89

Z Pieśni duchowej św. Jana od krzyża, kapłanua(Redakcja A, strofa 38) Dusza zjednoczona z Bogiem i w Nim przemieniena zwraca się do Boga owym wzniosłym w Bogu dążeniem, podobnym do tego, którym Bóg w niej zwraca się ku sobie, jako jej wzór. To właśnnie - o ile dobrze rozumiem -pragnął wyrazić święty Paweł, gdy mówił: ,,Na dowód tego, że jesteście dziećmi, Bóg wysłał do serc waszych ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze!" To właśnie ma miejsce w ludziach doskonałych. I nie dziwmy się, że dusza może dokonywać rzeczy tak niezwykłych. Skoro bowiemBóg udziela jej łaski przebó-stwiającego zjednoczenia z Przenajświętszą Trójcą, dlaczego nie miałaby wykonywać własnych czynności rozumienia, poznawania i miłowania w Trójcy i wraz z Trójcą, w podobny jak Trójca sposób, jednakże zawsze mocą uczest-niczenia, jako że Bóg sam dokonuje w niej wszystkiego. Jak się to dzieje, tego niepodobna wyrazić trafniej albo zrozumialej, jak tylko wskazując sposób, w jaki Syn Boży wyjednał dla nas ową niezrównaną godność i sprawił, iż ,,staliśmy się dziećmi Bożymi". Dlatego tak prosil Ojca: ,,Ojcze, chcę, aby ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem", wypełniając na mocy uczestnictwa dzieła, których Ja dokonuję. Mówi także: ,,Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyseż stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś". Dzieje się to, gdy przekazuje im tę sama miłość, którą przekazuje Synowi, jednakże nie w sposób naturalny jak w wypadku Syna, ale przez zjednoczenie i przeobrażenie miłości, bo nie należy tutaj rozumieć, iż Syn prosi Ojca, aby wierni byli jedno przez naturę i istotę, tak jak Ojciec i Syn stanowią jedno, ale tylko, aby byli jedno w zjednoczomu radości, podobnie jak Ojciec i Syn stanowią jedno w miłości. Stąd właśnie dusze posiadają te same dobra dzięki uczestnictwu, które Bóg posiada ze swej natury; Dlatego też są rzeczywiście Boskie przez uczestnictwo, są podobne i bliskie samemu Bogu. Dlatego św. Piotr powiada: ,,Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie, przez poznanie Boga i Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością.. Przez Niego dał nam drogocenne i największe obietnice, abyśmy przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury". Tak więc się dzieje, iż dusza uczestniczy w działaniu Trójcy mocą wspomnianej jedności. Na miarę doskonałą dokona się to w życiu przyszłym, ale i w tym życiu dusza otrzymuje wyraźny zadatek oraz przedsmak. O dusze, stworzone do radowania się tak wielkimi darami! cóż czynicie? Czym się zajmujecie? O nieszczęsne zaślepienie synów Adama! Wobec tak wielkiego światła pozostajecie ślepi! Wobec tak potężnego wezwania pozostajecie głusi!

89