724
3. NIEDZIELA ADWENTU
Dla św. Jana Chrzciciela Jezus jest większy od niego.
Jezus był
przed nim.
i "po nim idzie”.
Przychodzi
jako
oczekiwany Zbawiciel i Pan. Dla władz w Jerozolimie
Jezus był wielkim
Nieznanym. I takim pozostał. Swiat
nie
uznał i
nie przyjął
Jezusa jako Mesjasza. Swiat
Go
ukrzyżował. Czy my wiemy, kim jest Jezus? Jaką odpowiedź
damy pytającym lub gdy
sami sobie to pytanie
postawimy?
Czy jesteśmy ludźmi wiary "odpowiedzialnej”
—
tzn. wiary, która jest odpowiedzią na objawienie Boże
i która odpowiada na stawiane pytania. Ludzie bowiem chcą wiedzieć, czy wewnętrznie
uznajemy za prawdę to,
co na zewnątrz
wyznajemy. Problem jest daleko głębszy: czy liczymy się z Jezusem
w
konkretnym spełnianiu
naszych
obowiązków; z
tym
Jezusem, który przyszedł, który jest wśród nas i
który
przyjdzie?
Antyfona na wejście: Radujcie się zawsze w Panu,
raz jeszcze powiadam! radujcie się.
*
Pan jest blisko (Fip 4,4.5).
Nie
odmawia
się:
Chwała na wysokości.
Kolekta: Boże, Ty
widzisz, z jaką wiarą
oczekujemy świąt Narodzenia Pańskiego, + spraw. abyśmy przygotowali nasze serca
*
i z radością mogli obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia. Przez naszego Pana...
Pierwsze czytanie Iz 61,1—2a.10—11
Ogromnie się
weselę w Panu.
—
W
pierwszej części czytania
prorok
mówi o swoim
powołaniu i
danej mu mocy
Ducha Pańskiego. Bóg wziął go na swoją służbę,
przekazał mu królewskie kapłańskie
i prorockie zadania. Jezus przemawiając
w synagodze w Nazarecie
zastosował ten
tekst do siebie (Łk 4,10). Przynosi On radosną nowinę o
zbawieniu ubogim, którzy
Go
najlepiej rozumieją.
Drugą część
czytania
można nazwać hymnem Magnificat Starego Testamentu. Śpiewają go
—
podobnie jak hymn Matki Najświętszej
—
przede wszystkim ubodzy,
którym
Bóg okazał miłosierdzie i miłość.
Jezus ogłosił „rok łaski u Pana” dla
całej ludzkości, to znaczy czas
zbawienia,
którego myśmy stali się uczestnikami.
Czytanie
z Księgi
proroka
Izajasza:
Duch Pański nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnio, by
głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany
serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom
i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski u Pana.