OREMUS Strona 392  Psalm 139, 1-18.23-24 I Przenikasz i znasz mnie, Panie, * Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję. Z daleka spstrzegasz moje myśli, przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, * i znasz wszystkie moje drogi. Zanim słowo się znajdzie na moim języku, * Ty, Panie, już znasz je w całości. Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz * i kładziesz na mnie swą rękę. Zbyt przedziwna jest dla mnie Twoja wiedza, * tak wzniesła, że pojąć jej nie mogę. Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? * Gdzie oddalę się od Twego oblicza? Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, * jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani. Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, * gdybym zamieszkał na krańcach morza, Tam również będzie mnie wiedla Twa ręka * i podtrzyma mnie Twoja prawica. Jeśli powiem: ,,Niech więc mnie ciemnosć zasłoni * i noc mnie otoczy jak światło", To nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny, a noc jak dzień będzie jasna, * bo mrok jest dla Ciebie jak światło. OREMUS 39 Index