św. Jan od Krzyża (Pisma)

*św. Jan od Krzyża*	Pisma wybrane
– Pisma mniejsze –

[por. Mt 6,33-34; Św. Jan od Krzyża] Druga przestroga przeciw światu odnosi się do dóbr doczesnych. Dla całkowitego uwolnienia się od szkód, i dla poskromienia tego rodzaju nadmiernych pożądań musisz wzgardzić wszelkim posiadaniem i nie troszczyć się zupełnie o nic: ani o pożywienie, ani o ubranie, ani o żadną rzecz stworzoną, ani o jutro, lecz cale swe staranie zwrócić ku innym, wyższym rzeczom, to jest: szukać Królestwa Bożego, czyli nie obrażać w niczym Boga, a “to wszystko, jak Pan nasz zapewnia, będzie nam przydane" (Mt 6,33-34). Nie może bowiem zapomnieć o tobie Ten, który ma staranie o zwierzętach. W ten sposób osiągniesz uciszenie i spokój w zmysłach. (św. Jan od Krzyża, Przestrogi, Dzieła, Kraków 1995, s.119-120)

[por. Mt 11,30; Św. Jan od Krzyża] Byś zaś mógł mocno i nieugięcie postępować i wejść rychło w światło cnót, staraj się zawsze skłaniać się do tego, co trudniejsze niż łatwiejsze, co bardziej przykre niż miłe, co boleśniejsze jest i cięższe niż przyjemne i wygodne i nie wybierać tego, co mniejszym krzyżem jest naznaczone. Jest to bowiem ciężar słodki i im więcej ciąży, tym lżejszym się staje znoszony dla Boga (por. Mt 11,30). (Św. Jan od Krzyża, Cztery wskazówki dla pewnego zakonnika, by mógł osiągnąć doskonałość, Dzieła, Kraków 1995, s.126)

[por. Łk 14,11; Św. Jan od Krzyża] Staraj się również, by przenoszono twoich braci ponad ciebie we wszystkich przywilejach i stań zawsze na najniższym miejscu z całą szczerością serca. Przez to bowiem będziesz mógł być większy w rzeczach duchowych, jak nam mówi sam Pan w Ewangelii: “Kto się uniża, wywyższony będzie" (Łk 14,11). (Św. Jan od Krzyża, Cztery wskazówki dla pewnego zakonnika, by mógł osiągnąć doskonałość, Dzieła, Kraków 1995, s.126)

[por. Mt 11,28; Św. Jan od Krzyża, Słowa, s. 102] Więcej brudu, nieczystości niesie z sobą dusza na drodze do Boga, jeśli żywi w sobie choćby najmniejsze pożądanie świata, niż gdyby była obarczona wszystkimi, jakie tylko być mogą najobrzydszymi pokusami i ciemnościami, jeśli tylko nie zezwoli na nie. Wśród tego bowiem może iść ufnie do Boga, spełniając wolę Chrystusa, który mówi: “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i uginacie się pod ciężarem, a ja was pokrzepię” (Mt 11,28).

[por. Mt 15,26n; Mk 7,27; Św. Jan od Krzyża, Słowa, s.103-104] Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje są narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi! Aniołowie są moi, Matka Boża jest moja, wszystkie rzeczy są moje, i sam Bóg jest moim i dla mnie, gdyż Chrystus jest mój i wszystek dla mnie! (por. 1 Kor 3, 22-23). Czegóż więc pragniesz, duszo moja? Wszystko jest twoje i wszystko dla ciebie. Nie zadowalaj się małym i nie szukaj odrobin, które spadają ze stołu Ojca twego (por. Mt 15, 26-27; Mk 7,27-28) Lecz wyszedłszy z siebie, wejdź do pełności i ciesz się w twojej chwale! Ukryj się w niej i raduj się, a zaspokoisz pragnienie serca swego.

[por. J 3,6; Św. Jan od Krzyża, Słowa, s.105.] Zwróć uwagę na to, że ciało twe jest słabe i że żadna rzecz na świecie nie może dać siły ni pociechy twojej duszy. To bowiem, co się rodzi ze świata, światowe jest, i co się rodzi z ciała, ciałem jest, a duch dobry rodzi się tylko z ducha Bożego (por. J 3,6), który się nie udziela przez świat i ciało.

[por. Łk 1,47; Św. Jan od Krzyża, Słowa, s108.] Raduj się zawsze w Bogu, który jest twym zbawieniem (Łk 1,47) i myśl, że dobrze jest cierpieć w jakikolwiek sposób dla Niego, który jest tak dobry.

[por. Łk 21,19; Św. Jan od Krzyża, Słowa, s.108.] Ukrzyżowana w duchu i zewnętrznie z Chrystusem, będziesz żyła z nasyceniem i zadowoleniem swej duszy, pozyskując ją w swej cierpliwości (Łk 21,19).

[por. Mt 5,6; Św. Jan od Krzyża, Słowa, s.110.] Nie szukaj pożywienia na niedozwolonych pastwiskach doczesności, gdyż “błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni” (Mt 5,6). Bóg, będąc z natury Bogiem, nas chce uczynić bogami przez uczestnictwo, podobnie jak ogień zamienia wszystkie rzeczy w siebie.

[por. J 4,34; Św. Jan od Krzyża, Słowa, s.115.] Aby móc tak postępować, jest rzeczą konieczną wyrzec się wszelkiego pożądania lub upodobania, które by nie było całkowicie na chwałę Bożą, z miłości dla Tego, który w swym życiu nie szukał niczego prócz pełnienia woli Ojca, którą nazywał swym pokarmem (J 4,34).