74


555

32. niedziela zwykła

Będę Cię wielbil przez całe nie życie i wzniosę ręce W imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, * a usta Cię wielbię radosnymi wargami. R.
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu * i o Tobie rozważam w czasie nocnych czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie. R.

Drugie czytanie 1 Tes 4,13—18

Powszechne zmartwychwstanie. — W pierwszym Liście do Tesaloniczan św. Paweł mówi 5 razy o „przyjściu Pana”, o Jego zstąpieniu z nieba”. Pomiędzy zmartwychwstaniem Jezusa a Jego powrotem upmywa czas Kościoła. Oba ta wydarzenia są decydujące również dla htstorii ludzkości, niezależnie od tego, czy ludzkość przyjmuje to do wiadomości, czy nie. Powrót Chrystusa dokona się w „dzień Pański” (1 Tes 5,2), „w owym dniu” (2 Tes 1,10). W opisach tego dnia należy odróżnić prawdę, która jest przedmiotem wiary, od scenerii (głos archanioła, dźwięk trąb itp.) należącej do apokaliptycznego sposobu wyrażania się pisarzy tamtych czasów. Do prawd wiary należy: śmierć, zmartwychwstanie i powrót Jezusa; w tym dniu wszyscy "umarli w Jezusie”, tzn. ochrzczeni i poprzez żywą wiarę z Jezusem zjednoczeni, wyjdą Mu naprzeciw. aby na zawsze z Nim pozostać.
Ta nadzieja przezwycięża smutek w obliczu śmierci cierpień. Ulegają mu ci, „którzy nie mają nadziei”, ponieważ nie znają lub nie chcą znać mocy Bożej i nie są posłuszni Ewangelii (2 Tes 1,8). Usiłują oni zachować obojętność lub zdobywają się na pseudo-heroizm, często sięgając po heroinę, alkohol, ale są to tylko formy zwątpienia i żle ukrywanego strachu.

74