjąc w mojej Woli, zawsze będziesz ze Mną pracować. Razem zasiejemy małe krople światła.

Będziemy rywalizować o to, kto z nas zasieje najwięcej.

Więc będziemy się dobrze bawić, czasem siew, czasem odpoczynek, ale zawsze razem. Wiem, wiem, jaki jest twój największy lęk: że cię opuszczam.

Nie, nie, nie zostawię cię! Ten, kto żyje w mojej Woli, jest nierozłączny ze Mną”.

Powiedziałam do niego: „Mój Jezu, kiedyś mi mówiłeś, że kiedy nie przyszedłeś, to dlatego, że chciałeś ukarać ludzi.

Ale teraz nie z tego powodu nie przychodzisz, ale z innych powodów.

Jezus kontynuował z westchnieniem: „Przyjdą kary, nadejdą! Ach! Gdybyś wiedziała! Powiedziawszy to, zniknął.

Nadal żyję zgorzkniała, moje serce skamieniałe z bólu z powodu pozbawienia mojego słodkiego Jezusa.

Czuję się bez życia, ponieważ tego, który jest prawdziwym Życiem, nie ma ze mną.

Często mówię: „Powiedz mi, mój najwyższy i jedyny Boże, dokąd skierowałeś swoje kroki po to, żebym podążając za nimi mogła cię znaleźć?

Ach! z daleka całuję Twoje ręce, które z tak wielką miłością obejmowały mnie i przyciskały do ​​Twojego Serca; Uwielbiam i całuję tę twarz, która z tak wielkim wdziękiem i pięknem mi się ukazała, choć teraz ukrywa się daleko ode mnie.

Powiedz mi, gdzie jesteś? Którą ścieżkę powinnam obrać, aby cię znaleźć?

Co powinnam zrobić? Jak cię obraziłam, że ode mnie uciekłeś? Powiedziałeś, że nigdy mnie nie opuścisz, ale i tak mnie opuściłeś.

Ach! Jezu, Jezu, wróć do tej, która nie może bez Ciebie żyć, do swojej małej dziewczynki, do małej wygnanki!

Któż mógłby powiedzieć wszystkie lamenty i bzdury, które tak powiedziałam? Czuję się bliska omdlenia,

Widziałam gołębicę płonącą i bardzo cierpiącą, a obok niej kogoś, kto

swoim palącym oddechem,

- nakarmił ją swoimi płomieniami i

- uniemożliwił jej przyjmowanie jakiegokolwiek innego  jedzenia.

Trzymał ją mocno i stał tak blisko jej ust, że nie mogła nic zrobić poza wdechem i połknięciem jego  płomieni.

Biedna gołębica poniosła męczeństwo. Została przemieniona w te płomienie, którymi była karmiona.

Byłam zaskoczona, widząc to zdarzenie. Poruszając się we mnie, mój słodki Jezus powiedział do mnie :

„Moja córko, dlaczego boisz się, że cię opuszczę?

Aby cię opuścić, musiałbym opuścić Siebie, co jest niemożliwe.

Nawet z całą moją Mocą nie mogę opuścić Siebie. Tak jest z każdym, kto żyje w mojej Woli:

staje się nierozłączny ze Mną, a ja nie mam mocy odłączyć się od niego.

Co więcej, nieustannie karmię go moimi płomieniami. Czy nie widziałaś tego gołębia w ogniu?

Była obrazem twojej duszy. A tym, który nakarmił ją swoim palącym oddechem, byłem Ja.

Tak bardzo się cieszę, gdy moim oddechem karmię płomieniami, które uciekają z Mojego Serca tych, którzy żyją w mojej Woli!

Czy nie wiesz, że ten, kto żyje w mojej Woli, musi być filtrowany przez jej bardzo czyste Światło ?

To coś więcej niż umieszczenie pod prasą . Bo nawet jeśli prasa wszystko rozwala, zawsze coś jest pogmatwane.

To, co jest filtrowane przez bardzo gęste światło mojej Woli , nie ma już niczego pomieszanego; wszystko jest tam jasne jak światło, które je przefiltrowało.

W duszy, która żyje w mojej Woli, czy myśli, mówi czy  kocha, wszystko jest oczyszczone przez bardzo czyste światło mojej Woli. I to dla niej wielki zaszczyt.

Nie powinno być żadnej różnicy między tym, co ona robi, a tym, co My robimy. Wszystko musi iść w parze, wszystko musi być podobne.”

Kiedy Jezus tak mówił, znalazłam się poza swoim ciałem w ogrodzie, gdzie zmęczona usiadłam pod drzewem, aby odpocząć.

Ale promienie słońca rzucały się na mnie tak bardzo, że czułam się, jakbym płonęła.

Chciałam przejść pod bardziej liściaste drzewo, dające więcej cienia, aby nie przeszkadzało mi słońce.

Ale głos, który brzmiał jak Jezusa, ostrzegał mnie, żebym tego nie robiła.

On mówi mi:

„Kto żyje w mojej Woli, jest wystawiony na promienie płonącego i wiecznego Słońca, aby

- żyć światłem,

- widzieć tylko Światło i

-dotykać tylko Światła. To doprowadza jego duszę do przebóstwienia.

Dopiero gdy dusza jest przebóstwiona, można powiedzieć, że żyje w mojej Woli. Zamiast tego wyjdź spod tego drzewa i przyjdź i przespaceruj się po niebiańskim ogrodzie mojej Woli.

W ten sposób, wnikając głęboko, Słońce będzie w stanie:

-przemienić cię w Światło i – dać ci dotyk przebóstwienia”.

Więc zacząłam chodzić. Ale kiedy to robiłam, posłuszeństwo zmusiło mnie do ponownego wejścia w moje ciało.

Czułam się przygnębiona z powodu pozbawienia mojego słodkiego Jezusa, a także dlatego, że spowiednik odmówił mi rozgrzeszenia,

ponieważ nie byłam wystarczająco pewna siebie, by się przed nim otworzyć i byłam zła.

Również po przyjęciu Komunii świętej oddałam się w ramionach mojego słodkiego Jezusa, mówiąc do Niego:

„Moja Miłości, pomóż mi, nie opuszczaj mnie. Wiesz, w jakim jestem stanie z powodu pozbawienia mnie ciebie, a także dlatego, że zamiast mi pomagać, stworzenia zadają mi ból za bólem.

Nie mam nikogo oprócz ciebie, i wypłakuję mój ból z powodu utraty ciebie.

To powinno jeszcze bardziej zachęcić cię do nieopuszczania mnie, do przebywania w towarzystwie biednej opuszczonej, która żyje śmiercią na swoim surowym wygnaniu.

Ty, który jesteś Kapłanem par excellence, udziel mi rozgrzeszenia, powiedz mi, że zapominasz o grzechach, które tkwią w mojej duszy, pozwól mi usłyszeć Twój bardzo słodki głos, który daje mi życie i przebaczenie.

Kiedy w ten sposób wylewałam swój ból w Jezusie, On dał się zobaczyć we mnie, a sakramentalna zasłona uformowała się jak lustro, w którym znalazł się żywy i bardzo realny.

On mi mówi:

"Moja córko,

to lustro jest uformowane z postaci chleba, które trzymają mnie w więzieniu w hostii. Formuję swoje życie w Hostii, ale Hostia nic mi nie daje,

bez uczucia, bez bicia serca, bez najmniejszego „kocham cię”. To jest dla  Mnie jak śmierć. Zostaję sam, bez cienia rekompensaty.

Dlatego moja Miłość jest niecierpliwa, aby

-wyjść,

- rozbić to lustro,

- zejść do serc,

aby znaleźć tam ten powrót miłości, którego hostia nie zna i nie może mi dać.

Ale czy wiesz, gdzie znajdę prawdziwy powrót Miłości?

W duszy, która żyje w mojej Woli.

Kiedy schodzę do niej, w tym samym momencie łamię postacie hostii,

bo wiem, że szlachetniejsze postacie, które są mi droższe, są gotowe

uwięzić mnie  i nie pozwolić mi opuścić tej duszy, która daje mi życie za  życie.

Nie jestem tam sam, ale z moim najwierniejszym towarzyszem. Jesteśmy dwoma bijącymi razem sercami:

Kochamy zgodnie, nasze pragnienia są jednym. Również mieszkam w tej duszy i tam kształtuję moje bardzo realne życie, tak jak to czynię w Najświętszym Sakramencie.

Ale czy wiesz, jakie są te postacie, które znajduję w duszy żyjącej w  mojej Woli?

To jej czyny dokonane w mojej Woli, bardziej niż postacie, otaczają mnie i więzią,

i to w szlachetnym i boskim więzieniu, a nie mrocznym więzieniu.

Ponieważ te czyny dokonane w mojej Woli potrafią oświetlić i rozgrzać duszę bardziej niż słońce.

Oh! jakże się cieszę, że mogę uformować swoje prawdziwe życie w tej duszy! Czuję się tam jak w moim niebiańskim Pałacu Królewskim.

Spójrz na mnie w swoim sercu,

-Jak bardzo jestem tam szczęśliwy, - jak bardzo tam smakuję i czuję tam najczystsze radości! »

Powiedziałam mu:

„Mój umiłowany Jezu, czy nie mówisz mi czegoś nowego, mówiąc mi, że w tym, który żyje w Twojej Woli, tworzysz swoje prawdziwe Życie?

Czy to nie jest raczej życie mistyczne, to, którym napełniasz duszę w stanie łaski?”

Wznowił :

Nie? Nie! nie jest to życie mistyczne, jak wśród tych, którzy są w stanie łaski, ale nie dokonują swoich czynów w mojej Woli.

Nie mają one wystarczającej materii, aby mogły powstać postacie, które mogłyby mnie uwięzić.

To tak, jakby ksiądz nie trzymał hostii i chciał wymówić słowa konsekracji. 

Mógłby je równie dobrze powiedzieć, ale powiedziałby je w próżni: moje życie sakramentalne z pewnością nie powstałoby w wyniku tych słów.

Taki jestem w sercach, które,

- choć posiadają moją łaskę, nie żyją całkowicie w mojej Woli.

Jestem w nich z łaski, ale nie do końca”.

Kontynuowałam : „Moja Miłości, jak to możliwe, że naprawdę żyjesz w duszy, która żyje w Twojej Woli?”

Kontynuował :

„Moja córko, czy naprawdę nie żyję w sakramentalnej hostii, z moim Ciałem, moją Krwią, moją Duszą i moją Boskością?

A dlaczego tak jest? Ponieważ nie ma tam woli, która by się sprzeciwiała mojej. Gdybym znalazł w hostii wolę przeciwną mojej,

Żyłbym tam życiem, które nie byłoby ani prawdziwe, ani trwałe.

Jest to zresztą powód, dla którego sakramentalne postacie są konsumowane, kiedy stworzenie mnie przyjmuje.

Jako że nie znajduję w niej woli ludzkiej zjednoczonej z moją, że nie jest gotowa stracić swojeą wolę dla zdobycia mojej. Ale że znajduję w nim wolę, która sama chce działać. 

Zrobię tam moją małą wizytę i odchodzę.

Z drugiej strony dla osoby, która żyje w mojej Woli, jestem z nią zjednoczony w tej Woli . Co robię w hostii, o ile więcej mogę w tej osobie zrobić!

Znajduję w niej

- bicie serca,

- sympatię,

-powroty miłości i

-zainteresowanie Mną,

czego nie znajduję w hostii.

Dla duszy, która żyje w mojej Woli, moje prawdziwe Życie w niej jest nieodłączne. W przeciwnym razie, jak mogłaby żyć w mojej Woli?

Ach! nie wydajesz się chcieć zrozumieć, że Świętość w mojej Woli jest zupełnie inna.

Z  wyjątkiem

-  krzyża,

- umartwienia i

- niezbędnych aktów życia,

(które bardziej upiększają duszę, gdy są wykonywane w mojej Woli),

życie w mojej Woli to nic innego jak życie błogosławionych w Niebie.

Ponieważ żyją w mojej Woli, i na mocy tej Woli, mają mnie w każdym z nich, jakbym istniał tylko dla nich, i to naprawdę, a nie mistycznie.

Ich życia nie możnaby nazwać życiem Nieba,

- gdyby nie mieli mnie w sobie jako własnego życia. Ich szczęście nie byłoby ani pełne, ani doskonałe,

- gdyby zabrakło w nich cząstki mojego Życia.

Tak jest z tym, kto żyje w mojej Woli: moja Wola nie byłaby w nim ani pełna, ani doskonała, gdyby brakowało mojego prawdziwego życia, które podtrzymuje tę Wolę.

Wszystko to jest cudem mojej miłości.

Jest to cud cudów, które moja Wola trzymała w rezerwie do dnia dzisiejszego i które teraz chce ujawnić, aby główny cel stworzenia człowieka mógł zostać osiągnięty.

To jest moje pierwsze prawdziwe Życie w stworzeniu, które chcę w tobie uformować.”

Słysząc to, powiedziałam:

"Oh! moja Miłości, Jezu, tym razem znowu czuję się tak źle z powodu tych wszystkich kontrastów we mnie, a Ty je znasz.

To prawda, że ​​prowadzą mnie do jeszcze większego oddania się w Twoje ramiona i spytania Cię, czego mi brakuje.

Ale mimo to odczuwam w sobie niepokoje, które mnie martwią. Ty mi powiedz, czy to prawda,

że chcesz uformować we mnie swoje prawdziwe Życie?  Oh! jak daleko jestem od tego!”

Jezus wznowił :

„Córko, nie martw się tym. To czego chcę to, żebyś nic nie robiła sama, ale wszystko ze Mną i

- żebyś była posłuszna tak bardzo, jak możesz.

Powszechnie wiadomo, że wszystkie inne świętości – tj. posłuszeństwa i inne cnoty – nie są zwolnione

z małostkowości,  niepokojów,

konfliktów i straty  czasu,

co przeszkadza powstawaniu pięknego słońca. W najlepszym razie te świętości tworzą małą gwiazdę.

Jedynie świętość w mojej Woli jest wolna od tych nieszczęść. Z drugiej strony moja Wola obejmuje wszystkie sakramenty i ich skutki .

W konsekwencji oddaj się całkowicie mojej Woli . Niech ona będzie Twoja! I otrzymasz skutki rozgrzeszenia lub czegokolwiek innego, czego możesz nie uzyskać gdzie indziej.

Więc radzę nie marnować czasu. Ponieważ przez marnowanie czasu ingerujesz w moje prawdziwe życie, które w tobie formuję”.

Moje pozbawienie Jezusa trwa.

W najlepszym razie nadchodzi jak podmuch wiatru i chociaż wydaje się, że chce rzucić na mnie trochę światła, wracam do ciemności bardziej niż wcześniej.

Gdy pływałam w goryczy jego niedostatku, ukazał się we mnie zajęty pisaniem, nie piórem, ale palcem.

To wytworzyło promienie światła, których użył jako pióra do pisania w głębi mojej duszy.

Chciałam z nim porozmawiać, ten, który tyle wie o mojej biednej duszy, ale kładąc palec na ustach, dał mi do zrozumienia, że ​​muszę milczeć, bo nie chce się rozpraszać.

Potem powiedział do mnie :

"Córko mojej Najwyższej Woli, Piszę w twojej duszy prawo mojej Woli i dobro, które ono zapewnia. Najpierw chcę pisać w twojej duszy, a potem, krok po kroku, udzielać ci wyjaśnień.

Powiedziałam do niego: „Jezu mój, chciałabym opowiedzieć Ci o stanie mojej duszy. Oh! jak źle się czuję! Powiedz mi, dlaczego mnie zostawiłeś?

Co mam zrobić, żeby cię nie stracić?

Odpowiedział mi:

„Nie denerwuj się, moja córko. Musisz wiedzieć, że kiedy przyszedłem na ziemię, nie przyszedłem znieść stare prawa lecz je udoskonalić.

Jednak nawet gdybym zniósł te prawa, - nie powstrzymywałbym się od ich praktykowania. Praktykowałem je jeszcze lepiej niż inni ludzie.

Musząc pogodzić we Mnie stare i nowe, chciałem wszystko w pewien sposób obserwować, nadać dawnym prawom ich  dopełnienie,

umieszczając na nich pieczęć ich wymiany - przedstawić nowe prawo , które przyszedłem ustanowić na ziemi, prawo Łaski i Miłości, przez  które:

Zamierzałem zamknąć we Mnie wszystkie  ofiary, - biorąc pod uwagę, że będę jedynym poświęconym.

W konsekwencji wszystkie inne ofiary nie były już potrzebne, ponieważ będąc człowiekiem i Bogiem,

ofiara moja była więcej niż wystarczająca, aby zaspokoić wszystkich.

Teraz ukochana córko, Chcę, abyś była bardziej doskonałym obrazem Mnie.

Chcę urodzić nową Świętość, całkowicie szlachetną i boską oraz

-odpowiadającą słowom: "Bądź wola Twoja tak na ziemi jak w niebie"

Dlatego pragnę skoncentrować w tobie wszystkie wewnętrzne stany, które istniały do ​​tej pory na ścieżkach świętości.

A ponieważ żyjesz nimi w mojej Woli, ja chcę

-  uzupełnić je,

-  ukoronować je,

- ozdobić i

- zapieczętować je. Wszystko musi się skończyć w mojej Woli.

Tam, gdzie kończą się stare świętości, zaczyna się świętość w mojej Woli,

czyniąc wszystkie inne świętości swoim podnóżkiem.

"W związku z tym,

-pozwól mi to zrobić,

-pozwól mi powtórzyć w tobie moje Życie i wszystko, co zrobiłem z tak wielką Miłością w Odkupieniu.

Z jeszcze większą Miłością chcę to wszystko powtórzyć w tobie,

aby zapoczątkować początki Wiedzy mojej Woli i jej praw. Chcę, aby twoja wola zjednoczyła się z Moją i rozpuściła się w niej.”

Zostałam całkowicie porzucona w ramionach mojego słodkiego Jezusa.

Kiedy się do niego modliłam, widziałam swoją duszę jako bardzo małą, bardzo małą.

Pomyślałem: „Jaka mała jestem!

Jezus miał rację mówiąc mi, że jestem najmniejsza ze wszystkich. Naprawdę chciałabym wiedzieć, czy jestem najmniejsza ze wszystkich.

Poruszając się we mnie, mój ukochany Jezus pokazał mi, że wziął tę małą w ramiona i przycisnął ją do Swojego Serca, podczas gdy ona pozwalała Mu robić z nią, co chce.

Mówi do mnie :

„Moja droga maleńka, wybrałem cię małe nic, ponieważ maluchy pozwalają nam robić z nimi to, co chcemy. Nie chodzą sami, ale dają się prowadzić.

Co więcej, boją się same postawić stopy na ziemi. Jeśli otrzymują prezenty, nie mogąc ich trzymać, kładą je na kolanach matki. Maluchy są odarte ze wszystkiego i nie dbają o to, czy są bogate, czy biedne; nie dbają o nic.

Oh! jak piękny jest wiek młody, pełen wdzięku, piękna i świeżości! Im bardziej chcę robić wielkie rzeczy w duszy, tym mniejszą ją wybieram. Bardzo lubię świeżość i piękno dzieci.

Tak bardzo kocham małe duszki, że trzymam je w małości i nicości, z której pochodzą. Niczego z siebie nie pozwalam im wejść, aby nie stracili swojej małości i

aby zachować ich początkową świeżość i piękno.”

Powiedziałem do Jezusa :

„Jezu, moja Miłości, wydaje mi się, że jestem bardzo zła i dlatego jestem taka mała. Jednak mówisz mi, że bardzo mnie kochasz, bo jestem mała. Jak to jest możliwe?"

Jezus wznowił:

"Moja mała, zło nie może wejść do prawdziwych maluchów. Czy wiesz, kiedy zaczyna się ta narastająca choroba? Kiedy własna wola zaczyna się wiercić.

Wtedy stworzenie zaczyna czuć siebie, żyć samo z siebie, przez siebie i dla siebie tylko.

A opuszcza małość swojego stworzenia, Ten który jest Wszystkim. Temu stworzeniu wydaje się, że jego małość staje się coraz większa, aż do łez.

Ponieważ Bóg nie do końca w niej żyje, oddala się od swoich początków i hańbi swoje pochodzenie. Traci światło, piękno, świętość i świeżość swojego Stwórcy.

Wydaje się, że rośnie przed sobą i może przed ludźmi, ale nie przede Mną, och! jak to się zmniejsza! Może stać się wielka, ale nigdy nie będzie moją małą ukochaną, tą, którą z miłości wypełniłem sobą, mając nadzieję, że pozostanie taka, jaką ją stworzyłem, aby była największa, taka, aby nikt nie mógł jej dorównać.

Tak było z moją niebiańską Matką . Pośród wszystkich pokoleń jest najmniejsza, ponieważ nigdy nie działała w niej jej wola: tylko moja Wieczna Wola.

I to nie tylko sprawiło, że była mała, piękna i świeża, jak wtedy, gdy wyszła z Nas, ale uczyniło ją największą z nich wszystkich.

Oh! jaka była piękna! Sama była mała, ale wysoka i lepsza od wszystkich i umołowana przez Nas.

Ze względu na swoją małość, została wyniesiona do wysokości Matki Tego, który ją ukształtował .

Jak widzisz, -całe dobro w człowieku pochodzi ze spełnienia w nim mojej Woli a

- zło pochodzi z samorealizacji na własny użytek, bez odniesienia do swojego Stwórcy.

Aby przyjść i odkupić człowieka, wybrałem moją Matkę, ponieważ była mała.

Wykorzystałem ją jako kanał, aby sprowadzić na ludzkość wszystkie owoce odkupienia.

Z drugiej strony, aby moja Wola była znana i aby Niebo otworzyło się, aby zstąpiła na ziemię, aby mogła tam panować, tak jak w Niebie,

Musiałem wybrać inną małą spośród wszystkich pokoleń.

Bo to jest największa praca, jaką chcę wykonać, aby przywróć człowieka do jego początków i przywróć mu  Wolę Bożą, którą  odrzucił.

Otwieram moje ramiona dla niego i przyjmuję go ponownie w mojej Woli. Moja nieskończona Mądrość wzywa ciebie najmniejszą, z  niczego.

Po prostu byłaś mała: gdym umieścił małą na czele  Odkupienia,

Musiałem umieścić kolejną małą na  czele: „Bądź wola Twoja na ziemi, tak jak w niebie. »

Z dwójką maleńkich musiałem zdać sobie sprawę z celu stworzenia człowieka, - moje projekty na nim oparte.

Przez jedną, musiałem odkupić człowieka, obmyć go z jego brzydoty moją Krwią  i wybaczyć  mu .

Przez drugą musiałem sprowadzić człowieka z powrotem do jego  początków, do utraconej szlachetności , na granicach mojej Woli, którą  przekroczył,

przyznać to jeszcze raz przez uśmiech mojej Wiecznej Woli, abyśmy mogli się przytulić i żyć w sobie .

Celem stworzenia człowieka nie było nic innego, jak to, co chcę teraz dopełnić.

Temu, co zdecydowałem, nikt nie może się sprzeciwić.

Wieki mogą minąć, ale - tak jak dokonało się Odkupienie,

- człowiek wróci w moje ramiona zgodnie z planem czasu, kiedy został stworzony .

Aby to zrobić, musiałem najpierw wybrać tę, która jako pierwsza  będzie żyła w mojej Woli Wiecznej,

- połączyć ją z całym stworzeniem i - żyć z nią bez rozdzielania naszej woli, jej woli i naszej jedności.

Stąd konieczność, żeby była najmniejsza, wynikająca ze stworzenia w taki sposób, że

- widząc siebie tak małą, chce uciec od swojej woli, wiążąc ją tak mocno z naszą Wolą, że nigdy nie wróci do własnej, i że choć mała,

może żyć z Nami z tchnienia, przez które stworzyliśmy człowieka. Nasza Wola zachowała ją świeżą i piękną.

Ona jest naszym uśmiechem, naszą zabawą. I robimy z nią to, co chcemy. Oh! jaka ona jest szczęśliwa!

Ciesząc się jej małością i szczęśliwym przeznaczeniem, będzie - błagała o zbawienie braci i

- nie zrobiła nic innego, jak zrekompensowała Nami wszystkie krzywdy, jakie nam wyrządzają, pozostając oderwani od Naszej  Woli.

Łzy tego, który żyje w naszej Woli, są potężne, ponieważ on chce tylko tego, czego my chcemy.

Po pierwszym kroku, którym było Odkupienie, otworzymy drugi krok  : „Bądź wola Twoja tak na ziemi, jak jest w niebie”.

Po tych słowach powiedziałam:

„Moja Miłości i Moje Wszystko, powiedz mi, kim będzie ta szczęśliwa mała? Oh! jak chciałabym ją poznać."

Odpowiedział szybko :

"Co? nie rozumiesz kim ona jest? To ty, moja maleńka! Wiele razy ci mówiłem, że jesteś naszym maleństwem i dlatego cię kocham!”

Kiedy to powiedział, poczułam się, jakbym została przeniesiona z mojego  ciała do bardzo  czystego światła.

-w którym wszystkie pokolenia można było postrzegać jako tworzące dwa  skrzydła,

-jeden na prawo od tronu Bożego i

- drugi po lewej stronie.

Na czele jednego z tych skrzydeł stała dostojna Królowa Matka , od której wyszły wszystkie dobra Odkupienia .

Oh! jak piękna była jej małość! O wspaniała i cudowna małość,

-mała i mocna,

-mała i wielka,

-mała i królowa,

-mała, gdy wszyscy trzymają się jej małości, gdy ona

miała  wszystko, panowała nad  wszystkim.

Okryła Słowo swoją małością, sprowadzając Je z nieba na ziemię, aby pozwolić Mu umrzeć z miłości do ludzi.

Na czele drugiego skrzydła widać było kolejną małą

-Mówię to z drżeniem i z posłuszeństwa -. to ona była tą, którą Jezus nazywa swoją małą córeczką Woli Bożej.

Mój słodki Jezu, umieszczony - między tymi dwoma skrzydłami i

- czyli między dwoma maleńkimi, które były na ich  czele, jedną ręką wziął moją, a drugą Królową Mamę. Dołączył do nich  mówiąc:

„Moje małe dziewczynki, złóżcie ręce przed naszym tronem i obejmijcie Wieczny Boski Majestat swoimi małymi ramionami.

Wam samym, z powodu waszej małości, jest dane – objąć Wiecznego, Nieskończonego i - wejść w Niego.

Jeśli pierwsza mała otrzymała Odkupienie od Wiecznej Miłości,

– aby druga, jej ręką trzymana przez pierwszą, była przez nią wspomagana w uzyskaniu Wiecznej Miłości, spełnienia dekretu:

„Bądź wola Twoja na ziemi, tak jak w niebie”.

Kto mógł powiedzieć, co stało się później? Nie mam słów, żeby to opisać.

Mogę tylko powiedzieć, że byłam bardziej pokorna i zdezorientowana niż kiedykolwiek.

Trochę jak kapryśna mała Córka, chciałem porozmawiać z moim Jezusem, aby podzielić się z nim swoimi obawami i wątpliwościami.

Błagałem go, aby zabrał mi te wszystkie rzeczy, bo bałem się, że sama myśl o nich wzbudzi we mnie subtelną dumę.

Powiedziałam mu, że pragnę tylko jednego: łaski, aby naprawdę Go kochać i we wszystkim spełniać Jego Najświętszą Wolę.

Wracając, ukazał się we mnie mój zawsze kochany Jezus. A moja osoba zdawała się to ukrywać.

Nie dając mi czasu na rozmowę, powiedział do mnie :

„Moja biedna maleńka, czego się boisz ? Odwagi, to ja zrobię wszystko w mojej córeczce.

Nie będziesz miała nic innego do roboty, jak tylko wiernie iść za Mną. Czy nie?

Masz rację mówiąc, że jesteś za mała i nic nie możesz zrobić,

ale wszystko Ja zrobię w tobie. Czy nie widzisz, jak jestem w tobie, gdzie jesteś tylko cieniem, który mnie okrywa?

„Jestem tym, który nakreśli w tobie wieczne i nieskończone granice mojej Woli. Obejmę wszystkie pokolenia, aby je sprowadzić,

- w towarzystwie twojego cienia, u stóp Pana. W taki sposób, że wola ludzka i Wola Boża mogą praktykować

-całowanie, uśmiechanie się, i

-nie patrzą już na siebie jako na obcych,

-ale wtapiają się w siebie i stają się jednym.

To Moc twojego Jezusa musi to zrobić. Nie musisz nic robić poza dołączeniem. Wiem, wiem, że jesteś niczym, że nic nie możesz zrobić i to cię dręczy.

 Ale to siła mojej ręki może i chce działać. Lubię robić wielkie rzeczy dla najmniejszych.

Życie mojej Woli zostało już odnalezione na ziemi. Nie jest to zupełnie nowe, chociaż było to przemijające. Mieszkała w mojej nierozłącznej i kochanej Mamie.

Gdyby życie mojej Woli nie było w niej, Ja, Słowo Przedwieczne, nie mogłem zstąpić z nieba.

Nie miałbym żadnej drogi przejścia, żadnego miejsca, do którego można by  wejść, żadnego człowieczeństwa, które zakryłoby moją Boskość, żadnego jedzenia, które by  mnie utrzymało.

Odrzuciłbym  wszystko, bo nic innego nie byłoby dla Mnie odpowiednie. Ale odnajdując swoją Wolę w mojej ukochanej Matce, znalazłam tam swoje własne Niebo, moje radości, moje zadowolenie.

Co najwyżej musiałem zmienić miejsce zamieszkania z nieba na ziemię. Ale co do reszty nic się nie zmieniło. To, co miałem w Niebie, znalazłem na ziemi mocą mojej Woli, która była w mojej Matce.

Dlatego przepełniony miłością, zstąpiłem w nią, aby przywdziać ludzkie ciało. W ten sposób moja Wola miała swoje życie na ziemi, w moim Człowieczeństwie, przez które dokonałem Odkupienia.

Nie tylko to, ale na mocy mojej Woli osiadłem na wszystkich ludzkich dziełach, pieczętując je moimi boskimi czynami. A poza tym błagałem Ojca, aby człowiek nie tylko mógł być  odkupiony,

ale także, aby we właściwym czasie ucieszył się łaską naszej  Woli, jak wtedy, gdy został  stworzony, aby móc żyć zgodnie z planem, jaki mieliśmy przy jego stworzeniu, to znaczy „aby Wola Nieba i na ziemi była jedna i ta sama”.

Dlatego wszystko zostało przeze Mnie ustanowione: - plan Odkupienia i „Bądź wola Twoja na ziemi tak, jak jest w niebie”.

Nie byłaby to praca godna Mnie, gdybym nie zrehabilitował człowieka całkowicie takim, jakim był, gdy został stworzony.

To byłaby praca w połowie wykonana, a twój Jezus nie wie, jak robić rzeczy połowicznie.

Czekałem co najwyżej wieki, aby dokończyć dostawę wszystkich przygotowanych przeze Mnie towarów.

Czy nie chcesz być ze Mną, aby dopełnić dzieła podjętego, kiedy przyszedłem na ziemię?

Bądź więc uważna i wierna i nie bój się, zawsze będę miał cię za małą, abym mógł lepiej realizować dla ciebie moje projekty.

Czułam się całkowicie pogrążona w Woli Bożej i wydawało mi się, że we mnie mój słodki Jezus bawi się bardzo dobrze posyłając mnie

światło. Czułem się jak przyćmiona przez to światło.

Poczułam, że mój umysł jest tak pełny, że nie mogłam już go powstrzymać. Powiedziałam do Jezusa: „Jezu, Serce moje, czy nie wiesz, że jestem mała?

Nie mogę powstrzymać tego, co chcesz umieścić w mojej inteligencji”.

Odpowiedział mi :

„Moja córeczko, nie bój się, Twój Jezus sprawi, że będziesz piła to światło małymi łykami, abyś mogła je przyjąć i zrozumieć.

Czy wiesz, co to za światło? To Światło mojej Woli Bożej.

Ta Wola odrzucona przez inne stworzenia, która chcąc zapanować na ziemi, chce znaleźć kogoś, kto ją przyjmie, zrozumie i pokocha.

Aby móc zapanować, chce znaleźć małą duszę, która będzie w stanie ofiarować się na przyjęcie wszystkich czynów, które Wola Boża przeznaczyła dla stworzeń, aby uczynić je szczęśliwymi i świętymi.

Ale to szczęście, ta świętość i te dobra, które Odwieczna Wola zaaranżowała dla stworzeń, tak jak zaaranżowała całe stworzenie, są w zawieszeniu.

A jeśli nie znajdzie kogoś, kto je przyjmie w taki sposób, aby oddać Woli Bożej cały hołd i zaszczyty, jakich nie oddały jej inne stworzenia, nie będzie mogła panować na ziemi.

Zatem  twoim zadaniem jest objąć wszystkie pokolenia , aby otrzymać dla nich wszystkie akty Najwyższej Woli, które odrzuciły.

Jeśli tego nie zrobisz, moja Wieczna Wola nie będzie mogła świętować, aby przyjść i panować. Będzie nadal płakać, tak jak w przeszłości, z powodu wielkiej niewdzięczności, z jaką została odrzucona.

Kto płacze, nie panuje. Dlatego chce - aby było zadośćuczynienie za odrzucenie przez stworzenia aktów tej Woli, oraz

– ktoś, kto z miłością przyjmuje swoje szczęście i swój majątek”.

Mówię mu :

„Jezu, moja Miłości, jak mam to zrobić? Jestem za mała, a ponadto jestem taka niedobra  i dobrze o tym wiesz. Obawiam się, że nie mogę tego zrobić nawet dla siebie.

Jak więc mogę to zrobić dla innych”.

Jezus wznowił :

„Właśnie po to cię wybrałem i utrzymywałem małą, abyście sama nic nie mogła zrobić, ale zawsze i tylko ze Mną.

Tak samo jak ty, wiem, że tak mała jak ty, - do niczego się nie nadajesz,

- co najwyżej po to, żebym się uśmiechnął do twoich daremności. Twój Jezus zatroszczy się o wszystko.

Jest konieczne, tak jak było konieczne że nasza mała Córka, moja Mama , rozważyła swoje zadanie

przyjąć w niej wszystkie akty naszej Woli odrzucone przez stworzenia.

Uczyniła je swoimi, przyjęła je z wdzięcznością i  godnością,

kochała Nas, odpłaciła nam, aż do całkowitego objęcia Nas, o ile było to możliwe dla  stworzenia.

Również, kiedy Boskość zobaczyła swoją Wolę integrującą stworzenie przez tę małą,

-nie tylko dla siebie, ale dla wszystkich innych, Czuła się tak pociągnięta, że ​​w wyniku wszystkich jej aktów Stworzenia,

Wypowiedziała najwspanialszy czyn, najcudowniejszy,

– wyniesienie tej maleńkiej do wyjątkowej i wyłącznej godności Matki własnego Stwórcy.

Ja, Słowo Przedwieczne, nigdy bym nie zstąpił z Nieba, gdybym nie znalazł w niej mojej Woli,

czego chcieliśmy dla wszystkich stworzeń.

Jaka była przyczyna mojego zejścia na ziemię?

Moja Wola istniejąca w małym stworzeniu.

Czy martwiłem się o jego małość? Zależało mi tylko na tym, żeby moja Wola była w niej bezpieczna – nieskrępowana jej ludzką wolą.

Gdy nasza Wola była zabezpieczona, nasze prawa zostały przywrócone: stworzenie uporządkowało się w odniesieniu do swego Stwórcy.

A Stwórca miał rację ze stworzeniem. Cel stworzenia można będzie na nowo osiągnąć.

I dlatego doszliśmy do uczynków, to znaczy, że Słowo stało się ciałem,aby

- najpierw odkupić człowieka i,

- a następnie, aby „nasza Wola stała się tak na ziemi, jak jest w Niebie ”.

O tak! to moja Mama, biorąc w siebie całość naszej Woli, posłała strzały do ​​Boskości.

W taki sposób, że zranione własnymi strzałami Słowo zostało wciągnięte w jej łono jak potężny magnes.

Nie możemy odmówić niczego temu, kto posiada naszą Wolę.

Zobacz więc, że muszę znaleźć inne stworzenie! które ofiarowuje się do przyjęcia w niej wszystkich aktów naszej Woli związanych ze Stworzeniem, aby nadać jej wypełnienie Fiatowi

- który sprowadził mnie na ziemię - i który był pożądany i rozumiany tylko przez moją Mamę.

Boskość znów chce być zraniona własnymi strzałami, aby dać pokoleniom to wielkie dobro: aby moja Wola w nich królowała.

Jakby to była największa rzecz, jaką chcę dać, które chciał dla człowieka od jego pochodzenia  -,

ludzka wola nie wystarczy, by o to błagać, a tym bardziej, by zranić Boskość.

Zawiera w duszy Wolę Bożą, którą dusza ta może ranić swego Stwórcę boskimi strzałami,

w taki sposób, że otwiera Niebiosa i pozwala zstąpić Swojej Woli na ziemię.

Ponieważ odnajdzie tam swój szlachetny orszak (wszystkie akty Jego Woli nagromadziły się w tym stworzeniu, które je od niego oderwało), przyjdzie królować na ziemi w całkowitym triumfie”.

Tymi słowami powiedziałem mu :

„Moje ukochane Dobro, Twoje słowa pogrążają mnie w zamęcie, a nawet unicestwiają.

Tak bardzo, że czuję się jak mały noworodek, którego kończyny nie są jeszcze dobrze uformowane i dlatego trzeba je owijać.

Jednak chociaż pieluchy są mi potrzebne do uformowania, chcesz mi te pieluchy zabrać i po co?

bym wyciągnęła moje małe dziecięce rączki, aby objąć Twoją Wieczną Wolę?

Mój Jezu, czy nie widzisz, że nie mogę tego zrobić, że nie mogę zawładnąć Twoją Wolą, że jestem naprawdę za mała.

A jeśli tak bardzo chcesz, aby twoja Wola rządziła ziemią, dlaczego czekałeś tak długo?

Dlaczego, kiedy przyszedłeś na ziemię, nie zrobiłeś obu jednocześnie, -

-to znaczy Odkupienie

- i aby Twoja Wola została wykonana na ziemi, tak jak w Niebie?

Masz silne i długie ramiona, zdolne objąć Twoją nieskończoną Wolę.

Zobacz, o Jezu, moje są słabe i krótkie; jak mogę to zrobić?"

Odpowiedział mi :

„Biedne dziecko, masz rację. Moje słowa wprowadzają w zakłopotanie.

Światło mojej Woli oślepia cię i naprawdę czyni z ciebie nowonarodzone dziecko Najwyższej Woli.

Pójdź w moje ramiona, owinę cię w pieluszki mojej Woli, aby wzmocniła swoją siłą twoje członki.

W ten sposób będzie ci łatwo chwycić rękoma Wieczną Wolę, która z tak wielką miłością chce zapanować nad tobą.

Więc rzuciłam się w jego ramiona, aby pozwolić mu zrobić ze mną, co tylko zechce.

Dodał :

„Bardzo dobrze mogłem zrobić obie rzeczy sam, kiedy przyszedłem na ziemię.

Ale stworzenie nie jest w stanie, aby od razu otrzymać dzieła swego Stwórcy.

Co więcej, lubię zawsze dawać nowe miłosne niespodzianki.

Stworzenie zbezcześciło jego smak własną wolą. Oddech jego duszy brzydko pachnie od tylu brzydkich rzeczy, aż do tego stopnia, że ​​mnie obrzydza.

Doszło do punktu, żeby -lubić najbardziej obrzydliwe rzeczy, - pozwolić gnijącemu płynowi płynąć przez trzy władze jego duszy, tak aby jego szlachetność nie mogła być już rozpoznana.

Więc musiałem zająć się tym wszystkim najpierw poprzez moje Odkupienie, -podając stworzeniu wszystkie środki zaradcze i - kąpiąc jego choroby w mojej Krwi, aby je zmyć.

Nawet gdybym chciał zrobić obie rzeczy, stworzenie ludzkie nie zrobiłoby tego, aby zaraz otworzyć oczy inteligencji, aby zrozumieć moją  Wolę,

ani uszy, by  go słuchać, ani serce, aby  to przyjąć, ponieważ z ludzkiej woli była tak brudna, ślepa i głucha.

Nie będąc wysłuchaną i nie znajdując miejsca do zamieszkania, moja Wola powróciłaby do Nieba.

Dlatego było to konieczne dla człowieka: Niech

- najpierw rozumie dobra Odkupienia, -a następnie może być w stanie zrozumieć  dobra „Bądź wola Twoja tak na ziemi, jak w niebie  ”.

To samo stałoby się z tobą, gdybym na początku, kiedy zacząłem do ciebie mówić, od razu ci powiedziałem o mojej Woli: nie zrozumiałabyś. Jeśli jeszcze teraz tak ci trudno to przyjąć.

Stałbym się jak nauczyciel, który zamiast uczyć swojego ucznia pierwszych liter alfabetu, od razu uczy go nauk ścisłych i języków obcych. Biedne dziecko, byłoby zdezorientowane i niczego się nie nauczyło.

Zamiast tego chciałam z tobą porozmawiać o cierpieniu i cnotach , rzeczach -które są bardziej dostępne i namacalne dla ludzkiej natury oraz

- które można nazwać alfabetem życia chrześcijańskiego.

To język wygnania i tych, którzy aspirują do Ojczyzny Niebieskiej. Z drugiej strony moja Wola jest częścią języka Nieba  i Zaczyna się tam, gdzie kończą się wszystkie inne nauki i cnoty.

Jest Królową, która dominuje nad wszystkimi rzeczami i wieńczy wszystkie istoty.

przed świętością mojej Woli, wszystkie inne cnoty kurczą się i drżą.

Chciałem więc najpierw działać jako twój nauczyciel alfabetu, aby dysponować twoją inteligencją.

Następnie stałem się twoim niebiańskim i boskim Nauczycielem, który tylko sam zna język Ojczyzny Niebieskiej  i

wysoką naukę zawartą w mojej  Woli. Najpierw musiałem pozbawić cię gustu. Ponieważ ludzka wola destyluje tę truciznę.

Powoduje utratę smaku Woli Bożej.

We wszystkich stworzonych rzeczach, ponieważ pochodzą ode Mnie, dałem smak boskości. Ale spełniając swoją wolę, dusza nie dostrzega tego smaku, nawet w rzeczach świętych.

Ponadto, abyś miała tylko smak mojej Woli, staram się nie pozwolić ci posmakować niczego innego, abyś była lepiej przygotowana do otrzymywania moich wzniosłych lekcji o  Niej.

To, co było ci potrzebne, było tym bardziej potrzebne dla Kościoła, któremu najpierw musiałem zakomunikować drobne sprawy. Najwspanialszy ze wszystkich jest następny: poznanie mojej Woli”.

Przestraszyłam się tego, co piszę i pomyślałam:

„Jakie będzie moje zamieszanie w Dniu Zmartwychwstania, jeśli zamiast Jezusa przemówi do mnie moja fantazja lub piekielny Wróg?

Mój Jezu, czuję, że umieram na samą myśl o tym. I znasz wielką niechęć, jaką czuję do pisania. Gdyby nie święte posłuszeństwo, nie napisałabym ani słowa”.

Moje zamieszanie było takie, że gdybym mogła, wszystko bym spaliła.

Kiedy byłam w tym stanie, mój zawsze uwielbiony Jezus ukazał się we mnie jak małe dziecko i kładąc swoją małą główkę na moim ramieniu, przycisnął ją do mojej twarzy i powiedział do mnie :

„Moja córko, dlaczego się boisz? Nie powinieneś zatrzymywać się na uczuciach, ale na faktach. Czy nie jest prawdą, że obejmując moją Wolę,

twoja wola chce dotrzeć do wszystkich

-dołączyć ich do mojej woli, -odbudować wszystkie zerwane więzy między ludzką wolą a Wolą Bożą i to poprzez dążenie, aby

- bronić i błagać o zbawienie ludzi,

- przepraszać za stworzenia ludzkie i

- wynagrodzić za nie Stwórcy? To jest fakt, prawda?

Czy wypowiadając swoje „tak” przede Mną, nie przysięgłaś, że chcesz żyć w mojej Woli? Ach! To „tak” jest łańcuchem, który przywiązuje cię do mojej Woli.

Chociaż znajdujesz w tym radość, brzydzisz się nawet cieniem własnej woli. To też jest fakt, a także wiele innych rzeczy, o których dobrze wiesz.

Gdybyś pisała bez życia - faktów, które napisałaś - w tobie,

- miałabyś rację bać się i Nie dałbym ci ani siły, ani światła, ani pomocy.

Stałabyś się głupia i nie zaszłabyś zbyt daleko. Dlatego uspokój się i żyj dalej, jakbyś była ugniatana w mojej  Woli,

aby poszerzyć granice twojej ludzkiej woli wtopionej w  moją Wolę.

Moje Człowieczeństwo też było małe.

Rosło tak, jakby było ugniatane w Woli Bożej. Aby wraz z moim wzrostem rosła moja ludzka wola, cała zanurzona w Woli Bożej.

Podczas przygotowań nieustannie poszerzała swoje granice w Woli Wiekuistego -Odkupienia i

- „Bądź wola Twoja na ziemi, tak jak w niebie”. » A co do ciebie, czy nie chcesz naśladować mojego wzrostu w mojej Woli?

Moja Wola to nie tylko Życie. Ona jest Powietrzem duszy.

Jeśli brakuje powietrza:

-przyroda zanika, -oddychanie jest utrudnione,

- serce jest utrudnione w pulsowaniu,

- krążenie krwi staje się nieregularne,

- inteligencja staje się odrętwiała,

- oczy stają się prawie bez życia,

-głos się dusi, -siły słabną.

Co przynosi taki chaos? Brak powietrza.

Wszystko to jest spowodowane własną wolą, która jak niedostateczne powietrze, powoduje chaos, nieregularność, słabość, w skrócie upadek wszystkiego, co dobre w duszy.

Jeśli ludzkiemu życiu nie pomaga niebiańskie powietrze mojej Woli, która wszystko odradza, która wszystko wzmacnia, porządkuje i uświęca, jest to życie na wpół umarłe, nieuporządkowane i na zboczu zła. »

Odprawiałam godzinę Męki Pańskiej, w której zasmucona Matka przyjęła  w ramiona swego zmarłego Syna i złożyła go do grobu.

Powiedziałam do Maryi:

„Słodka Matko, obok Jezusa składam wszystkie dusze w Twoich ramionach, abyś

- rozpoznała je wszystkie jako Twoje dzieci,

- wpisała je jedną po drugiej w swoim Sercu i

umieściła je w ranach Jezusa.

Są dziećmi twojego ogromnego bólu i to wystarczy, abyś je rozpoznała i pokochała.

Chcę umieścić wszystkie pokolenia w Najwyższej Woli, aby nikt nie tęsknił i w imieniu wszystkich pocieszam cię i współczuję ci.

W tym momencie mój słodki Jezus poruszył się we mnie mówiąc :

"Moja córko,

gdybyś tylko wiedziała, jakim jedzeniem moja zasmucona Matka karmiła wszystkie swoje dzieci ! »

Odpowiedziałem: „Co to za pokarm, o mój Jezu?”

Kontynuował :

„Skoro jesteś moją maleńką wybraną przeze Mnie do misji mojej Woli i ponieważ jesteś we Fiacie, przez który zostałaś stworzona,

chcę dać ci znać historię mojej Wiecznej Woli,

jej radości, jej cierpienia, jej  skutki,

jej ogromna wartość, a także

co zrobiła, co otrzymała,

osoba, której zależało na jej obronie.

Maluchy zwracają na mnie większą uwagę,

ponieważ ich umysł nie jest wypełniony niczym innym, są puste od wszystkiego.

A jeśli ktoś chce dać im kolejne inne jedzenie, są tym zniesmaczone.

Bo będąc mali, przyzwyczajeni są do przyjmowania tylko mleka mojej Woli, tej Woli, która bardziej niż w przypadku kochającej matki przywiązuje ich do

Jej boskiego łona, aby ich obficie nakarmić.

I trzymają swoje małe pyszczki otwarte, czekając na mleko mojego Nauczania, które bardzo mnie bawi.

Oh! jak pięknie jest je widzieć, czasem uśmiechniętych, czasem radośnych, czasem we łzach, kiedy opowiadam im historię mojej Woli.

Pochodzenie mojej Woli jest wieczne .

Żadne nieszczęście nigdy w Nią nie wstąpiło.

Pomiędzy Osobami Boskimi ta Wola jest doskonale harmonijna. W rzeczywistości jest …przyczyną wszystkiego.

W każdym ze swoich czynów, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, daje nam:

- nieskończone radości,

- wciąż nowe zadowolenie i

- ogromne szczęście.

Kiedy uruchomiliśmy maszynę Kreacji, Stworzenia,

Jaką chwałę, harmonię i zaszczyty z niej czerpaliśmy!

Jak tylko fiat został powiedziany ,

Rozproszył nasze piękno, nasze światło, naszą moc, nasz porządek, naszą harmonię, naszą miłość, naszą świętość itd.

Zostaliśmy uwielbieni przez nasze własne cnoty, gdy widzimy, poprzez nasz Fiat, rozkwit naszej Boskości ukrytej w całym wszechświecie.

Nasza Wola na tym się nie skończyła. Napompowana miłością stworzyła człowieka.

Znasz jego historię i dlatego nie rozmyślam teraz nad nią. Ach! był człowiekiem, który spowodował pierwszy ból naszej woli. Zasmucił Tego, który tak bardzo go kochał i pragnął, by był tak  szczęśliwy.

Moja Wola płakała bardziej niż czuła matka, która płacze nad swoim synem, który po rozstaniu z nią stał się kaleką i istotą ślepą.

Moja Wola chciała być pierwszym aktorem w człowieku tylko po to, by ciągle zaskakiwać go nowymi niespodziankami: dawać mu nieustannie

miłość, radość, szczęście, światło, bogactwo. Chciała dawać mu bez końca.

Ale człowiek chciał pełnić swoją wolę i zdecydował odciąć się od Woli Bożej. Oh! jak żałujemy, że nie stało się, żeby nigdy tego nie zrobił!

Moja Wola wycofała się wtedy również ze swej strony i człowiek wpadł w otchłań wszelkiego zła.

Aby te dwie wole ponownie się zjednoczyły, potrzebna była istota ludzka, któraby posiadała w sobie Wolę Bożą.

Jako że Ja, Słowo Odwieczne, kochałem człowieka odwieczną miłością, wraz z Ojcem i Duchem Swiętym, chcieliśmy go ratować.

My, Osoby Boskie, postanowiliśmy, że przyjmę ludzkie ciało, aby przyjść i zbawić człowieka i ponownie zjednoczyć te dwie rozłączone wole.

Ale, jak zacząć i gdzie wysiąść? Kim byłoby stworzenie, które użyczyłoby swojego ciała swojemu Stwórcy?

Tak wybraliśmy stworzenie ludzkie, Dziewica Maryja. I na mocy przyszłych zasług przyszłego Odkupiciela została ona zwolniona od grzechu pierworodnego.

Jej wola i nasza Wola stanowiły jedno. Ta niebiańska istota musiała znać historię naszej Woli.

Opowiedzieliśmy Jej wszystko jako bardzo małemu dziecku:

-ból naszej Woli i - jak odcinając swoją wolę od naszej, niewdzięczny człowiek zmusił naszą Wolę do wycofania się w jej boski krąg,

pokrzyżował Ją w jej planach  i uniemożliwił przekazanie swych dóbr człowiekowi i osiągnięcie celu, dla którego  go stworzyła.

Dla nas dawanie sprawia, że ​​jesteśmy szczęśliwi, w taki sam sposób jak ten, który od nas otrzymuje - ma ubogacić drugiego bez  zubożenia nas,

to dawanie tego, czym jesteśmy z natury i to, co stworzenie otrzymuje z łaski, to wyjście z nas, aby dać to, co posiadamy.

Kiedy dajemy, wylewa się nasza miłość i nasza Wola świętuje. Gdybyśmy nie chcieli dawać, dlaczego mielibyśmy tworzyć?

Tak więc sam fakt niemożności dawania -dla naszych dzieci, - naszym drogim obrazom, był jak żałoba dla naszej Najwyższej Woli.

Prawidłowo działająca nasza Wola, była zmuszona odtąd

widzieć człowieka funkcjonującego , mówiącego i chodzącego bez połączenia z naszą Wolą -- kontakt przez niego zerwany --

i zauważyć, że rzeki łask , światła, świętości, nauki itd. Wszystko to chciało płynąć do niego, ale nie mogło, nasza Wola była w tarapatach.

W każdym działaniu, jakie wykonało stworzenie ludzkie, było dla nas cierpienie. Ponieważ widzieliśmy tę akcję jako:

pozbawioną  boskiej wartości,

bez piękna i  świętości,

zupełnie inaczej wyglądającą niż nasze własne  działania.

Oh! jak niebiańska maleńka rozumiała ten wielki ból, jaki odczuwaliśmy, i wielką krzywdę, jaką wyrządził sobie człowiek, odcinając się od naszej Woli!

Oh! Ile łez wylała z powodu naszego bólu i wielkiej nędzy człowieka! Przerażona nie chciała przyznać swojej własnej woli żadnej cząstki życia.

I dlatego pozostała mała. Skoro jej wola nie zawierała życia, jak mogła urosnąć?

Jednak to, czego ona nie zrobiła, uczyniła to nasza Wola. Uczyniła ją piękną, świętą i boską. Ubogaciła ją tak bardzo, że uczyniła ją największą ze wszystkich.

Była cudem naszej Woli, cudem łaski, piękna, świętości.

Ale zawsze pozostawała mała, tak bardzo, że nigdy nie opuściła naszych ramion. Biorąc do serca naszą obronę, naprawiła wszystkie bolesne czyny, jakich doświadczyła nasza Najwyższa Wola.

Nie tylko była w doskonałym porządku z naszą Wolą, ale także uczyniła własnymi wszystkie czyny stworzeń.

Wchłaniając w Niej naszą Wolę odrzuconą przez ludzi, uczyniła zadośćuczynienie  i kochała ją w ich imieniu. Biorąc pod uwagę naszą Wolę złożoną w Jej dziewiczym sercu, przygotowała pokarm naszej Woli dla wszystkich  stworzeń.

„ Widzisz jakim jedzeniem ta kochająca Matka karmi swoje dzieci?

Ten pokarm kosztował ją niesłychane cierpienia przez całe życie, kosztował ją nawet życie jej Syna.

W ten sposób utworzyła w sobie obfity depozyt tego pokarmu mojej Woli  , aby był dostępny dla wszystkich jej dzieci, jako czuła i  kochająca Matka.

Nie mogła kochać swoich dzieci bardziej niż to uczyniła. Dając im to pożywienie, jej miłość osiągnęła najwyższy stopień.

Dlatego spośród wszystkich jej tytułów najlepszym, jaki można jej nadać, był tytuł Matki i Królowej Woli Bożej.

Jeśli moja Matka uczyniła to w sprawie dzieła Odkupienia, ty, Luizo, musisz to zrobić w sprawie „ Bądź wola Twoja” .

Twoja wola nie może mieć w tobie życia. Wykonując wszystkie akty mojej Woli dla wszystkich stworzeń, umieścisz je w sobie.

I czyniąc zadośćuczynienie mojej Woli w imieniu wszystkich, uformujesz w sobie cały pokarm niezbędny do nakarmienia wszystkich pokoleń pokarmem mojej Woli.

Każde dodatkowe słowo i każda dodatkowa wiedza na jej temat będzie dodatkowym smakiem, który odnajdą w tym jedzeniu, w taki sposób, że będą się nim żywić z chciwością.

Wszystko, co ci powiedziałem o mojej Woli, posłuży zaostrzeniu ich apetytu w taki sposób, że nie będą chcieli innego jedzenia, nawet za cenę jakiejkolwiek ofiary.

Gdyby uznano, że jedzenie jest dobre, przywraca siły, leczy chorych, ma wszystkie smaki, a tym bardziej, że daje życie, upiększa i uszczęśliwia człowieka, kto z ludzi nie byłby gotowy na wszystkie wyrzeczenia, aby to uzyskać jedzenie? Tak jest z pokarmem mojej Woli.

Aby moja Wola była kochana i pożądana, musi być znana . Dlatego bądź uważna i przyjmij ją w siebie, abyś jak druga matka mogła przygotowywać jedzenie dla naszych dzieci.

Robiąc to, będziesz naśladować moją Mamę; w rzeczywistości będzie cię to dużo kosztować, ale w obliczu mojej Woli każde poświęcenie będzie ci się wydawać niczym. Zrób to jako mała: nigdy nie opuszczaj moich ramion, a będę nadal opowiadał ci historię mojej Woli.

Poczułam się całkowicie zanurzona w Woli Bożej mojego Jezusa.

Moja mała dusza wydawała mi się nowonarodzonym dzieckiem,

którą mój błogosławiony Jezus trzymał w ramionach tchnieniem Swojej Woli, z taką zazdrością, że chciał, aby ona

- na nic innego nie patrzyła, niczego innego nie słuchała i niczego innego nie dotykała.

Aby nic jej nie rozpraszało, Urzekł ją słodkim zaklęciem swoich nauk o Jego Najświętszej Woli.

Nowo narodzone dziecko było karmione i rosło przez tchnienie Woli, jej Jezusa. 

Co więcej, okrył ją wieloma małymi krzyżami światła: można było zobaczyć krzyż światła odciśnięty w każdej części jej istoty.

Jezus się bawił

czasami mnożąc te  krzyże,

czasami pragnąc, aby noworodek wpatrywał się w  niego, aby policzyć jego słowa, które mu  służyły za

- jedzenie i jako

- sposób na rozwój.

Potem mój Jezus powiedział do mnie:

„Moja mała Córko, moje nowo narodzone dziecko z Woli Bożej, moja Wola

 zaprojektowała cię ,

urodziła cię  i

teraz sprawia, że ​​stajesz się zalewana  miłością.

Czy nie widzisz, z jaką miłością trzymam cię w moich ramionach i nie pozwalam ci jeść nic poza oddechem mojej Woli?

Noworodek mojej Woli jest najpiękniejszą, najdroższą, najcenniejszą rzeczą, jaka do tej pory wyszła ze stworzenia.

I będę ją strzegł z taką zazdrością, że nie pozwolę jej dotknąć. Moja Wola będzie dla Ciebie wszystkim:

-życiem,

-jedzeniem,

-odzieżą i

-mieszkaniem.

Ponieważ bycie najwspanialszą rzeczą w Woli Bożej byłoby niewłaściwe, aby twój Jezus mieszał to z czymkolwiek, co nie pochodzi z naszej Woli. Zapomnij o wszystkim, aby inna woda Cię nie otaczała, w środku i na zewnątrz, z wyjątkiem ogromnego morza mojej Wiecznej Woli.

Chcę znaleźć w tobie

- honor,

- szlachetność i

- przyzwoitość prawdziwego nowo narodzonego dziecka mojej Woli”.

Słysząc to, zamiast się cieszyć, poczułam, że umieram z zakłopotania. Miałam tylko odwagę powiedzieć:

„Jezu, moja Miłości, jestem mała, to prawda, widzę to na własne oczy. Ale jestem też trochę niedobra i mimo wszystko, mówisz mi to wszystko?

Jak to jest możliwe? Chcesz się ze mnie śmiać? Wiem, że wielu sprawia, że ​​płaczesz, a jednak chcesz, abym radowała się w Twoich łzach. Chcesz się ze mnie śmiać tymi żartami? Jednakże, nawet jeśli jestem zdezorientowana, rób figle swojej Woli. »

Przyciskając mnie mocniej do Siebie, kontynuował:

„Nie, nie, twój Jezus nie śmieje się z ciebie. Bawię się, to prawda, ale pewny znak, że to, co mówię, jest prawdą,

to są świetliste krzyże, którymi moja Wola cię naznaczyła.

Wiedz, moja córko, że najdłuższy i najszerszy krzyż dla mojego Człowieczeństwa, krzyż, który nigdy mnie nie opuścił,

było wszystko to, co pochodziło z Woli Bożej .

Ponadto,

- każdy akt ludzkiej woli przeciwny Woli Bożej był szczególnym krzyżem, który Najwyższa Wola głęboko odcisnęła w moim Człowieczeństwie.

W rzeczywistości, kiedy

ludzka wola opuszcza ziemię, aby działać w  Woli Bożej,

-to przenika w Woli Bożej Niebo, aby ją spotkać i zjednoczyć się z nią, aby płynąć potokami

- dziękczynienia,

- zadośćuczynienia  i

- świętości w tym  akcie.

Ale, przeciwnie, odmawiając spełnienia Woli Bożej, ludzka wola…

- wystawia się na wojnę ze swoim Stwórcą i

- odpycha w niebiańskie obszary dobro, światło i świętość, które chciał na nią rozszerzyć.

Tak obrażona Najwyższa Wola chciała otrzymać przeze Mnie zadośćuczynienie Za każdy akt ludzkiej woli, które zadały mi krzyż.

Tymi krzyżami otrzymałem wszystkie dary i łaski Boże odrzucone przez ludzi ,

-w celu zachowania ich w depozycie – na czas, kiedy stworzenie zechce na nowo spotkać się z Wolą Bożą w swoich czynach.

Ale mimo to nie mogłem powstrzymać silnego bólu spowodowanego tyloma krzyżami.

Spójrz we Mnie , ile milionów krzyży zawiera moje Człowieczeństwo . A tym samym,

-krzyże otrzymane z Woli Bożej były nieobliczalne,

- moje cierpienie było nieskończone,

-jęknąłem pod ciężarem nieskończonego bólu.

To nieskończone cierpienie miało taką moc, że w każdej chwili zadawało mi śmierć, oddając mi krzyż za każdy akt ludzkiej woli przeciwny Woli Bożej.

Krzyż przychodzący z mojej Woli nie jest zrobiony z drewna, - co tylko sprawia, że ​​czujemy jego ciężar i cierpienie.

Jest to raczej krzyż światła i ognia, który płonie, pochłania i wszczepia się w taki sposób, że tworzy jedność z tym, który go otrzymuje.

Aby opowiedzieć ci o krzyżach danych mi przez moją Bożą Wolę, powinenem

- splatać wszystkie akty stworzeń,

- przedstawić je tobie i dać ci

-poczuć własnymi rękami jak, domagając się prawdziwej satysfakcji,

moja Wola narzucała mi krzyż za krzyżem.

To była ludzka wola , która obraziła Wolę Bożą i zerwała z nią, czyż nie?

Również to Wola Boża ukrzyżowała i uczyniła moją ludzką naturę i wolę cierpieniem.

W człowieku źródło, korzeń, istota zła lub dobra tkwi w głębi jego woli, wszystko inne można uznać za powierzchowne.

Tylko Wola Boża mogła zmusić Mnie do przebłagania za zło tak wielu ludzkich woli.

Jeśli chodzi o ciebie, chcę, żebyś całkowicie w mojej Woli dała się poznać i poznała osobiście

co uczyniła Wola Boża, -jakie sprawiła mi cierpienie, i

- co Ona chce zrobić z tobą.

Dlatego jesteś naznaczona wieloma krzyżami światła. Twój krzyż przyszedł do ciebie z mojej Woli.

Ten zmienił wszystko na światło, aby przygotować Cię do bycia noworodkiem,

- komu moja Wola chce powierzyć swoje tajemnice, swoje radości i smutki jako wiernej córce, która,

jednocząc się w swoich czynach z Nią, może otworzyć Niebiosa  , aby

- sprowadzić moją Wolę na ziemię i

– aby była poznana, zaakceptowana i pokochana.”

Rozmyślałam o tym, co piszę o Najświętszej Woli mojego słodkiego Jezusa. To normalne, że błogosławiony Jezus chce powiedzieć wiele wzniosłych rzeczy dotyczących Jego Woli.

Bo cokolwiek o niej powiedziano: jej wzrost, jej wielkość, jej cuda itp. to wszystko jest dobre. Zresztą wszystko to niewiele w porównaniu z tym, co można by powiedzieć.

Ale ta ciągła wzmianka o mnie poprzez te nauki Jezusa nie powinna być. Jego Wola jest tym, co On musi dać poznać, nie ja. Moja biedna osoba nie powinna istnieć. Cała sprawa należy do niego, nie do mnie.

Dla mnie wszystko, co jest moje, to zamieszanie z tego, co o mnie mówi. Tak czy inaczej, posłuszeństwo zobowiązuje mnie do pisania nie tylko o Woli Bożej, ale także o więzi, jaką Jezus tworzy między mną a swoją Wolą.

Kiedy myślałam o tym wszystkim, mój słodki Jezus wyszedł z mojego wnętrza i przytulając mnie do siebie, powiedział do mnie :

„Moja córko, zawsze jesteś noworodkiem mojej Woli. Jednak mylisz się, myśląc tak, jak myślisz.

Chcesz, żebym mówił o mojej Woli, aby była znana, ale osoba, która musi być kanałem, rzecznikiem, instrumentem nie powinna istnieć?

Gdyby wszystko zostało między tobą a Mną, może byłoby dobrze.

Ale Ja chcę, aby moja Wola miała swoje Królestwo, a królestwo nie składa się z jednej osoby, ale z wielu ludzi i ludzi o różnych warunkach.

Dlatego konieczne jest, aby nie tylko moja Wola,

ale towary, które  zawiera, szlachetność tych, którzy chcą żyć w tym  Królestwie,

dobro, szczęście, porządek, harmonia, które każdy  tam będzie posiadał, miały być i będą  znane.

Niezbędne jest też poznanie osoby, którą moja dobroć wybrała do zaangażowania się w początki tak wielkiego dobra.

Aby zaangażować cię w moje nauki o mojej Woli, wznieść się ponad wszystkie rzeczy stworzenia,

nie znaczy nic innego, jak nadać większą wagę mojej Woli,

- podnieść ją wyżej, nadać mu większą rangę.

Im bardziej król jest dobry, święty, bogaty i hojny, tym bardziej kocha swoich poddanych.

Do tego stopnia, że ​​poświęcił swoje życie, zamiast pozwolić, aby ktokolwiek w jego  królestwie został dotknięty beznadziejną biedą  -,

Im bardziej szanuje się jego królestwo, tym bardziej wzrasta chęć życia w nim. Ludzie konkurują nawet o tę szansę.

Co więcej, prawidłowe funkcjonowanie królestwa i jego znaczenie wynikają z wiedzy króla.

Mówiąc, że nie chcesz brać udziału w moich naukach o mojej Woli,

to tak jakbyś chciała

- królestwo bez króla,

- naukę bez mistrza,

-posiadanie bez właściciela.

Co by się stało z tym królestwem, z tą nauką, z tym dobytkiem? Jakiż byłby wynikły nieład i ruina!

Jeśli chodzi o mnie, nie wiem, jak robić bałagan. Wręcz przeciwnie, porządek jest nieodłączny od mojej Boskości.

To by się stało dla Odkupienia, gdyby moja kochana Mama nie chciała, żeby ludzie wiedzieli,

że była moją  matką,

że poczęła mnie w swoim  dziewiczym łonie,

że karmiła mnie swoim  mlekiem.

Moje przyjście na ziemię i Odkupienie byłyby niewiarygodne i nikt nie byłby skłonny uwierzyć i cieszyć się dobrodziejstwami Odkupienia.

Po drugiej stronie,

bo moja Mama dała znać

- kim ona była

-że była wolna od jakiejkolwiek plamy i zmazy, w tym plamy pierworodnej (cud łaski),

-że kochała wszystkie stworzenia jak czułe dzieci i

-że z miłości do nich poświęciła życie Tego, który był Jej Synem i Jej Bogiem,

Przez to odkupienie

- nabrało większego znaczenia,

-stało się bardziej dostępne dla ludzkiego umysłu i

- utworzone zostało Królestwo Odkupienia z jego bezcennymi skutkami.

Również zaangażowanie mojej Matki w dzieło Odkupienia było niczym innym, jak nadaniem większej wagi większemu dobru,

które przyszedłem sprowadzić na ziemię.

Aby być widocznym dla wszystkich i przybrać ludzkie ciało,

Musiałem wykorzystać istotę rasy ludzkiej, którą musiałem przede wszystkim wychować w celu realizacji moich wielkich projektów.

To musiało się wydarzyć, aby uformować Królestwo mojego Odkupienia  na ziemi. Tak więc, aby uformować Królestwo mojej Woli , jest to konieczne

- aby poznano inne stworzenie ludzkie, w którym ma swój początek panowanie mojej Woli,

-że wiemy kim ona jest, jak bardzo ją kochałem, jak ją poświęciłem dla każdego dzieła,

krótko mówiąc, niech wszyscy wiedzą, co moja Wola w nią wlała.

Jednakże, nawet jeśli jesteś w to wszystko zamieszana, zawsze objawia się moja Wola.

To są przede wszystkim,

-ścieżki i środki ogłaszania, które są wysuwane,

-a także atrakcje, gadżety, światełka, magnesy, które przyciągną każdego, aby zechciał

przyjść i żyć w Królestwie szczęścia, łaski, pokoju i miłości.

Niech więc twój Jezus działa,

- ten, który bardzo cię kocha,

- kto nie chce cię trapić i

- kogo to w ogóle obchodzi, jak on cię w to wciąga.

Myśl tylko o kontynuowaniu lotu w wiecznych przestrzeniach Najwyższej Woli.

Modliłam się, a mój słodki Jezus był widziany we mnie ze wzrokiem utkwionym we mnie. Co do mnie, zwabiona jego spojrzeniem, zajrzałam głęboko w jego wnętrze, które wydawało się być kryształem, w którym można było zobaczyć wszystko, co robi.

Łącząc się z nim, próbowałam robić to, co on robił.

W innej chwili wydało mi się, że Jezus wziął moją duszę w swoje ręce i dał jej impet w bezmiarze swojej Woli, mówiąc do mnie: „Noworodzona z mojej Woli, narodziłaś się w mojej Woli. W Niej chcę, żebyś żyła.

Leć w Wiecznej Woli, wypełnij swoją misję.

Zobacz, co trzeba zrobić między Boskością a stworzeniami, podróżuj między pokoleniami, ale zawsze w mojej Woli W przeciwnym razie nie znajdziesz ich wszystkich.

A kochając, czyniąc, naprawiając i wielbiąc za wszystkich, staniesz przed Najwyższym Majestatem, aby oddać Mu całą miłość i hołd jednego i wszystkich, jako prawdziwej pierworodnej córki naszego zaangażowania”.

Wyruszyłam, a Jezus szedł za mną wzrokiem. Ale kto mógłby powiedzieć wszystko, co zrobiłam?

W Jego Woli zebrałam całą miłość, którą Jego Wola chciała obdarzyć stworzenia.

Nie będąc zabraną, ta miłość zawisła w zawieszeniu, czekając na zabranie. Przejąłam ją i inwestując we wszystkie stworzone inteligencje,

Zrobiłam dla każdego aktu miłości i adoracji i całej reszty to, co każda inteligencja powinna była oddać Bogu ze sprawiedliwości i co musi wrócić do Boga.

Gromadząc wszystko we mnie i kładąc wszystkie stworzenia na kolanach, udałam się do Nieba, aby złożyć wszystko na kolanach Ojca Niebieskiego, mówiąc mu :

„Ojcze Święty , przychodzę przed Twój tron, aby położyć na Twoich kolanach Twoje drogie obrazy stworzone przez Ciebie, abyś mógł je ponownie przywiązać do Twojej Woli, którą ludzie odrzucili.

To mała Córka Twojej Woli prosi Cię o to; Jestem mała, to prawda, ale biorę na siebie zobowiązanie, aby zadowolić Cię dla wszystkich i za wszystkich.

Nie opuszczę twojego tronu, jeśli nie zwiążesz ludzkiej woli z Wolą Bożą w taki sposób, aby Królestwo Twojej Woli mogło zostać ustanowione na ziemi. Niczego nie odmawia się maluchom, ponieważ to, o co proszą, jest niczym innym jak echem Twojej własnej Woli, tego, czego sam pragniesz.

Potem poszłam do Jezusa, który czekał na mnie w moim pokoiku i przyjął mnie w swoje ramiona. Okrywając mnie pocałunkami i pieszczotami,

On mi mówi:

„Moja maleńka, aby Wola Nieba zstąpiła na ziemię, konieczne jest, aby wszystkie ludzkie czyny były przypieczętowane aktami Woli Bożej,

w taki sposób, że Najwyższa Wola, przyciągana przez potężny magnes własnej Woli, może zstąpić na Ziemię i tam panować.

Oto zadanie, które zostało ci dane jako pierworodnej córce naszej Woli. Wiedz, że aby sprowadzić Słowo z Nieba,

moja Mama wykonała następujący mandat:

Poszła do wszystkich pokoleń i

Czyniąc jako własne wszystkie czyny ludzkiej woli, umieściła tam Wolę Bożą, ponieważ posiadała w sobie obficie dobra Woli Bożej do tego stopnia, że ​​przewyższała wszystko, co mogły posiadać wszystkie stworzenia razem.

I z każdą wykonywaną rundą pomnażała te dobra .

Widząc , że jedno z naszych najbardziej lojalnych stworzeń się wzmocniło

z tak wielką łaską i miłością wszystkie ludzkie czyny w Woli Bożej

- biorąc sobie do serca wszystko, co było do tego konieczne i widząc , że nasza Wola jest obecna w świecie, Ja, Słowo Przedwieczne, zstąpiłem z Nieba na  ziemię.

Drugi mandat został również wypełniony: była to realizacja Odkupienia.

I spadło to na Mnie.

Jak musiałem odwiedzić wszystkie ludzkie czyny, wszystkich ludzi, wszystkich pokoleń, od początku do końca, przez

- wzięcie ich wszystkich w swoje ręce,

-zakrywanie ich i

przez zapieczętowanie ich moją Wolą Bożą,

w celu przyciągnięcia mojego Ojca Niebieskiego do zbadania wszystkich ludzkich czynów  okrytych Wolą Bożą, którą człowiek odrzucił w  obszarach niebieskich.

W ten sposób mój Boski Ojciec otworzył drzwi Nieba, które zostały zamknięte ludzką wolą. Nic dobrego nie spływa poza kanałem mojej  Woli.

Musi jeszcze zostać spełniony trzeci mandat i to zależy od Ciebie .

Jako pierworodna córka naszej Woli, do Ciebie należy dodać trzecią pieczęć naszej Woli do wszystkich ludzkich czynów,

-po pierwszej i drugiej pieczęci, mojej Matki i Mnie samego, jako Odkupiciela,

aby przyciągnąć Królestwo mojej Woli na ziemię.

W rezultacie,

-Chodź, moja córko, wśród ludzkich czynów stworzeń,

- wchodź w serca wszystkich ludzi ze wszystkich pokoleń i

-wprowadzaj w każde uderzenie serca bicie mojej Woli,

- z każdą myślą pocałunek i poznanie mojej Woli.

Odciśnij w każdym słowie wszechmocny Fiat. Najeżdżaj wszystko i zalewaj wszystko tym Fiatem: Bądź Wola Twoja, jako w niebie tak i na Ziemi,

aby moje Królestwo mogło przyjść na ziemię.

Twój Jezus nie zostawi cię samej na tych wycieczkach. On ci we wszystkim pomoże i poprowadzi cię wszędzie, gdzie trzeba.”

Kiedy to mówił,

Kontynuowałam loty, odwiedzając wszystkie rzeczy i każdą osobę. Ale kto mógłby powiedzieć wszystko, co zrobiłam? Tylko Jezus może to powiedzieć, ten, który mnie do tego zmusił.

Więc spędziłam z Jezusem całą noc i jak się poruszyłam, przyniosłam do Niego

-czasami wszystkie myśli,

- czasami wszystkie słowa,

-czasami wszystkie prace, wszystkie kroki, wszystkie uderzenia serca, pokryte Jego Wolą.

A Jezus wszystko przyjął z miłością i ucztowaniem.

Więc powiedział do mnie :

„Czy widzisz, jaka jest między nimi duża różnica? świętość mojej Woli i świętość innych cnót?

Pierwsza  przynosi całe dzieło stworzenia. W tym Królestwie każdy może

-otrzymywać w każdej chwili strumienie łask, światła i miłości oraz

- być w porządku ze swoim Stwórcą w każdym swoim działaniu. To świętość najbliższa Stwórcy.

Druga , czyli pozostałych cnót, dostosowana jest do czasów i okazji:

-czasami będziemy mieli okazję poćwiczyć cierpliwość,

-czasami posłuszeństwo,

-czasami dobroczynność lub inne podobne cnoty.

A jeśli nie pojawiają się możliwości, cnoty są bez wzrostu i nie mogą przynieść dobra, które mogłyby dać, gdyby działały.

Z drugiej strony w świętości w mojej Woli nie ma zatrzymywania się ani przerywania.

Moja Wola jest zawsze zajęta inwazją na stworzenie, które w każdej chwili może je otrzymać.

Niezależnie od tego, czy stworzenie oddycha, myśli, mówi, pulsuje, czy je, czy też śpi, wszystko wchodzi w moją Wolę.

I w każdej chwili stworzenie może zostać wypełnione moją Wolą i wszystkimi dobrami, które ona zawiera.

Myślałam o Niepokalanym Poczęciu mojej Królowej Mamy.

Po Komunii świętej, mój zawsze kochany Jezus ukazał się we mnie jak w pokoju wypełnionym światłem.

W tym świetle ukazało się wszystko, co uczynił w swoim życiu.

Mogłam zobaczyć, ułożone w porządku,

wszystkie jego zasługi, jego trudy, jego  cierpienia,

jego  rany,

jego  krew,

krótko mówiąc, wszystko, co obejmowało jego życie jako człowieka i jako Boga…

jak w akcie zachowania od najmniejszego zła duszy, która była Mu bardzo droga. Byłam zaskoczona, widząc tyle delikatności  Jezusa.

Mówi do mnie :

„Dla mojego małego noworodka, chcę dać ci poznać

Niepokalane Poczęcie Dziewicy bez grzechu.

Musisz najpierw wiedzieć, że moja Boskość składa się z jednego aktu : wszystkich aktów skupionych w jednym.

To właśnie oznacza bycie Bogiem. Największym cudem naszej Boskiej Istoty jest to, aby nie podlegać kolejnym aktom.

A jeśli stworzeniu ludzkiemu wydaje się, że robimy coś za jednym razem, a coś za drugim razem, to znaczy, że nie jest ono w stanie wiedzieć wszystkiego od razu i musi się stopniowo uczyć.

Wszystko, co ja, Odwieczne Słowo, musiałem uczynić w swoim Człowieczeństwie, uczyniłem w jednym akcie, zgodnie z tym wyjątkowym aktem, jakim jest moja  Boskość.

W konsekwencji, kiedy poczęła się moja Matka, szlachetna Dziewica Maryja, wszystko, co Odwieczne Słowo miało uczynić na ziemi, już istniało.

Tak więc w akcie poczęcia wszystkie moje zasługi, moje cierpienia, moja Krew, wszystko, z czym wiąże się życie Boga, który stał się człowiekiem – otoczyły to Poczęcie: została poczęta w nieskończonej otchłani moich zasług, mojej boskości, mojej Krwi jak i w ogromnym morzu moich cierpień.

Dzięki temu pozostała nieskazitelna, piękna i czysta. A moje nieocenione zasługi zablokowały drogę dla Wroga, który nie mógł jej wyrządzić żadnej krzywdy.

Słuszne było, aby ta, która poczęła Syna Bożego, była największa w dziełach Bożych, aby posiąść cnotę poczęcia Słowa dla odkupienia ludzkości.

Więc ona najpierw poczęła się we Mnie, a potem Ja zostałem poczęty w niej . Pozostało tylko przywieźć ten cud stworzeniom w odpowiednim czasie. 

Jednak w Boskości zostało to już  zrobione w jednym i tym samym akcie.

Tak więc osoba, która zebrała najwięcej owoców odkupienia w rzeczywistości otrzymała swoje pełne owoce - była to najbardziej wzniosła  istota ludzka.

Poczęta we Mnie kochała, doceniała i zachowywała jako swoje wszystko, co Syn Boży uczynił na ziemi. Oh! Jakie Piękno tego delikatnego maleństwa!

Była cudem łask, cudem naszej Boskości. Wyrosła na naszą córkę. Była naszą radością, naszym honorem i naszą chwałą”.

Kiedy mój słodki Jezus mówił do mnie w ten sposób, powiedziałam sobie:

„Prawdą jest, że Królowa Matka została poczęta z nieskończonych zasług mojego Jezusa. Ale jej krew, jej ciało, zostały poczęte w łonie świętej Anny, która nie była

zwolniona od grzechu pierworodnego. Jak więc to możliwe, że Maryja nie odziedziczyła nic z tego zła, które wszyscy odziedziczyliśmy w wyniku grzechu naszego praojca Adama?”

Jezus powiedział do mnie :

„Córko, jeszcze nie zrozumiałaś, że całe zło jest w woli. To wola człowieka zmiażdżyła jego naturę, a nie natura zmiażdżyła jego wolę. Jego natura, stworzona przeze Mnie, pozostała niezmieniona.

To jego wola się zmieniła. Ona sprzeciwiała się niczemu mniej niż samej Woli Bożej. Człowiek zranił swoją naturę stawiając tylko na swoją własną wolę, wbrew Woli Stwórcy swego.

Jego buntownicza wola zmiażdżyła jego naturę, osłabiła ją, skaziła i uczyniła niewolnikiem najpodlejszych namiętności.

Był jak pojemnik wypełniony perfumami lub drogocennymi przedmiotami. Jeśli zostanie opróżniony z zawartości, a następnie wypełniony zepsutymi lub podłymi przedmiotami, czy pojemnik się zmieni?

To, co znajduje się w środku, zmienia się, ale pojemnik jest zawsze ten sam. Co najwyżej staje się mniej lub bardziej szacowany, w zależności od tego, co zawiera. Tak było z człowiekiem.

Poczęcie w stworzeniu należącym do rasy ludzkiej nie zaszkodziło mojej Mamie, ponieważ jej dusza była odporna na wszelki grzech. Nie było sprzeczności między jej wolą a wolą jej Boga.

Boskie prądy nie napotykały na przeszkodę, by w nią wpłynąć, co chwila otrzymywała strumienie nowych łask.

Tak więc z taką wolą i taką duszą, cała święta, cała czysta, cała piękna, naczynie, jakim było ciało, które otrzymała od matki, pozostało - pachnące, uporządkowane, przebóstwione,

aby być wolną od wszelkich chorób naturalnych, które mogą dosięgnąć naturę ludzką.

Ach! w niej urzeczywistnił się w pełni Fiat Voluntas Tua, Bądź Wola Twoja na ziemi tak jak w niebie,  który uszlachetnił ją i przywrócił jej ludzką naturę taką, jaka była pierwotnie, przed pierwotną winą.

Stała się jeszcze piękniejsza dzięki ciągłemu przepływowi tego Fiata, który odtwarzał się na jej obrazach, doskonale podobny do Tego, który ją stworzył.

Na mocy działającej w niej Woli Bożej można powiedzieć, że tym, czym Bóg jest z natury, stała się nim dzięki łasce.

Nasza Wola może zrobić wszystko i osiągnąć wszystko, gdy dusza daje nam wolność, aby działać i nie przerywa naszej pracy z własnej woli”.

Po przejściu bardzo gorzkich dni z powodu pozbawienia mojego słodkiego Jezusa czułam się jak nędzna szmata, którą Jezus odłożył na bok.

Byłam tym tak zniesmaczona.

Wtedy usłyszałam w sobie: „W mojej Woli nie ma szmaty. Wszystko tam jest życiem i boskim życiem. Szmata staje się podarta i brudna, ponieważ nie ma w niej życia.

W mojej Woli, która posiada Życie i daje je wszystkiemu, nie ma niebezpieczeństwa, że ​​dusza zostanie rozdarta, a tym bardziej, że ubrudzi się.”

Co do mnie, nie zwracając uwagi na to, co słyszę, powiedziałam sobie:

„Jakże piękne świąteczne wakacje daje mi Jezus! To tylko pokazuje, jak bardzo mnie kocha!”

Poruszając się we mnie, powiedział do mnie :

„Moja córko, dla tych, którzy spełniają moją Wolę, zawsze są Święta Bożego Narodzenia.

Kiedy jej dusza wchodzi w moją Wolę, jestem w niej poczęty. Kiedy kontynuuje moją Wolę, przynoszę jej moje życie.

Kiedy kończy swój akt, dzieje się coś większego: ta dusza sama we Mnie poczęła się, wnosząc swoje życie w Moje i uczestnicząc w Moich własnych czynach.

Kto raz w roku uczestniczy w wigilijnym przyjęciu, doświadcza w nim czegoś nowego Ale dla tych, którzy żyją w mojej Woli, zawsze jest Boże Narodzenie: odradzam się poprzez każdy ich akt.

Czy chcesz, żebym się w tobie rodził tylko raz w roku? Nie? Nie! Dla tego, kto czyni moją Wolę, moje narodziny, moje życie, moja śmierć i moje zmartwychwstanie, stanowią akt ciągły, nigdy nie przerywany. W przeciwnym razie, jaka byłaby różnica, niezmierzona różnica, w porównaniu z innymi świętymi?

Słysząc te słowa, poczułam się jeszcze bardziej rozgoryczona i powiedziałam sobie:

„Jakie fantazje! To, co słyszę, to tylko bardzo subtelna duma z mojej strony. Tylko moja duma może mi takie rzeczy zasugerować i doprowadzić mnie do tego, że piszę tak dużo o Woli Boga.

Inni są dobrzy i pokorni. I właśnie dlatego nikt nigdy nie odważył się niczego napisać”.

Kiedy tak myślałam, poczułam taki ból, że pękło mi serce. Próbowałam odwrócić uwagę od odczuwania czegokolwiek.

Co za straszna walka, aż do tego stopnia, że ​​czuję, że umieram!

Mój umiłowany Jezus dał się poznać tak, jakby chciał mi powiedzieć więcej o swojej Najświętszej Woli.

Mówię mu :

„Mój Jezu, pomóż mi; czy nie widzisz ile jest we mnie dumy? Zmiłuj się nade mną, uwolnij mnie od tej subtelnej pychy. Nie chcę nic wiedzieć poza tym, żeby cię kochać!

Mówi do mnie :

"Moja córko, krzyże i boleści są jak tłocznia wina dla duszy.

Tak jak prasa służy do miażdżenia i obierania winogron, tak aby sok na wino płynął z jednej strony, a skórki z drugiej.

tak krzyże i boleści, jak tłocznia wina, obierają duszę z

- dumy,

- miłości do siebie,

- namiętności i

-wszystkiego, co ludzkie, pozostawiając tylko czyste wino cnót. Więc moje cnoty

- rozprowadzają się w duszy jak na białym płótnie - i wypisane są niezatartymi znakami.

Jak więc możesz się obawiać, jeśli za każdym razem, gdy objawiam ci moje prawdy o mojej Woli, poprzedzają to krzyże i bóle ?

Im wyższe prawdy, tym silniejszy ból.

To nic innego jak nacisk prasy, który wywieram na ciebie, aby usunąć wszystko, co w tobie ludzkie.

W moim interesie bardziej niż w twoim leży, aby te prawdy nie były pomieszane ze skórą ludzkich namiętności.

wznowiłam :

„Mój Jezu, wybacz mi, jeśli ci to powiem, ale ty sam jesteś przyczyną moich lęków.