56

Zjednoczeni z całym Kościołem, uroczyście obchodzimy….Już bardzo blisko jesteśmy chwil PRZEISTOCZENIA i ta modlitwa uświadamia wszystkim, jaki jest szczególny wymiar Tajemnicy Chrystusa teraz obchodzony, czyli dokonuje się akcja wejścia poza świat widzialny.

Hanc igitur …Boże, przyjmij łaskawie tę Ofiarę od nas, sług Twoich, i całego ludu twego. Napełnij nasze życie swoim pokojeem, zachowaj nas od wiecznego potępienia i dołącz do grona swoich wybranych. Tutaj wyrażony jest główny cel tej akcji uobecnienia Ofiary Chrystusowej.

Takie jest, według rzymskiego porządku, rozporządzenie, że kapłan trzyma wtedy wyciągnięte ręce podczas tej poprzedniej i tej następnej modlitwy, która brzmi tak: « Prosimy Cię, Boże, uświęć tę Ofiarę pełnią swojego błogosławieństwa, mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie, aby się stała dla nas ciałem i Krwią Twojego umiłowanego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa ». Eucharystia, Obrzędy Mszy świętej dz.cyt. s. 27. Co znaczy ten gest wyciągniętych rąk nad Darami Ofiarnymi? Nie wiadomo, kto to napisał sto lat temu, pisze Liturgista Pierre LEBRUN na początku XVII wieku, lecz tylko wiadomo, że to pewien ksiądz z Oratorium w Rzymie, że jest to nawiązanie do ceremonii w Starym Testamencie, gdzie można było zobaczyć, że kapłani i ci, którzy składali ofiary za grzechy kładli najpierw swoje ręce na ofiarę wyznając przy tym swoje grzechy. Rzeczywiście Pan Bóg w Namiocie Spotkania dał Mojżeszowi na temat ofiar z cielców takie dyspozycje: « Położy rękę na głowie żertwy, aby była przyjęta jako przebłaganie za niego ». Kpł 1,4 Podobnie Kpł 4,4; 4,15; 4,24; 4,33; 8,18; 8,22; Włożenie rąk było gestem przekazania grzechów na ofiarę, której krew została następnie przelana przed Bogiem. Jezus Chrystus jest Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata. Dokonał On w swoim własnym ciele i w swojej własnej krwi to, czego jedynie cieniem i zapowiedzią były ofiary Starego Testamentu. Ofiara Abrahama składana ze zwierząt zaprowadziła go, na rozkaz Boży, na górę Moria, gdzie Bóg poprzez doświadczenie próby w miłości do jego syna Izaaka, ukazał i zapowiedział tę Ofiarę Jedynego i Jednorodzonego Syna Bożego, złożoną w sposób krwawy na Golgocie. I nie inną, ale tą samą Ofiarą jest Msza święta, choć jest ona bezkrwawa. Sakrament Eucharystii zawiera w sobie Kapłana i Zertwę Ofiarną w Jednej Osobie Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który jako Syn Człowieczy mógł i chciał umrzeć, oddać swoje życie dla nas i dla naszego zbawienia, na odpuszczenie grzechów pozwolił, aby Jego ciało było wydane, a krew Jego została przelana. Nie inaczej mogło nasze życie otrzymać Boży pokój, nie inaczej możemy być zachowani od wiecznego potępienia, nie inaczej możemy być dołączeni do grona Bożych wybrańców, jak właśnie dzięki tej Ofierze umiłowanego Syna Bożego, naszego Pana Jezussa Chrystusa.

Boże, Przez swoją mękę, cierpienie i śmierć na Krzyżu, Zbawiciel Mesjasz Pan wysłużył nam łaskę odpuszczenia naszych grzechów. Euzebiusz i Teodoret dają kilka myśli na ten temat, kiedy na Mszy świątej kapłan wyciąga ręce przed siebie na chleb i wino, które zostaną zniszczone w sposób niewidoczny, a na ich miejsce zjawią się ciało i krew Jezusa Chrystusa. Dotykamy tutaj TAJEMNICY PRZEISTOCZENIA, bardzo istotnej dla naszej wiary. Kto nie wierzy w PRZEISTOCZENIE, to właściwie może być tylko bałwochwalcą, albo ateistą. Wiem, że to są mocne słowa, ale konieczne, aby mógł dokonać się duchowy wstrząs pośród chrześcijan naszych czasów. Bałwochwalstwo było karane śmiercią w Starym Testamencie. Gdyby tam gdzie przed przeistoczeniem był chleb i wino, także po tym włożeniu rąk i wypowiedzeniu słów KONSEKRACJI, to adorując te postacie, jako rzeczy, bylibyśmy bałwochwalcami. My nie mamy innego wyboru, jak wierzyć, albo w tym, co nazywamy Mszą świętą wcale nie brać udziału. Zresztą bez wiary nie można podobać się Bogu. Jeśli w nauczaniu Katechizmu pominęlibyśmy przekazanie prawdy o KONSEKRACJI I PRZEISTOCZENIU, to byśmy skazywali innych właśnie na bałwochwalstwo lub na ateizm. Albo może mniej groźny agnostycyzm. Wyjaśnienie modlitwy Hanc igitur. « Wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać sprawiedliwość Jego ». Rz 3,23-25a.Te dwie ostatnie modlitwy, połączone z gestem wyciągniętych rąk kapłańskich były poprzedzone tytułem « infra actionem » w najstarszych rękopisach i drukowanych mszałach, i podobnie jak Communicantes, dla tych samych powodów, które zostały oznaczone tam w Mszale trzech Hanc igitur własnym jednym dla Wielkiego Czwartku,.. To oznacza akcję wejścia w komunię z całym Kościołem na ziemi i w niebie. To tutaj, jest « samo jądro tajemnicy i jej związek z całym Kościołem ponad uwarunkowaniami czasu i przestrzeni, tutaj « boskie dzisiaj, hodie » wprowadza nas w tę « Godzinę Jezusa », aby wzbudzić nasze zaufanie do Jego Boskiej dobroci i daje nam wielką nadzieję, że będzie bardzo owocna i pozytywna dla nas złożona Jego Ofiary. Gdy potem następują gesty i słowa wzięte z Ewangelii, to « ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani w serce ludzkie nie wstąpiło, co Bóg przygotował dla tych, którzy Go miłują. « Oto mamy Rzecznika wobec Ojca – Jezusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata ». 1J 1b-2. « Oto mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa oczyszcza nas z wszelkiego grzechu ».1J 1,7b Tutaj właśnie poznajemy, że « W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy ». 1J 4, 9n. Na wybory Boga nie ma wpływu nikt poza Nim samym, a On się nie zmienia, ponieważ Bóg jest niezmienny, i jego dary są nieodwołalne. Gdybyśmy już mieli w sobie ten udział w naturze Bożej, który nam jest obiecany, wystarczyłoby nam wziąć udział w jednej jedynej Mszy świętej, i to by nam wystarczyło. Ale niestety, jeszcze dla nas istnieje czas, a jest to jednocześnie okres próby dla naszej wolności, my jesteśmy jak słabe trzciny narażone na każdy powiew wiatru, więc my musimy powracać na Mszę świętą i to regularnie, aż do ostatniego dnia ziemskiej pielgrzymki i próby. Takie jest nasze powołanie i wybranie, abyśmy coraz wyraźniej potwierdzali, że miłujemy Jego pojawienie się podczas Sakramentu, który jest zewnętrznie środkiem, a wewnętrznie celem za pomocą którego odnajdujemy Drogę, Prawdę i Zycie. Nasze przeznaczenie i powołanie jest realizowane; jesteśmy jak drzewa, które poznaje się przez owoce. Wykonujmy, co do nas należy, a pokój Boży będzie w nas, i nie będziemy obawiać śmierci wiecznej, i zasłużymy na kolejną łaskę Pan w stosownej chwili i na ciągłą ochronę wobec przeciwności, aż wytrwamy do końca i będziemy mogli być wśród tych, którzy w ten sposób błogosławić będą Trójcę Przenajświętszą na wieki. « Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym ».Łk 14,15 Teraz Msza święta może nabrać nowego wymiaru, jako zapowiedź tej Uczty w królestwie Bożym i przygotowanie do niej w spoób jak najbardziej rzeczywisty. Uczta Eucharystyczna po zakończeniu Kanonu, to niebo na ziemi i ziemia obcująca z niebem. Bo Pan nieba i ziemi jest wśród nas i pomiędzy nami, a gdy stoi u drzwi naszego serca i puka, a ktoś mu otworzy, to On wejdzie i będzie z nim wieczerzał a on z Panem i Bogiem swoim. Ap 3,20 dokładnie przekazuje Jego słowa tak: « Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał a on ze Mną ». To już tutaj i teraz, a potem?

Potem będzie tak: « Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie ».Ap 3,21 Już w tym wymiarze osobistym i indywidualnym jest się czym rozradować przed Komunią świętą. A cóż powiedzieć o całym Kościele? « I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Swięte – Jeruzalm Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Bogam przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI ». Ap 21,1-3

56