47
3. niedziela
Adwentu
Kolekta: Boże, Ty widzisz, z jaką wiarą oczekujemy świąt Narodzenia Pańskiego, + spraw, abyśmy przygotowali nasze serca
•
I z radością mogli obcho
dzić wielką tajemnicę naszego zbawienia. Przez naszego Pana...
Pierwsze
czytanie Iz 35,1—6a.10
Sam Bóg przyjdzie, aby nas zbawić.
—
Rozdziały 24—27 i 34—35 Księgi Izajasza to
teksty apokaliptyczne:
w symbolicznych obrazach nakreślony jest w nich powszechny sąd, koniec świata i zbawienie eschatologiczne.
—
Dzisiejsze czytanie jest
wizją zbawczego przyjścia Boga, który pustynię przemłenia w raj. Ciernie i osty, nędza i choroby
—
całe to przekleństwo wynikłe
z
grzechu Adama, zostanie
usunięte. W ich sniejsce pojawi
się wolność, szczęście
—
słuchamy dziś tych słów z niedowierzaniem. Uwierzylibyśmy w
to,
gdybyśmy
mogli zahaczyć ich realizację, A Bóg rzeczywiście zapowiada, że je zrealizuje, a wtedy ludzie
otrzymają od Boga nowy wzrok
i słuch, nowy język
i nową zdolność chodzenia.
Wypełnianie tych
obietnic rozpoczął Jezus
(por.
Ew.).
Gdy zakończy swe dzieło, zakwitnie „wieczne
szczźście na
twarzach” zbawionych.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza:
Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step
i
niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje także skacząc i
wykrzykując
z uciechy. Chwałą Libanu
ją
obdarzono, ozdobą Karmelu i Saronu. Oni zobaczą chwałę
Pana, wspaniałość naszego Boga. Pokrzepcie ręce
osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! Powiedzcie
małodusznym: „Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto pomsta; przychodzi Boża odpłata; On
sam
przychodzi, aby was zbawić”.
