swego. Przez śluby oddałam Ci się cała, już nic nie mam, co bym Ci ofiarować mogła. — Jezus mi powiedział: Córko moja, nie ofiarowałaś mi tego, co jest istotnie twoim. Zagłębiłam się w sobie i poznałam, że kocham Boga wszystkimi władzami swej duszy; a nie mogąc poznać co jest, co nie oddałam Panu, zapytałam: Jezu, powiedz mi o tym, a oddam Ci natychmiast z hojnością serca. — Jezus rzekł mi z łaskawością: Córko, oddaj mi nędzę twoją, bo ona jest wyłączną twoją własnością. W tej chwili promień światła oświecił mą duszę i poznałam całą otchłań swej nędzy; w tym samym momencie przytuliłam się do Najświętszego Serca Jezusa z tak wielką ufnością, że choćbym miała na sumieniu grzechy wszystkich potępionych, nie zwątpiłabym o Bożym (59) miłosierdziu — ale z sercem na proch skruszonym rzuciłabym się w przepaść miłosierdzia Twego. Wierzę, o Jezu, że nie odrzuciłbyś mnie od siebie, ale rozgrzeszył ręką zastępcy swego.

1319 Skonałeś, Jezu, ale zdrój życia wytrysnął dla dusz i otworzyło się morze miłosierdzia dla świata całego. O zdroju żywota, niezgłębione miłosierdzie Boże, ogarnij świat cały i wylej się na nas.

1320 O trzeciej godzinie błagaj mojego miłosierdzia, szczególnie dla grzeszników, i choć przez krótki moment zagłębiaj się w mojej męce, szczególnie w moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego. Pozwolę ci wniknąć w mój śmiertelny smutek; w tej godzinie nie odmówię duszy niczego, która mnie prosi przez mękę moją...

JMJ

Zywy zdroju wszelkich łask, Jedyne schronienie i ucieczko nasza, W Tobie mam nadziei blask.

Witaj, najlitościwsze Serce Boga mojego,

Niezgłębiona żywa krynico miłości,

Z której tryska życie dla człowieka grzesznego,

I zdrój wszelkiej słodkości.

Witaj, otwarta Serca Najświętszego rano,

Z której wyszły miłosierdzia promienie

I z której czerpać życie nam dano,

Naczyniem ufności jedynie.

Witaj, Dobroci Boża niepojęta,

Nigdy nie zmierzona i nie zgłębiona,