37
|
|
37 | |
|
280 Zmartwychwstanie Pańskie-Wigilia Paschalna |
|
Na jego widok ogarnia je przerażenie. Ten strach wcale nie ma wydźwięku wielkanocnego: bardzo się bały. A że po zmartwychwstaniu Jezus na nowo zgromadził swoich uczniów, że uwierzyli w Jego zmartwychwstanie i że ich świadectwo prowadzi ludzi w ciągu wieków do wiary, wszystko to należy do wielkich dzieł Bożych, podobnie jak samo zmartwychwstaniu Jezusa. Gdy niewiasty przyszły do grobu Jezusa, „słońce wzeszło” — odtąd nad każdym grobem, cmentarzem i polem śmierci świeci światło zmartwychwstania: śmierć jest przejściem do życia. Słowa Ewangelii według św. Marka: Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem, w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. A mówiły między sobą: „Kto nam odsunie kamień od wejścia do grobu?” Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień był już odsunięty, a był bardzo duży. Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. Lecz on rzekł do nich: „Nie bójcie się. Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. Lecz idźcie, powiedzcie Jegouczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział”. — Oto słowo Pańskie.
Chrystus zmartwychwstał. — Św. Łukasz również dokładnie opisuje bezradność i brak wiary uczniów w dniu zmartwychwstania — może tylko mniej szorstko niż św Marek. Apostołowie uważają za „czczą gadaninę” opowiadanie niewiast, które Wróciły od grobu i twierdzą, że widziały aniołów. |
|
|
37 | |