804
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA rok B
Tajemnica wcielenia Słowa Bożego nie
osiągnęła
swego
kresu w ziemskim życiu Jezusa. Ona trwa i
dokonuje
się nieustannie: przede wszystkim w sakramentach.
W Najświętszym Sakramencie Bóg staje się „Bliźnim”
każdego cziowioka, Tu bowiem jest nam w szczególny sposób bliski. Wychodzi naprzeciw w pokornej miłości:
staje się dla nas "chlebem żywym”.
Chrystus jest wśród nas, Centrum naszego życia; jest
owym wielkim "Tak” Boga względem człowieka, tzn.
objawioną i wcieloną miłością Boga do człowieka. Ale Jezus jest równie odpowiedzią człowieka
na tę miłość, tzn. owym wielkim „Amen” na wcieloną miłość Boga. Każdy, kto wypowiada to „Amen” podczas Eucharystycznej Ofiary Mszy
św., zgadza się należeć do "Nowego i Wiecznego Przymierza”. Uczestnictwo w Eucharystii zobowiązuje nas do jedności i wierności.
Antyfona na wejście: Bóg karmi
swój lud wyborną pszenicą i syci miodem z opoki (Por. Ps 81(80), 17).
Chwała na wysokości
Kolekta:
Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, + daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała
i Krwi Twojej, abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz...
Pierwsze czytanie Wj 24,3—8
Zawarcie przymierza przez krew.
—
Bóg objawił się na górze Synaj i
zaproponował narodowi izraelskiemu
zawarcie przymierza. Przyjmując z wdzięcznością tę
propozycję naród oświadczył: „Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy”. Podczas ceremonii poprzedzającej odczytanie Księgi Przymierza (były w niej spisane warunki przymierza, przede wszystkim dziesięć Bożych przykazań) Mojżesz skropił krwią zwierząt
ofiarnych
ołtarz,
który reprezentował i symbolizował Boga. Po odczytaniu zaś Księgi pokropił lud pozostałą krwią mówiąc: „Oto krew przymierza”.
