137
NIEDZIELA WIELKIEGO
POSTU rok A
Bóg Żywy jest Bogiem widzącym. Swoim
wzrokiem obejmuje całego człowieka, czyta jego myśli i wnika
w jego serce. Stwarzając
człowieka obdarzył go wzrokiem duszy i ciała: dał mu oczy, światło rozumu i przenikliwość serca. Cziowiek pozbawiony wzroku jest nie
szczęśliwy i biedny, a kto nie chce widzieć
—
zwłaszcza
spraw duchowych
—
sam
skazuje się
na nędzę. Aby
mógł dostrzec rzeczywistość Bożą,
musi się oczyścić,
„obmyć”. Tylko czyste oko zdolne
jest uchwycić światło
Boże. Tylko w czystym sercu może „zajaśnieć Chrystus”.
Antyfona
na
wejście: Raduj się, Jerozolimo,
*
zbierzcie się wszyscy,
którzy
ją
kochacie. Cieszcie się wy, którzy byliście smutni, weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy (Por. Iz 66,10—11).
Nie
odmawia się:
Chwała na
wysokości
Kolekta:
Boże, Ty za
pośrednictwem swojego Syna pojednałeś ludzkość z sobą, spraw, aby lud
chrześcijański z żywą wiarą i szczerym oddaniem
spieszył ku nadchodzącym świętom wielkanocnym. Przez naszego Pana...
