OREMUS Strona 321 Psalm 104 A Błogosław, duszo moja, Pana, * Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki! Odziany w majestat i piękno, * światłem okryty jak płaszczem. Niebo rozpostarłeś jak namiot, * komnaty swe wzniosłoś nad wodami, Chmury są Twoim rydwanem, * przechadzasz się na skrzydłach wiatru. Wichry używasz za swych posłów, * sługami Twoimi ogień i płomienie. Umocniłeś fundamenty ziemi,* nie zachwieje się na wieki wieków. Jak szatą okryłeś ją wielką głębią, * ponad górami stanęły wody. Musiały uciekać wobec Twojej groźby, * na grzmot Twego głosu wpadły w przerażenie. Wzniosły się nad górami, opadły w doliny, * na miejsce, które im wyznaczyłeś. Granicę zakreśliłeś, której nie przekroczą, * nigdy nie wrócą, aby zalać ziemię. Ty zdroje kierujesz do strumieni, * które pośród gór się sączą. Poją one wszelkie zwierzęta polne, * w nich dzkie osły gaszą swe pragnienie. Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie * i śpiewa pośród gałęzi. OREMUS + 321 Index