wszystkich do tej krynicy miłości, do tego źródła Bożego zmiłowa nia. Tu jest przybytek Twego miłosierdzia, tu lekarstwo na nasze niemoce; do Ciebie, żywy zdroju miłosierdzia, ciągną wszystkie dusze: jedne — jak jelenie Twej miłości spragnione, inne — by obmyć grzechów ranę; inne — by zaczerpnąć siły, życiem zmęczone. Kiedyś konał na krzyżu, w tym momencie obdarzyłeś nas życiem wiekuistym; pozwalając sobie otworzyć bok swój najświętszy, otworzyłeś nam niewyczerpane źródło miłosierdzia swego; dałeś nam, co miałeś najdroższego, to jest krew i wodę z Serca swego. Oto wszechmoc miłosierdzia Twego, z niego płynie nam wszelka łaska.

Bądź błogosławiony przez wszystkie serca wierne,

Które doznają spojrzenia Twojego,

W których jest Twe życie nieśmiertelne.

(109) O mój Jezu miłosierdzia, bolesny był Twój na ziemi żywot

święty.

I skończysz swe dzieło w strasznej męki katuszy,

Wisząc na drzewie krzyża rozpięty,

A to wszystko z miłości dla naszej duszy.

W miłości niepojętej pozwoliłeś otworzyć najświętszy bok swój,

I wytrysły z Serca Twego strumienie krwi i wody.

Tu jest żywy miłosierdzia Twego zdrój,

Tu dusze doznają pociechy i ochłody.

W Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam miłosierdzie swoje.

Oto Twa miłość tak zaradzić raczyła,

Bym idąc przez życie, cierpienia i znoje,

Nigdy o Twej dobroci i miłosierdziu nie wątpiła.

Bo choćby na mej duszy zaciążyły świata całego nędze,

Nie wolno nam wątpić ani na chwilę,

Ale mieć ufność w miłosierdzia Bożego potędze,

Bo Bóg duszę skruszoną przyjmuje mile.

9 niewysłowione miłosierdzie naszego Pana,

Zródło litości i wszelkiej słodyczy,

(110) Ufaj, ufaj duszo, choć jesteś grzechem skalana,

Bo gdy się zbliżysz do Boga, nie doznasz goryczy.

Bo On jest żywym ogniem wielkiej miłości.

Gdy się do Niego szczerze zbliżymy,

Nikną nasze nędze, grzechy i złości,

On wyrówna długi nasze, gdy Mu się oddamy.

-30”