Usłysz wzdychania i prośby moje,

I łzy serca skruszonego.

O wszechmogący, zawsze miłosierny Boże,

Twa litość nigdy niewyczerpana,

Choć nędza moja wielka jak morze,

Mam ufność zupełną w miłosierdziu Pana.

Twa litość nigdy niepoliczona,

A więc ufam w miłosierdzia morze

I czuję Cię, Panie, choć dzieli mnie zasłona.

Niech wszechmoc miłosierdzia Twego, o Panie,

Rozsławiona będzie po świecie całym,

Niechaj cześć Jego nigdy nie ustanie,

Głoś, duszo moja, miłosierdzie Boże z zapałem.

(45) 27IX [1937]. Dziś poszłyśmy z matką przełożoną do pewnego pana343, gdzie były w druku i malowały się małe obrazeczki Miłosierdzia Bożego, także wezwania344 i koroneczka ~ które już otrzymały aprobatę 346, i także miałyśmy zobaczyć większy obraz poprawiony ~ Bardzo jest zbliżony, ucieszyłam się tym niezmiernie. Kiedy spojrzałam się na obraz ten, przeszyła mnie miłość Boża tak żywa, że przez pewien moment nie wiedziałam, gdzie jestem. 1300 Kiedyśmy załatwiły tę całą sprawę, poszłyśmy do kościoła Najświętszej Panny Marii, wysłuchałyśmy mszy św., podczas której dal mi Pan poznać, jak wielka liczba dusz znajdzie zbawienie przez dzieło to. Potem weszłam w rozmowę wewnętrzną z Panem, dziękując mu, że raczył mi dać tę łaskę, że mogę widzieć cześć, jaka się szerzy [dla] niezgłębionego miłosierdzia Jego. Weszłam w głęboką modlitwę dziękczynną. 0, jak wielka jest hojność Boża, niech będzie błogosławiony Pan, który wierny (46) jest w obietnicach swoich...

Matka Irena348 ma dziwnie dużo światła Bożego co do całej tej 1301 sprawy. Ona pierwsza pozwoliła na wykonanie tych życzeń Pańskich; chociaż dopiero dwa lata po objawieniu została moją przełożoną, jednak ona pierwsza poszła ze mną, kiedy zaczęto malować ten obraz ~ i teraz, kiedy się drukuje niektóre rzeczy o tym miłosierdziu Bożym i odbijane są małe obrazeczki, znowuż ona ze mną chodziła w tej sprawie. Dziwnie tym wszystkim Bóg zrządził, bo przecież było zaczęte w Wilnie, a teraz wola Boża pokierowała tak okolicznościami, że tę sprawę załatwiało się w dalszym ciągu w Krakowie. Wiem, jak bardzo jest miła Bogu ta przełożona; widzę, jak

23 — Dzienniczek