OREMUS

Strona 124  Pieśń Mdr 9, 1-6. 9-II

Boże moich przodków i Panie miłosierdzia, *

który swoim słowem uczyniłeś wszystko

I w swojej mądrości stworzyłeś człowieka, *

by panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały,

by w świętości i sprawiedliwości władał światem, *

a sądy sprawował w prawości serca;

Daj mi mądrość, która razem z Tobą zasiada na tronie, *

i nie usuwaj mnie spośród Twoich dzieci.

Bo jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy,

człowiekiem słabym i żyjącym krótko, *

zbył lichym, by pojąć sprawiedliwość i prawa.

Choćby nawet wśród ludzi był ktoś doskonały,

jeśli mu zbraknie mądrości danej przez Ciebie, *

za nic będzie poczytany.

Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła, *

i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś.

Wie, co jest miłe dla Twoich oczu * i co słuszne według Twych przykazań.

Wyslij ją ze świętych niebios * i poślij z tronu Twej chwały,

Aby przy mnie będąc ze mną pracowała *

i żebym mógł poznać, co jest miłe Tobie.

Ona wie bowiem i rozumie wszystko,

moim czynom będzie mądrze przewodziła * i ustrzeże mnie dzięki swej chwale.

OREMUS

124 Index