opisania. Smutno mi, że nie mogę tego napisać słowami, co jest bez słów.

Usłyszałam te stowa: Powiedz przełożonej generalnej, niech lż- 1130 czy na ciebie, jako na najwierniejszq córkę w Zakonie. Po tych słowach przyszło mi wewnętrzne zrozumienie, czym jest wszystko 1131 stworzone wobec Boga. Wielki i niepojęty jest majestat Jego, a że się tak zniża łaskawie ku nam, jest to przepaść miłosierdzia Jego...

I łzy przepłyną i ból ustanie.

Jedno tylko nie zginie — Miłość ku Tobie, Panie.

Wszystko się skończy na tym wygnaniu,

Doświadczenia i puszcze duszy,

I choćby była dusza w ustawicznym konaniu,

Gdy ma Boga — nic jej nie wzruszy.

(36) 27[V 1937]. Boże Ciało.

W czasie modlitwy usłyszałam te słowa: CórkQ moja, niech się napełni radością serce twoje. Ja, Pan, jestem z tobą, nie lękaj się niczego, jesteś w sercu moim. W tym momencie poznałam wielki majestat Boga i zrozumiałam, że z jednym poznaniem Boga nic nie może iść w porównanie; zewnętrzna wielkość niknie, jak proszek, przed jednym aktem głębszego poznania Boga.

Pan wlał w duszę moją tak wielką głębię pokoju, że nic już mi 1134 go nie zaćmi. Pomimo wszystkiego, co się wkolo mnie dzieje, nie odbiera mi to ani na chwilę spokoju; chociażby świat się cały walił, i to nie jest w stanie zamącić głębi i ciszy mojej, w której spoczywa Bóg. Wszystkie wydarzenia i najrozmaitsze rzeczy, które się dzieją, pod Jego stopą są.

To głębsze poznanie Boga daje mi zupełną swobodę i wolność 1135 duchową, a w ścisłym zjednoczeniu z Nim nic mi przeszkodzić nie może, nawet moce anielskie nie są w stanie. Czuję, że jestem wielka, kiedy jestem zjednoczona z Bogiem. Co za szczęście mieć świadomość Boga w sercu i żyć w ścisłej z Nim zażyłości.

Kiedy przyszła procesja z Borku323 do nas i nieś”i Go do schowania w naszej kaplicy, wtem usłyszałam głos z Hostii: Tu jest moje odpocznienie. W czasie błogosławieństwa dał mi Jezus poznać, że niedługo nastąpi tu uroczysta chwila na miejscu tym. — Upo~obalem sobie w sercu twoim i nic mnie nie powstrzyma w udzielaniu łask