11

Kadzidło spala się przed ołtarzem, aby zaznaczyć to święte miejsce, które może być używane pośród wszystkich stworzeń dla Chrystusa i na jego usługi i dla Jego chwały. Rzeczywiście, Bóg nakazał Mojżeszowi , że należy Mu ofiarować kadzidło na złotym ołtarzu. Czwarty apostolski Kanon stawia kadzidła wśród rzeczy, które są właściwe do używania podczas Najświętszej Ofiary. Zwiastowanie przez Anioła Świętemu Patriarsze Zachariaszowi, ojcu Jana Chrzciciela, miało miejsce w czasie ofiary kadzenia. Grecki Kościół wyraźnie określał, że okadzenie ołtarza dokonywane jest na cześć Boga, jak to Jednocześnie ukazuje przez modlitwę celebransa: „ Chwała Bogu Najświętszemu, współistotnej i ożywiającej Trójcy, jak była na początku, teraz i zawsze, i przez wszystkie wieki wieków. Saint Germain powiedział, że kadzidło oznacza człowieczeństwo Jezusa Chrystusa; żar ognia, jego boskość, a dym i zapach, Bożą łaskę. W Homilii na temat Apokalipsy dr św. Augustyn mówi również o kadzielnicy, którą Sw. Jan ujrzał, jako o ciele Chrystusa, tym samym ciele, które jako kadzidło złożone zostało w ofierze za zbawienie świata i ofiara ta została przyjęta przez Ojca Niebieskiego, jako woń przyjemna.„ Panie Jezu Chryste, który jesteś Bogiem, ofiarujemy Ci „ zapach kadzidło w duchowej woni, abyś „ Ty raczył nas utrzymać w świętej i wzniosłej łasce „ gdy oczekujemy efektów Twojego miłosierdzia „. Kadzidło jest także oglądane jako odbicie naszych wewnętrznych predyspozycji. Komponujemy na dobre kadzidło zioło, mówi Grzegorz Wielki, przygotowując nasze serca dla Boskiej chwały. Według liturgii etiopskiej, która została przekazana przez opiekę św. Atanazego, zawsze do obrzędów włączone było kadzidło. Kościół aleksandryjski ofiarował je Najświętszej Trójcy, i mówił w tych momentach; dla uwielbienia Boga Ojca, i uwielbienia Boga Syna, i uwielbienia Boga Ducha Świętego. W kilku starych mszałach we Francjii i w Niemczech też odmawiano tę modlitwę ofiarującą kadzidło. Łacińska modlitwa towwarzysząca jest prawie taka sama jak modlitwa odmawiana wśród Greków: Niech to kadzidło „prosimy Cię, najłaskawszy Panie, wzniesie się do Ciebie, jako woń przyjemna, itp. To nie jest dym cieledsn, ale duchowy zapach, który może wznosić się aż do niebiańskiego tronu; i kapłan wyraża jaśniej niż dym kadzidła, że jest to obraz naszych modlitw, mówiąc podczas kadzenia: Niech moja modlitwa, Panie, wzniesie się ku Tobie tak jak to kadzidło.Nie jest możliwe, aby znaleźć symbol, który mógły lepiej być znakiem naszej modlitwy. Kadzidło ma swój cały urok przez działania, które nadaje mu ogień; i nasze modlitwy, które są naprawdę tylko pragnieniami naszego serca, nie mogą iść do Boga inaczej jak prowadzone przez ogień Bożej miłości. Spalanie się kadzidła powoduje zapach, który jest dobry, a my musimy prosić Boga o to, aby tak rozpalił i przygotował nasze serca, by otrzymane z naszych serc modlitwy były dla Niego przyjemne. Kadzidło spala się całe, nie jest wewnętrznie podzielone; i wszystkie pragnienia naszego serca powinny być ukierunkowane na Boga, bez żadnego przywiązywania się do Ziemi. Wreszcie, na czwartym miejscu, jeśli ten duchowy zapach, który jest symbolizowany kadzidłem w liturgii oznacza nasze modlitwy, to trzeba nam świętością pachnieć, gdy sprawujemy Liturgię, abyśmy naśladowali dokładniej tych świętych, o których czytamy w Apokalipsie. Ponieważ ich modlitwy są reprezentowane w Piśmie jakby perfumy, które są ofiarowane Bogu. Starcy upadli przez tronem Boga i prze Barankiem, mówi święty tekst, i każdy przedstawił naczynie pełne kadzidła, którym są modlitwy świętych. Aniołowie zaś , którym przekazywane są te naczynia kadzielne, czyli modlitwy wszystkich świętych, kładą je na na złoty ołtarz, który jest przed tronem.Kadzidło jest więc symbolem dziękczynnej modlitwy skierowanej do Boga, który musi ujrzeć ze strony ludzi światło zasług i modlitwy świętych w naszej intencji,aby okazać nam swoje miłosierdzie.

11