690
Prefacja
na poświęcenie kościoła
Misterium świątyni Bożej
Zaprawdę, godne to
i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy Tobie, Ojcze święty, zawsze i wszędzie składali dziękczynienie.
Ty cały świat uczyniłeś
swiątynia Twolej
chwały, aby wszędzie sławiono Twoje
imię, nie zebraniasz jednak poświęcać Tobie miejsc
przeznaczonych do sprawowania świętych obrzędów.
Dlatego z radością poświęcamy Tobie
ten dom modlitwy
wzniesiony
pracą
ludzi. Jest
on
znakiem prawdziwej świątyni i
obrazem niebieskiego Jeruzalem. Ty
bowiem ciało Twojego Syna zrodzone z
Maryi
Dziewicy uczyniłeś swoją świątynią, aby w niej
przebywała pełnia Bóstwa. Z Twojej woli Kościół
święty jest jak miasto zbudowane na fundamencie
Apostołów, a jego
kamieniem węgielnym jest sam
Jezus Chrystus. Świątynia ta powstaje z wybra
nych kamieni, ożywionych przez Ducha Świętego
i
zespolonych miłością.
W niej przez nieskończone wieki Ty, Boże, będziesz wszystkim dla wszystkich i jaśnieć bądzie wiekuiste światło Chrystusa.
Przez
Niego z Aniołami i wszystkimi Świętymi wysławiamy
Ciebie, z radością wołając: Święty, Święty, Święty...
Prefacja
o jedności Kościoła
Jedność ciała Chrystusa, którym jest Kościół
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy
nieustannie
wysławiali Ciebie, wszechmogący, wieczny Boże, i Tobie za wszystko składali dziękczynienie przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
