468
|
DZIENNICZEK” SIOSTRY FAUSTYNY
|
1749
|
+ Nieskończona dobroć Boża przy ozdobieniu
|
|
świata całego w piękno, aby uprzyjemnić człowiekowi
|
|
czas bytowania na ziemi
|
O Boże, jak hojnie rozlane jest miłosierdzie Twoje, a wszystko
to uczyniłeś
dla człowieka. 0, jak
bardzo musisz kochać tego człowieka,
kiedy Twa miłość tak czynna dla niego. O Stwórco mój i Pa
nie, wszędzie widzę
ślady Twej ręki i pieczęć Twego miłosierdzia,
które otacza wszystko, co jest stworzone.
O mój Stwórco najlitościw
szy, pragnę
Ci
złożyć cześć w imieniu tych wszystkich stworzeń
i tworów (111) bezdusznych, wzywam cały wszechświat do uwielbienia miłosierdzia Twego. 0, jak wielka jest dobroć Twoja, Boże.
1750
|
Bądź uwielbiony, Stwórco nasz i Panie.
|
Wszechświecie cały, uwielbiaj Pana w pokorze,
Dziękuj swemu Stwórcy, na ile ci sił stanie,
I wysławiaj Jego niepojęte miłosierdzie Boże.
Pójdź, ziemio cała w swej zieleni,
Pójdź, i niezgłębione morze,
Niech twa wdzięczność w miłą pieśń się zmieni
I śpiewa, jak wielkie jest miłosierdzie Boże.
Pójdź, słońce piękne, promieniste,
Pójdźcie i przed nim jasne zorze,
Łączcie się w jeden hymn, niech wasze głosy czyste,
Zgodnie wyśpiewuj
ą
wielkie miłosierdzie Boże.
Pójdźcie, góry i doliny, szumne lasy i gęstwiny,
Pójdźcie, śliczne kwiaty w rannej porze,
Niechaj zapach wasz jedyny
Wysławia,
wielbi, miłosierdzie Boże.
(112) Pójdźcie, ziemi wszystkie śliczności,
Którym człowiek nadziwić się dosyć nie może,
Pójdźcie wielbić Boga w swej zgodności,
Wysławiając niepojęte miłosierdzie Boże.
Pójdź, piękno całej ziemi niezatarte,
I uwielbiaj Stwórcę swego [w] wielkiej pokorze,
Bo wszystko jest w
Jego miłosierdziu zawarte,
Wszystko potężnym głosem woła,
jak wielkie jest miłosierdzie
Boże.
Lecz ponad wszystkie te piękności
Milszym jest
dla Boga uwielbieniem