119
1. niedziela Wielkiego Postu
Wtedy niewiasta spostrzegła, że
drzewo to ma owoce dobze do jedzenia, że jest ono
rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają
się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała
swemu
mężowi, który był z
nią;
a on zjadł. A wtedy
otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc
gałązki
figowe i zrobili sobie przepaski.
—
Oto słowo Boże.
Psalm responsoryjny Ps 51(50)
Refren: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy
grzeszni.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swoj ej,
*
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy”
i
oczyść mnie z grzechu mojego. R.
Uznaję bowiem nieprawość swoją,”
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie zgrzeszyłem
*
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą. R.
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego. R.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i
wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi
moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę. R.
