40


405

V. NIEDZIELA ZWYKŁA rok A

Oddajemy Bogu chwałę, gdy na serio bierzemy Jego słowo, gdy wypełniamy, czego od nas wymaga, i gdy wierzymy w to, co objawił i przyrzekł. W Jego oczach wartość mają jedynie czyny. Słowa ludzkie to dźwięk, który brzmi i przemija. Czyny natomiast jaśnieją i przemieniają świat. Co czynimy dziś, decyduje o tym, jak jutro wyglądać będzie świat. Niekoniecznie muszą to być wielkie czyny. Bóg dokonuje wielkich rzeczy przy pomocy małych czynów i małych ludzi. Jeżeli dzięki moim czynom i mojej działalności Bóg stanie się bliższy i bardziej dostrzegalny, wówczas przeze mnie dokonało się dzieło wielkie.

Antyfona na wejście: Przyjdźcie, uwielbiajmy Boga, - zegnijmy kolana przed Panem, który nas siworzył, albowiem On jest naszym Bogiem (Ps 95(94), 6—7).

Chwała na wysokości

Kolekta: Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, + a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przuz naszego Pana...

Pierwsze Iz 58,7—10

Swiatło dobrych uczynków. — Wezwanie i obietnica, zawarte w dzisiejszym czytaniu, skierowane są do ludu, który po powrocie z wygnania (537 r. przed Chr.), skarży się, że odbudowa i odnowa nie postępuje naprzód, że Bóg nie przychodzi pomocą, że ludzie na darmo trudzą się i poszczą. Prorok wyjaśnia, że na nic się zdadzą posty i modlitwy, jeżeli nie wypełnia się podstawowych obowiązków wobec słabych, ubogich i głodnych.

40