+

Wśród mroków i nocy cieni, I nie widzę wybrzeża żadnego, Jestem na głębi morskiej przestrzeni.

Najmniejsza burza zatopić mnie może,

Pogrążając mą łódź w wód odmęcie,

Gdybyś Ty sam nade mną nie czuwał, Boże,

W każdej chwili życia mego, w każdym momencie.

Wśród wycia, huku fal

Płynę spokojnie z ufnością

I patrzę, jak dziecię, bez lęku w dal,

Boś Ty mi, Jezu, światłością.

Wokoło groza i przerażenie,

Lecz głębszy spokój mej duszy niż głębina morza,

Bo kto jest z Tobą, Panie, ten nie zginie — Tak mnie upewnia Twa miłość Boża.

Choć niebezpieczeństw pełno wokoło,

Nie lękam się ich, bo patrzę w niebo gwiaździste.

I płynę odważnie, wesoło,

Jak przystoi na serce czyste.

Lecz ponad wszystko dlatego jedynie,

Ześ Ty jest sternikiem moim, o Boże,

Tak spokojnie łódź życia mojego płynie — Wyznaję to w najgłębszej pokorze.