21


Czytanie Ewangelii rozpoczyna się od pozdrowienia: Dominus vobiscum. Et cum Spirirus tuo. Pan z wami. I z duchem twoim. Życzymy sobie wzajemnie, aby Bóg, który jest obecny pośród nas, zechciał przemówić do naszego serca, tak , aby dźwięki świętych słów nie zatrzymały się tylko w naszych uszach. Następnie kapłan czy diakon wypowiada słowa wprowadzające: Początek Ewangelii według...lub: Słowa Ewangelii według...czy też w Niedzielę Męki Pańskiej: Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według...Trzyletni cykl Czytań Ewangelii sprawia, że trzy razy w ciągu roku w różnych porach jest to słowo: Początek Ewangelii... Ewangelia św. Jana, który przedstawia wieczne pochodzenie Jezusa Chrystusa, jako Słowa Wcielonego, gdy zaczyna się czytać tę Ewangelię, padają zawsze słowa: Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Sw. Mateusz zaczyna od Genealogii przyjścia Mesjasza w czasie. Zaś św. Łukasz, i św. Marek rozpoczynają Ewangelię poprzez zapoznanie się z historią Jana Chrzciciela jego poprzednika. Podczas wypowiadania słów: Początek lub Słowa Ewangelii, ksiądz (lub diakon) wykonanuje kciukiem znak krzyża na początku Ewangelii; a następnie razem wszyscy zgromadzeni czynią na czole, ustach i piersiach znaki krzyża świątego. Są to znaki krzyża czynione kciukiem, ponieważ wydaje się to łatwiejsze to zrobienia. Odbywa się to na początku Ewangelii, którą czyta się ją, jak wierzą chrześcijanie, że przez zasługi Męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Krzyż Chrystusa sprawił, że to czytanie jest skuteczne i owocne dla nas i dla naszego zbawienia. Czyli przez znak krzyża chcemy zaznaczyć, że nie wstydzimy się Ewangelii Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego; na czole, bo poznajemy Go umysłem, na ustach, bo wyznajemy Go słowem, na piersi, bo przyjmujemy Go sercem. Albo powiedzmy tak: Czyniąc znak krzyża na czole, i sercu, i ustach, chcemy jakby wydrukować Jezusa Chrystusa i Jego święte słowa w pamięci naszych umysłów, w naszych sercach, i na naszych ustach: w umyśle tak, że mamy do czynienia ze świętymi instrukcjami o tym, że Jezus Chrystus przyszedł, aby dać nam Królestwo swoje; w naszych sercach dlatego, że możemy osiągnąć nasze przywiązanie do Niego; i na naszych ustach, które uwielbiają mówić o Nim zawsze i wszędzie.Czyniąc ten znak krzyża, wszyscy mówią jednocześnie Gloria tibi, Domine, Chwała Tobie, Panie. Chwalimy Cię Panie, który jesteś naszym światłem, i zechciałeś dać nam środki niezbędne do pracy dla naszego zbawienia. I tak stojąc teraz, aby słuchać Twojej Ewangelii, możemy powiedzieć, że chcemy wejść w ducha tych wszystkich Tajemnic Twoich: Wyrzeźbij, Panie, z racji swojego krzyża, prawdę o swojej Ewangelii w mojej głowie, w moim sercu i w moich zmysłach: tak, abym zawsze był gotów wykonać niezwłocznie wszystkie rozkazy, i słuchać Twojej woli z miłością. Postawa stojąca wyraża szacunek i gotowość. W postawie stojącej od starożytności Kościół słucha Ewangelii Chrystusowej, z największą czcią i gotowością praktykowania. Kościół naucza nas i ostrzega nas, że musimy słuchać słowa Bożego z takim samym szacunkiem, z jakim otaczamy Najświętsze ciało Jezusa Chrystusa w postacich Euchrystii. Boski Zbawiciel o tym bardzo jasno dał do zrozumienia, z jakim szacunkiem musimy słuchać jego słów, kiedy powiedział, że szczęśliwi są ci, którzy słuchają Słowa Bożego i zachowują je. Było to słowo wypowiedziane w odpowiedzi na zawołanie pewnej niewiasty z tłumu: Błogosławione jest łono, które Cię nosiło i piersi, które ssałeś. On, który miał Matkę Boską, która doskonale słuchała Jego słowa i zachowywała w swoim sercu, zwrócił uwagę wszystkich na to, co jest najważniejsze w życiu. Owszem, dzieło jej łona i posługa jej piersi są ważne, ale najważniejsze u Maryi Dziewicy i u nas, jest to, z jaką wiernością czcimy i wprowadzamy w nasze życie Boskie Słowo, które ma moc zbawić nasze dusze, i ciałom naszym przynieść nadzieję zmartwychwstania w dniu ostatecznym. „Pozwól nam usłyszeć Ewangelię, mówi Augustyn, jak gdybyś Ty sam mówił do mnie; powiedziałeś bowiem, że szczęśliwi ci, którzy nie widzieli, a uwierzyli „ Wielu z tych, którzy mogli Go zobaczyć stanie zobaczyć, potem należeli do tych, którzy odważyli się skazać Go na śmierć; i wielu z nas, którzy nie widzieli, a uwierzyli należy do jego wienych uczniów. Cenne jest słowo, które wyszło z jego ust i zostało napisane dla nas, a teraz jest dla nas recytowane, i dla tych, którzy po nas przyjdą. Słowo Pana się nie zmienia, tak jak Pan jest zawsze taki sam: Wczoraj i dziś, i aż na wieki. Jego zmartwychwstałe ciało może być w jednym miejscu, jego Słowo jest wszędzie. Słuchać Pana i nie utracić ani jednego słowa, powiedział Orygenes jest najpiękniejszą sztuką; dlatego, uczestnictwo w ​​Eucharystii zależy od zadbania o przyjęcie Bożego Słowa. Ostrożnie i w takim stopniu, aby nie uronić go w żadnej części. Czy ja wierzę, że to jest podobnie szkodliwe: zaniedbywać jednego słowa Jezusa Chrystusa, jak zaniedbywać cząstki jego najświętszego ciała? Pożywając Ciało Jezusa Chrystusa, żyjemy Jego Duchem, twierdzą autorzy VIII wieku. Lecz jest to nie tylko ten chleb i wino konsekrowane na świętym ołtarzu, ale także Ewangelia jest tym ciałem Jezusa Chrystusa. A kiedy czytamy lub słyszymy Ewangelię, jesteśmy jak dzieci w rodzinie, które siedząc wokół stołu Pańskiego spożywają chleb z nieba. Jest to więc bardzo ważne dla wszystkich: słuchanie Ewangelii, tak że powinniśmy jak Samuel powiedzieć : Mów, Panie, bo sługa Twój słucha, i musimy być gotowi, aby poczuć tę samą pasję, którą odczuli zniechęceni dwaj uczniowie Jezua Chrystusa idący do Emaus, którzy wyznali potem: Czyż serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? Nie wolno nam zapominać o pouczeniach świętych, takich jak na przykład św. Antoni, dotyczących głoszenia Ewangelii w Kościele, abyśmy starali się o wprowadzenie w życie prawd, które nam zostały przypomniane. Zaraz po odczytaniu, czy odśpiewaniu Ewangelii, kapłan lub diakon wypowiada słowa: Oto słowo Pańskie i całuje Księgę, aby wyrazić w ten sposób szacunek, radość i miłość, za natchnione Boskie słowa, zas asystenci i zgromadznie wypowiada: Laus Tibi Christe.Chwała Tobie Chryste. Jest to słuszne i sprawiedliwe, abyśmy chwalili Pana Jezusa Chrystusa, który przez swoje słowa i czyny zechciał rozwiać ciemności błędów i prowadzi nas w ten sposób do całej prawdy. Ksiądz, który przeczytał Ewangelię wypowiada jeszcze następujące słowa: Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy. Kościół oferuje w tym miejscu okazję zgładzenia grzechów powszednich. Sakrament pokuty, zawsze jest konieczny dla odpuszczenia śmiertelnych grzechów, które muszą być wyznane w przyjęciu tego sakramentu. Lecz grzechy powszednie mogą być zgładzone w różny sposób, także właśnie przez słuchanie słowa Bożego, a zwłaszcza Ewangelii Jezusa Chrystusa. 


21