267

Z konferencji św. Kolumbana, opata (O Chrystusie, źródle życia, 1-2) Bracia umiłowani, posłuchajcie uważnie mych słów, tak bardzo dla was pożytecznych. Rozpalajcie, a nie gaście w waszych duszach pragnienia wody wypływającej że źródła Bożego. O nim pragnę teraz mówić. Pijcie, ale nie przestawajcie pragnąć. Zródło żywe, źródło życia przyzywa nas do siebie i mówi: ,,Kto pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije". Miejele świadomość tego, co macie pić. Mówi wam prorok Jeremiasz, mówi źródło samo: ,,Mnie opuścili, źródło wody żywej, mówi Pan". A zatem sam Pan, Bóg nasz, Jezus Chrystus, jest źródłem życia. Toteż zaprasza nas do siebie, do źródła, abyśmy zeń pili. Pije ten, kto miłuje; pije, kto się syci Słowem Bożym; kto bardzo miłuje, bardzo pragnie; pije, kto gorąco pragnie mądrości. Popatrzcie, skąd tryska owo źródło. Otóż stamtąd, skąd zstąpił także i chleb. Chleb bowiem i źródło są jednym i tym samym Jednorodzonym Synem, Bogiem naszym, Chrystusam Panem, którego zawsze powinniśmy pragnąć. Chociaż spożywamy co miłując, chociaz przyjmujemy pragnąc, ciągle nadal łakniemy. Pijmy zeń zawsze jak że źródła, z największym umiłowaniem; pijmy ustawicznie z goracym pragnieniem i rozkoszujmy się słodyczą Jego dobroci. Pan jest słodki i dobry; choć pijemy Go i spożywamy, nadal jednak odczuwamy głód i pragnienie; pokarm ten i napój nie wyczerpują się nigdy. Choć pożywamy Go, nie zdołamy spożyć Go całkowicie, choć pijemy, nie potrafimy wypić zupełnie. Dlatego Prorok mówi: ,,Wy, którzy pragniecie, przyjdźcie do źródła". Jest źródłem tych, którzy pragną, nie zaś tych, którzy są nasyceni. Spragnionych wzywa więc do siebie; tych, których niegdyś nazwał błogosławionymi. Nigdy nie przestaną oni czerpać, ale im bardziej będą czerpać, tym bardziej będą odczuwać pragnienie. Dlatego, bracia, konieczną jest rzeczą, abyśmy zawsze pragnęli, szukali i miłowali ,,Zródło mądrości, Słowo Boga na wysokości", w którym według słów apostoła znajdują się wszystkie skarby mądrości i umiejętności. Ono to przyzywa spragnionych, by pili. Jeśli pragniesz, pij że źródła życia; jeśli łakniesz, pożywaj chleb życia. Błogosławieni, którzy łakną tego chleba i pragną tego źródła. Spożywając i pijąc nieustannie, zawsze będą pragnąć i łaknąć. Slodką jest rzeczą zawsze spożywać i pić, a zarazem łaknąć i pragnąć, zawsze kosztować i zawsze pragnąć. Dlatego powiada król i prorok: ,,Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry - jak słodki jest Pan".

267