757
4. niedziela Wielkiego Postu
Człowiek, który odwróciwszy się
od Boga zamknął się
sa,
w sobie, martwy jest.
Aby
takiego
człowieka wyswobodzić z niewoli własnego
„ja”, potrzeba większego cudu, aniżeli dzieło stworzenia
świata. Tylko miłość zdolna jest uczynić taki
cud.
Aktu takiego dokonał Bóg w
zbawczym dziele Chrystusa.
Zbawcza milość Boga zmierza jednak do tego, aby przejawić się, stać się widzialną i doświadczalną w tych,
których uświęca
i zbawia. Daje ona o sobie znać wtedy, gdy praktykujemy dobre czyny, które Bóg z góry
przygotował, abyśmy je pełnili”
—
dziś w naszym życiu.
Czytanie z Listu
św.
Pawia Apostoła
do
Efezjan.
Bracia: Bóg będąc bogaty
w miłosierdzie, przez
wielką
swą
miłość, jaką nas umiłował,
i to nas,
umarłych
na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił
do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni! Razem też wskrzesił nas i razem posadził na wyżynach
niebieskich, w Chrystusie Jezusie, aby
w nadchodzęcych wiekach przemożne bogactwa Jego łaski wykazać na
przykładzie dobroci
względem nas, w Chrystusie
Jezusie. Łaską
bowiem jesteście zbawieni przez
wiarę.
A to pochodzi
nie od was, blecz
jest to dar Boga; nie
z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni
w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.
—
Oto słowo Boże.
Spiew przed Ewangelią J 3,16
Aklamacja:
Chwała Tobie, Królu wieków.
Tak Bóg
umiłował świat, że dał Swojego Syna
Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego
wierzy,
ma życie wieczne.
