CZESC PIERWSZA MSZY SWIETEJ - LITURGIA SŁOWA BOZEGO. Z ARKA PRZYMIERZA SŁUZYC SŁOWU BOGA.

Wszystkie te stare zalecenia nie wymieniały szczegółowo wielu modlitw dla przygotowania. Występują one jako element pisanej tradycji w Kościele łacińskim ok. IX wieku, ponieważ sprawa pozostawała w gestii biskupów i kapłanów, ich twórczości słownej, czy tylko w milczeniu tych ministrów. Sobory i papieże nie określali formy lub warunki tych modlitw, ani gdzie jest miejsce,które byłoby konieczne, aby je czynić. Niektórzy czynili to w kaplicy bocznej, czy w zakrystii, szczególności, u wejścia do prezbiterium w pobliżu ołtarza, inni, po lewej stronie ołtarza, przy wejściu na stopnie, lub w oznaczonym miejsce, wykonanym specjalnie, aby odprawić te modlitwy przygotowawcze zgodnie z oddaniem celebransa, więc można powiedzieć ogólnie, że nie zostały zaprojektowane wszędzie w tych samych warunkach; to raczej należy stwierdzić o miejscach, oraz że w treściach są one podobne jedne do drugich. Zostały one umieszczone w początkach IX wieku w niektórych mszałach. W papieskich księgach liturgicznych lub księgach kościołów głównego nurtu, miało to miejsce dopiero w XIV wieku. Te modlitwy przygotowawcze dotyczyły szczególnie asystentów. Choć również i kapłana; i wypowiadano je publicznie u stóp ołtarza tak, żeby nikt nie brał udziału we Mszy świętej nieprzygotowany.

Czyli trzeba przyjąć z tej historii fakt, że szaty księdza, kiedy przystępuje on do stóp ołtarza, powinny mu uświadomić jego niegodność, aby się tam zbliżyć, a więc trzeba, aby ten który jest wypełniony niedolą i nędzą, zanim wypowie, przystąpię do Ołtarza Bożego, do Boga, który jest mocą i radością moją, uświadomił sobie, że najpierw potrzebuje on specjalnej pomocy Bożej, aby zapewnić sobie serce czyste i święte, zanim spotka się z tak pięknym i cudownym ciałem Jezusa Chrystusa, naszego Pana i jego Najświętszą Ofiarą. To z takimi właśnie myślami, aż do najgłębszych swych uczuć, powinien on wiedzień, że stoi u stóp ołtarza, a Bóg sam przygotowuje go i może Mu dać, jeśli poprosi pokornie i prawdziwie zapyta o łaskę, aby się wspinać ku świętym Przybytkom Pańskim, wspominając na słowa Pana Jezusa: Proście, a otrzymacie, szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a otworzą wam. Trzeba też wspomnieć Jakuba w Starym Testamencie, kiedy nad rzeką Jabbok zmagał się z Aniołem o błogosławieństwo. Czy też wcześniej, kiedy cały drżał mówiąc: Miejsce to jest święte, a ja nie wiedziałem.Gdy zbudził się ze snu, pomyślał: Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem. I zdjęty trwogą rzekł: O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba! Wj 28,16n. Czy Msza święta jest odprawiana po łacinie, czy po polsku, czy w innym jeszcze języku: bez tej postawy wobec misterium tremendum, czyli tajemnicy wprawiającej w stan, że «sercem skruszonym nie pogardzisz, Panie» nie trzeba wybierać się na spotkanie z Bogiem,bo bez tej wiary, nie można się Jemu podobać.Wystarczy otworzyć Księgę Malachiasza i ją trochę poczytać, aby się przekonać o tym bezpośrednio w rozważaniu Bożego Słowa skierowanego do kapłanów. Nazywają nas kapłanami Nowego Przymierza, ale czy to znaczy, że jest ono mniej wymagające niż Stare Przymierze i ówczesna służba kapłańska? Ktoby tak myślał, ten nie myśli o tym, co Boże, ale o tym co ludzkie. A w kontekście tego stwierdzenia, przypomnijmy sobie, co usłyszał Piotr z ust Pana Jezusa w tamtym momencie?A czyż Mojżesz na pustyni przy krzaku ognistym nie usłyszał słowa Pana: Mojżeszu, Mojżeszu, zdejm sandały z nóg twoich, bo ziemia na której stoisz jest ziemią świętą? Kapłan powinien zawsze być uwrażliwiony na tę sytuację, że ma do czynienia z Bogiem żywym i prawdziwym, który jest ten sam wczoraj i dziś i aż na wieki.

Chrześcijanie, którzy zazwyczaj nie przygotowują się nie szczególnie przed przybyciem na Mszę świętą, a wielu z nich przychodzi w ostatniej chwili, jeśli nie są uwrażliwiani na tę sprawę przez postawę samego celebransa, jego świadectwo i przykład, ale prawdziwie i szczerze pryktykowany, będą mieli o wiele trudniej w sprawie tej przygotować swoje serce, aby być na początku tej publicznej akcji świętej, gotowymi podążać za kapłanem myślą, sercem i duszą swoją, na miejsce, gdzie Bóg zechciał się spotykać ze swoim Ludem odkupionym, w czasie Najświętszej Ofiary, która jest Ofiarą Chrystusa i Jego Oblubienicy, Kościoła, który jest Ciałem Chrystusa, z łaski Bożej.