35

Modlitwy i instrukcje powyżej, dotyczące chleba i wina, dodajmy, dopuszczają, aby w tym czasie mogła być śpiewana jakaś odpowiednia pieśń. Pieśń na ofiarowanie zaleca się, aby była pobudzeniem wszystkich do wzajemnej miłości, według tego, co Pan Jezus powiedział w Ewangelii: Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Mt 5,23 n. Powróćmy jeszcze do sprawy zgromadzenia, które na tę część Mszy świętej się pomniejszyło. Msza święta dla Wiernych, po wyjściu Katechumenów, takie określenie było używane w IV wieku na tę Drugą Część Liturgii. Sobór czy Synod w Walencji, w ​​roku 374, Mszą katechumenów nazywał tę Pierwszą Część aż do Ofiarowania i nakazał « 

Aby czytano Ewangelię podczas Mszy katechumenów. Ale znaczenie słów jest tutaj drugorzędne; faktem jest, że Katechumeni nie mogli brać w dalszej Liturgii udziało, dopóki nie zostali ochrzczeni. Dziś możnaby powiedzieć, że ci ochrzczeni, którzy wogóle lub bardzo rzadko uczestniczą we Mszy świętej, nie zdają sobie sprawy, jak bardzo Katechumeni pragnęli tego udziału tak w pierwszej, jak i od swojego chrztu świętego także i w tej drugiej części Mszy świętej. Niektórzy inni zaś często opuszczają sam początek, przychodząc spóźnieni lub też niejedna okoliczność pozwala im wogóle zrezygnować ze Mszy świętej w niedzielę i Swięta. Jaka szkoda! Zaprasza Bóg sam do udziału wszystkich, którzy w tym, co już rozwaażyliśmy i w tym, co jeszcze sobie uświadomimy, uzyskaliśmy dostęp dzięki Jego wielkiemu miłosierdziu. Jest to także zaproszenie objęte przykazaniem: Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. W Starym Testamencie był nim szabat. W Nowym Testamencie zaś, pierwszy dzień po szabacie, w którym Jezus Chrystus zmartwychstał, bo Bóg w Trójcy Swiętej jedyny, potwierdził zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa przyjęcie Jego Paschalnej Ofiary. Bóg w Chrystusie Jezusie wszedł do swego odpoczynku dopiero po dokonaniu Dzieła Odkupienia, podobnie jak o tym wejściu Boga do odpoczynku po Dziele Stworzenia opowiada Ksęga Rodzaju na początku. Bóg Ojciec Sworzyciel, Syn Boży Odkupiciel, Duch Swięty Uświęciciel. Dwie trzecie Dzieła Bożego już wypełnione. Pozostaje Historia Kościoła i dopełnienie uświęcenia narodów w Duchu Swiętym, aby stały się uczestnikami Miłosierdzia Bożego i wiecznego odpoczynku z Bogiem w niebie. Tak więc w słowie szabat, co znaczy odpoczynek, jest zawarta tajemnica także chrześcijańskiej niedzieli, jako Dies Domini, czyli Dnia Pana. Panem jest Jezus. Nikt bez pomocy Ducha Swiętego nie może powiedzieć tego z wiarą, nadzieją i miłością. Duch Swięty nie wejdzie do swego odpoczynku, aż przekona świat o grzechu, o sądzie i o sprawiedliwości. Jego misję sam Pan Jezus tak zapowiadał: Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. J 15,26 On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu – bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś – bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie – bo władca tego świata został osądzony. J 16, 8-11. Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. J 14,12. W tych ostatnich słowach, w moim przekonaniu, kryje się tajemnica Kapłaństwa Nowego Testamentu. Sakramentalna Ofiara Eucharystyczna jest tym właśnie największym dziełem, które Duch Swięty daje nam i uzdalnia nas do wykonania na tej ziemi, od dnia Swięceń Kapłańskich. Zostały te słowa wypowiedziane w szczególnym kontekście Ostatniej Wieczerzy, zaraz po słowach następujących: Słów tych, które wam mówię, nie wypowaidam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jetem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. J 14, 10 n. Co do słowa odpoczynku, czyli szabatum Pan Jezus miał problem z uczonymi w Piśmie i Faryzeuszami, którzy uczynili z szabatu główny pretekst, aby Pana Jezusa odrzucić: Ten człowiek nie zachowuje szabatu. Odpowiedź Pana Jezusa na to była podwójna: Syn Człowieczy jest Panem szabatu, gdyż nie człowiek został uczyniony dla szabatu, lecz szabat dla człowieka. I druga odpowiedź jeszcze bardziej zaskakująca: Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam. J 5,17. Ewangelista zaraz dodaje takie słowa: Dlatego więc usiłowali Zydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. J 5,18. To objawienie, że Boże Dzieło Stworzenia, Odkupienia, jest wspólnym dziełem Ojca i Syna, każe nam dodać, że także i Ducha Swiętego. Przy składaniu Ofiary Sakramentalnej, czyli Mszy świętej trzebaa nam kontemplować Dzieło Trójcy Przenajświętszej wobec nas i w nas, abyśmy raz stworzeni, raz odkupieni, ostatecznie zostali uświęceni w prawdzie raz na zawsze. Temu służy uczestnictwo we Mszy świętej, temu służy jej składanie przez ręce szafarzy do tego powołanych i konsekrowanych w Kapłaństwie Chrystusowym. Od Dnia Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa w każdą niedzielę Lud Boży otrzymuje od dwóch tysięcy lat błogosławieństwo Trójcy Przenajświętszej, którego źródłem jest Bóg sam Jeden. Ten, który jest. Ten, który Mojżeszowi objawił swoje Imię: JESTEM KTORY JESTEM Wj 3,14 To Boży znak, gdyż Bóg powiedział wtedy: To jest Imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia.Wj 3,15. Więc nie ma powodu się dziwić, że Ojcowie IV wieku i pisarze kościelni, zobowiązywali wszystkich wiernych, aby podążali w niedzielę do miejsc, gdzie sprawowana jest EUCHARYSTIA. Wcześniej najprawdopodobnie nie trzeba było tego nakazywać, bo jak świadczą starożytne pisma, chrześcijanie, którym grożono śmiercią za wiarę odpowiadali, że oni nie mogą żyć bez uczestniczenia regularnie we Mszy świętej. Takie pragnienie przyświeca temu wysiłkowi podjętemu w tym studium o Mszy świętej, aby tak się działo i dzisiaj w życiu ochrzczonych, jak było kiedyś na początku. Msza święta, jak Ofiara Nowego Przymierza miała się rozpocząć dla tych, którzy należeli do Kościoła przez chrzest święty, i zachowali tę łaskę nieskażoną żadną herezją czy grzechem śmiertelnym, albo też ją odzyskali przez pokutę. W czasach Katechumenatu był także nakaz wyjścia przed drugą Częścią Mszy świętej dla tych, którzy jeszcze nie ukończyli czasu publicznej pokuty, jeśli zostali na do niej wyznaczeni. A więc zarówno Katechumeni, jak i publiczni Pokutnicy, nie brali udziału w Najświętszej Ofierze Mszy świętej. Przez kilka dobrych wieków taka była praktyka i zwyczaj w Kościele. Choć dzisiaj jest inaczej, warto o tym pamiętać, bo może to niejednemu chrześcijaninowi pomóc do nawrócenia i wkroczenia na drogę świętości, do której wszyscy są powołani. To jest miejsce, aby odsłonić dawne zwyczaje i uwrażliwić nas na nowo na sacrum tego Dzieła, które następuje po Symboli Wiary, a obecnie także po Modlitwie Wiernych, zwaną też Powszechną. Jest to chwila rozszerzenia naszych serc przed Bogim, aby dla Papieża, Kościoła, i różnych stanów i sytuacji prosić Boga o pomoc przed wejściem w Wielką Tajemnicę Wiary dzięki Modlitwie par excellence zwanej Eucharystyczną lub Kanonem. 

35