13



724

3. NIEDZIELA ADWENTU

Dla św. Jana Chrzciciela Jezus jest większy od niego. Jezus był przed nim. i "po nim idzie”. Przychodzi jako oczekiwany Zbawiciel i Pan. Dla władz w Jerozolimie Jezus był wielkim Nieznanym. I takim pozostał. Swiat nie uznał i nie przyjął Jezusa jako Mesjasza. Swiat Go ukrzyżował. Czy my wiemy, kim jest Jezus? Jaką odpowiedź damy pytającym lub gdy sami sobie to pytanie postawimy? Czy jesteśmy ludźmi wiary "odpowiedzialnej” — tzn. wiary, która jest odpowiedzią na objawienie Boże i która odpowiada na stawiane pytania. Ludzie bowiem chcą wiedzieć, czy wewnętrznie uznajemy za prawdę to, co na zewnątrz wyznajemy. Problem jest daleko głębszy: czy liczymy się z Jezusem w konkretnym spełnianiu naszych obowiązków; z tym Jezusem, który przyszedł, który jest wśród nas i który przyjdzie?

Antyfona na wejście: Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam! radujcie się. * Pan jest blisko (Fip 4,4.5).

Nie odmawia się: Chwała na wysokości.

Kolekta: Boże, Ty widzisz, z jaką wiarą oczekujemy świąt Narodzenia Pańskiego, + spraw. abyśmy przygotowali nasze serca * i z radością mogli obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia. Przez naszego Pana...

Pierwsze czytanie Iz 61,1—2a.10—11

Ogromnie się weselę w Panu. — W pierwszej części czytania prorok mówi o swoim powołaniu i danej mu mocy Ducha Pańskiego. Bóg wziął go na swoją służbę, przekazał mu królewskie kapłańskie i prorockie zadania. Jezus przemawiając w synagodze w Nazarecie zastosował ten tekst do siebie (Łk 4,10). Przynosi On radosną nowinę o zbawieniu ubogim, którzy Go najlepiej rozumieją.
Drugą część czytania można nazwać hymnem Magnificat Starego Testamentu. Śpiewają go — podobnie jak hymn Matki Najświętszej — przede wszystkim ubodzy, którym Bóg okazał miłosierdzie i miłość.
Jezus ogłosił „rok łaski u Pana” dla całej ludzkości, to znaczy czas zbawienia, którego myśmy stali się uczestnikami.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza:
Duch Pański nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnio, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski u Pana.

13