41
II NIEDZIELA
ADWENTU rok A
Bóg powolal do istnienia wszystkie narody i pragnie ich zbawienia. Ciągle na
nowo
tworzy z nich jeden naród mówiąc: „Moim ty jesteś!”. Ludzi ze
wszystkich narodów,
tych,
których chce, powołuje i
czyni
jednym ludem
Bożym. Uświęca go
swoim słowem,
Duchem Świętym i Krwią Baranka.
Antyfona na wejście:
Ludu Boży, oto Pan przyjdzie, by zbawić narody;
Pan da posłyszeć swój
głos pełen chwały i uraduje
się wasze serce (Por. Iz 30,19.30).
Kolekta: Wszechmogący
i miłosierny Boże,
spraw, aby troski doczesne nie przeszkadzały nam
w dążeniu na spotkanie z Twoim Synem,
•
lecz
niech nadprzyrodzona mądrość kształtuje nasze
czyny
i doprowadzi nas do zjednoczenia z Chrystusem. Który
z Tobą żyje...
Pierwsze czytanie Iz 11.1—10
Przyjście Mesjasza, króla sprawiedliwego.
—
Proroctwo
Izajasza wybiega
w czasy, gdy upadnie Królestwo Judzkie i dynastia Dawidowa. Prorok zanowiada odrodzenie: gdy runie
dąb,
pozostaje pień lub korzenie w
ziemi, z których mogą wyrosnąć
nowe pędy. Prawda zawarta
w tym obrazie odnosi
się do Mesjasza, który wyrośnie „z pnia Jessego”, ojca Dawida. On to otrzyma
pełnię
darów Ducha Swiętego: mądrość
Salomonową,
roztropność i siłę Dawida, bojaźń
Bożó
Mojżesza i Abrahama. On wprowadzi w życie
prawo Boże,
a szczególną troską otoczy ubogich.
Zapowiedzi te
spełniły się w Chrystusie. Działa
On mocą Ducha Świętego
w Kościele i poprzez Kościół kształtuje
historię
ludzkości.
Obrazy przedstawiujęcu raj zwierzęcy
są
symbo1om idoalnych ztozunków między ludźmi i narodami. Prawdziwy pokój zapanuje dopiero wtedy, gdy ludzie poznają Boga i uznają Jego prawo.
Czytanie z Księgi
proroka Izajasza:
Wyrośnie
różdżka z pnia Jessego, wypuści się Odrośl z jego
korzenia. I spocznie na niej Duch
Pana, duch mądrosci i rozumu,
duch rady i męstwa, duch
wiedzy i bojaźni Pana.