|
OREMUSPosłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, * zapomnij o swym ludzie, a domu swego ojca. Król pragnie twego piękna, * on twoim panem, oddaj mu pokłon. Oto córa Tyru zbliża się z darami, * możni narodów szukają twych względów. Córa królewska wchodzi pełna chwały, * w złotogłów odziana. W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, * za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny. Wiodą je z radością i w uniesieniu, * wkraczają do królewskiego pałacu. Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, * ustanowisz ich książętami na całej ziemi. Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię, * dlatego na wieki sławić cię będą narody. 237 Index |
|