127
2. niedziela Wielkiego Postu
Na górze Przemienienia promieniało nie tylko oblicze
Chrystusa, jak niegdyś u Mojżesza, lecz cała Jego postać. Z jasnego obłoku, który jest znakiem obecności Bożej, Apostolowie słyszą glos potwierdzający wyznanie św. Piotra, że Jezus jest Synem Bożym (Mt 16,17),
i żądający posłuszeństwa. „Jego słuchajcie”
—
słuchać
znaczy wierzyć i być posłusznym nie tylko wtedy, gdy Jezus jako nowy Mojżesz ogłosi Nowe Przymierze, ale
gdy zapowiadając swoje cierpienia
wezwie wszystkich
do naśladowania siebie na drodze krzyża.
+ Słowa Ewangelii według św. Mateusza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich
na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak
słońce, odzienie zaś stało się biale jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz
i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu
jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty:
jeden
dla
Ciebie,
jeden dla Mojżesza
i jeden dla Eliasza”.
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił
ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w
którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: „Wstańcie, nie lękajcie się”. Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”.
—
Oto
słowo Pańskie.
Wierzę
Modlitwa wiernych
s.
625—626.
