6

ZESZYT DRUGI
183
Nosić będą szatę, jaką On miał w męce, ale nie tylko szatę, (14) ale mają wycisnąć na sobie piętna, jakimi On był naznaczony, a te są:
cierpienie i wzgarda. Każda dążyć będzie do najwyższego zaparcia siebie i do zamiłowania pokory, i ta, która się najwięcej cnotą odznaczy, ta będzie zdolna do przewodniczenia innym.
Kiedy nas Bóg uczynił towarzyszkami miłosierdzia swego 539 więcej nawet, bo szafarkami a więc miłość nasza ma być wielka dla każdej duszy, począwszy od wybranych, a skończywszy na duszy, która jeszcze nie zna Boga. Modlitwą i umartwieniem docierać będziemy do najdzikszych krajów, torując drogę misjonarzom. Pamiętać będziemy o tym, że jak na froncie żołnierz nie może długo wytrwać, jeżeli nie będzie wspierany przez siły zewnętrzne, które nie biorą udziału bezpośredniego w walce, ale są dostawcami wszystkiego, czego potrzebuje a to [misjonarzowi] uzupełnia modlitwa. A więc każda ma się odznaczać duchem apostolstwa.
(15) Kiedy pisałam wieczorem, usłyszałam głos w celi taki: Nie 540 wychodź ze Zgromadzenia tego, miej miłosierdzie nad sobą, jak wielkie cię czekają cierpienia. Kiedy się spojrzałam w stronę głosu, nic nie widziałam i piszę dalej. Wtem usłyszałam szum i te słowa:
Jak wyjdziesz, zniszczymy cię. Nie męcz nas. Kiedy się spojrzałam, zobaczyłam wiele brzydkich potworów; kiedy uczyniłam myślą znak krzyża, prysły wszystkie natychmiast. Jak strasznie jest brzydki szatan; biedne dusze potępionych, że muszą żyć w jego towarzystwie, sam widok jego jest wstrętniejszy niż cała męka piekła.
Po chwili usłyszałam głos w duszy taki: Nie lękaj się nicze- 541 go, nic nie dotknie się ciebie bez woli mojej. Dziwna siła wstąpiła w duszę moją po tych słowach Pana; cieszę się niezmiernie, jak dobrym jest Bóg.
(16) Postulat. Wiek przyjęcia. Każda osoba może być przyjęta 542 od piętnastu do trzydziestu lat. Na pierwszym miejscu trzeba uważać na ducha, jakim jest przejęta dana osoba, i na charakter, czy ma silną wolę i odwagę iść śladami Jezusa, i to z weselem i radością, bo wesołego dawcę Bóg miłuje; musi mieć wzgardę świata i samej siebie. Brak posagu nie będzie nigdy przeszkodą w przyjęciu; także muszą być wszystkie formalności jasne, zawikłań nie przyjmować.
Jednak nie mogą być przyjęte osoby melancholiczki, skłonne do smutków, z chorobami zaraźliwymi, charaktery niejasne, podejrzliwe, nie nadające się do życia zakonnego. Trzeba bardzo uważać na dobór członków, bo jeden niedopasowany wystarcza, aby robić zamieszanie w całym klasztorze.

6