57

Słowa Konsekracji i Przeistoczenia.


Jesteśmy przy sercu Mszy świętej, kiedy to kapłan wypowiada te oto słowa: « On to w dzień przed męką wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce, podniósł oczy ku niebu, do Ciebie, Boga, swojego Ojca wszechmogącego, i dzięki Tobie składając, błogosławił, łamał i rozdawał swoim uczniom mówiąc: Bierzcie i jedzcie t tego wszyscy: To jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane. Podobnie po wieczerzy wziął ten przesławny kielich w swoje święte i czcigodne ręce, ponownie dzięki Tobie składając, błogosławił i podał swoim uczniom, mówiąc: Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To jest bowiem kielich krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę.


Wszystko, co dotąd zostało powiedziane w naszym studium na temat Mszy świętej, było przygotowaniem do Misterium Sacrum, które te słowa Konsekracji i Przeistoczenia objawiają. Jest faktem, że są one częścią Ewangelii Synoptcznych, ale jednocześnie są one pełne życia, kiedy wypowiada je kapłan katolicki. Tu jest miejsce na świadectwo o ich niepojętej wielkości, które wyjaśnia słowa konsekracji i modlitwy quam oblalionem, która słowa przeistoczenia poprzedza i czyni je skutecznymi przez działanie Ducha Swiętego. Kościół okazuje posłuszeństwo swemu Panu, który w przddzień swej śmierci nadał swoim gestom i słowom wartość nieskończoną i wydał polecenie: « To czyńcie na moją pamiątkę”. To że ciało Jezusa Chrystusa zastąpiło chleb, a krew zajęła miejsce wina w kielichu jest nie tylko przedmiotem wiary, ale koniecznie również pewnym wymaganiem logiki rozumu ludzkiego. W przeciwnym wypadku, mówiąc logicznie są dwa wyjścia z sytuacji: kłamstwo lub bałwochwalstwo. Innej możliwości nie może dopuścić ani nasz rozum ani nasza wiara zgodna ze słowem Bożym zawartym w Piśmie świętym Starego i Nowego Testamentu, jeśli nie miałaby się sprzeciwiać rozumowi. Trzeba nam teraz odsłonić to, czego Ojcowie Kościoła i Sobory wiary uczą nas w sprawie, która dotyczy słów konsekracji, aby lepiej zrozumieć ich siłę i moc. Według autora Traktatu o sakramentach, znanego przez dziewięćset lat od czasów świętego Ambrożego, trzeba spojrzeć na wszystko poprzez słowa tej modlitwy « quam oblationem », które są jak rajskie słowa, objawiające znaczenie konsekracji ciała Jezusa Chrystusa. « Czy nie widzisz, powiedział on, że konsekracja dokonuje się przez wypowiedzenie słów? O czym  są te słowa? Kapłan powiedział: « Spraw, Boże, aby ta ofiara stała się Ciałem i Krwią Twojego umiłowanego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa ». Ta prośba zostaje przez Boga przyjęta, spełniona, wykonana.. itp  Autor ten dodaje, że zmiana chleba i wina w Ciało i krew dokonuje się w czasie, gdy wypowiadane są słowa Jezusa Chrystusa. Przed konsekracją, to jest jedynie chleb; ale tak szybko, jak te słowa Jezusa Chrystusa się pojawiają, już tu jest « Jezus Chrystus » . Ambroży czyta niemal dosłownie identyczne brzmienie słów Traktatu wtajemniczonych, który jest nie do podważenia w swej autentyczności. I dodaje wiele przykładów dla lepszego zrozumienia cudu przeistoczenia; notuje on, że to błogosławieństwo ma więcej siły niż jest w naturze, ponieważ tutaj błogosławieństwo może nawet zmienić naturę. Widzimy po komentarzach tych traktatów, że zmiana w istocie staje się na słowa Jezusa Chrystusa. On wciąż towarzyszy Kościołowi, który przyciąga i otrzymuje wyraźne błogosławieństwa w swej Misji. Chociaż jedno tylko błogosławieństwo, czy jedna tylko modlitwa Jezusa Chrystusa, myślna lub wokalna, byłyby prawdopodobnie w stanie wyprodukować całą zmianę chleba w Jego ciało, podobnie jak sama jego wola przemieniła wodę w wino na weselu w Kanie Galilejskiej, lub jego błogosławieństwo pomnożyło chleb, Ojcowie Kościoła mówili jednoznacznie, że Jezus Chrystus poświęcił swoje ciało w tych słowach: To jest Ciało moje! Chrystus wziął chleb, powiedział Tertulian, i w trybie oznajmiającym powiedział do swoich uczniów, że zmienił go w swoje własne ciało mówiąc: To jest Ciało moje. Swięty Ambroży, św. Augustyn mówili to samo o tym, w jaki sposób Kościół chce nas postawić wobec oczywistości. Trzeba powiedzieć to samo o przeistoczeniu, które odbywa się codziennie na naszych ołtarzach, z tą myślą, że Kościół może zrobić to, co Jezus Chrystus uczynił. Ponieważ otrzymł rozkaz od Niego: Czyńcie to na moją pamiątkę. Ponieważ Jezus Chrystus modlił się, błogosławił, i wypowiedział te słowa : To jest Ciało moje, więc trzeba również modlić się, błogosławić i mówić te same słowa. To, że kapłani mają to czynić, że mają ku temu upowaażnienie przyszło od najstarszej tradyci we wszystkich głównych Kościołach. Swięty Bazyli, który chce pokazać, że są to założenia niepisane pisze: « Kto to powiedział, że można się śmiać pisząc lub czytając słowa używane przy konsekracji Eucharystii ? Nie robimy nic innego, jak przywołując słowa, które zostały zgłoszone przez Apostoła w Ewangelii; ale dodajemy pozostałe przed i po, jako mające duże znaczenie w zrozumieniu tej Tajemnicy, o których dowiedzieliśmy się, że są one doktryną niepisaną ». Święty Justyn powiedział, « te pokarmy wydają się być zwykłymi, tak jak nasze jedzenie, są jednakże zmieniane przez modlitwy w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, ponieważ w rzeczywistości te modlitwy zawierają dokładnie wybrane słowa Jezusa Chrystusa, a wszystko to, co musi im towarzyszyć. Orygenes również pisze, że Słowo Boże modlitwy nazywa poświęceniem. Jest to nazwa nadana przez św. Augustyna, gdy mówi, że Eucharystia jest pewnego rodzaju poświęceniem. I dalej mówi wyraźniej, że jest ona uczyniona przez rodzaj mistycznej modlitwy. Sobór Trydencki mówi się tym samym językiem. I wyznanie wiary Kościoła Rzymu nie w 1079 roku wyraźnie to uczyniło, wyznając, że dokonuje się transubstancjacja przez wypowiedzenie świętej modlitwy i słów Jezusa Chrystusa. « Mamy uwierzyć w sercu i ustami swoimi wyznawać, że chleb i wino położone na ołtarzu są rzeczywiście zmienione w prawdziwe, czyste i ożywcze ciało Jezusa Chrystusa, i w Jego krew za pomocą świętej modlitwy i słów naszego Odkupiciela ». Czymodlitwy Kościoła mają taką samą moc jak słowa Jezusa Chrystusa? To jest punkt, który Ojcowie Kościoła i Sobory potem podejmują się wyjaśniać, ale my mówimy otwarcie w wielu miejscach, że to zasadniczo słowa Jezusa Chrystusa dokonują przeistoczenia Darów Ofiarnych w jego Ciało i jego Krew, jak to stwierdził sobór we Florencji, i co również zostało uznane przez Kościół Grecki, zgodnie z raportem, czyli przez tych, którzy pozostali w schizmie. Ale wszyscy starożytni pisarze zawsze łączyli ze słowami Jezusa Chrystusa również modlitwę Kościoła, jako mającą dużą moc w czasie konsekracji, co znajdujemy w ​​słowach św. Bazylego. Dlaczego tak jest? Ponieważ w sakramentach Kościoła zostało to tak wyrażone. Ale modlitwy, które towarzyszą słowom Jezusa Chrystusa, zamierzają ukazać i wyrazić pragnienie i spojrzenie Kościoła, nadając im specyficzne i wyjątkowe znaczenie, bez których mogłyby one być uważane za pewnego rodzyju tylko historyczne czytanie, tak jak się czyta gdziekolwiek i kiedykolwiek Pismo święte czy jego najważniejsze Księgi, czyli Ewangelie, co może czynić jakakolwiek osoba prywatnie czy publicznie. Chodzi bowiem także o Kościół, który przez ustanowienie Jezusa Chrystusa dokonuje wyświęcenia kapłanów, którzy są przeznaczeni, aby sprawowali « in persona Christi », w Osobie Jezusa Chrystusa,tę największą i najświętszą Ofiarę Nowego Przymierza. Kapłan jest ministrem Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła. Powinien to czynić i mówić w osobie Jezusa Chrystusa, i jako członek Kościoła. Zaczyna się przez modlitwę Kościoła o zesłanie Wszechmogącego Ducha na chleb i wino, aby zostały one przez Niego zmienione w ciało i krew Jezusa Chrystusa; najpierw prosi on w imieniu Kościoła, a później mówi i działa jako minister Jezusa Chrystusa, i nic tu nie czyni w swoim własnym imieniu, nauczali Ojcowie Kościoła. Kiedy mówi słowa Jezusa Chrystusa, i to « in persona –w Osobie » Jezusa Chrystusa, który cywni skutecznym to słowo, bo jest O Tym Słowem, przez które wszystko się stało, co się stało, a bez Niego nic się nie stało. Bez Niego nic też nie mogłoby się stać. Tutaj warto od razu przywołać wielkowiekowy zwyczaj czytania Prologu Ewangelii św. Jana na końcu każdej Mszy świętej, co było praktykowane w Liturgii Kościoła przed Soborem Watykańskim II. Do tego jeszcze powrócimy. Tak więc to jest Jezus Chrystus, który dokonuje tych Tajemnic, jak mówi św. Chryzostom i wielu innych Ojców Kościoła; ale faktem jest, że to na ustach kapłanów brzmią ich modlitwy, mówi św.Hieronim. Czynności zrobione przez księży, którzy się modlą i błogosławią znakami krzyża, mówią autorzy kościelni i Sobory, są godne czci, i należy więc podziwiać wszystkie te święte słowa, które księża wypowiadają. Oto, co pisze św. Chryzostom w trzeciej księdze kapłaństwa: « Kiedy widzisz kapłana odprawiającego ceremonię Najświętszej Ofiary, wypowiadającego modlitwy, w otoczeniu świętych ludzi, i sprawiającego przemianę chleba w Ciało a wina w drogocenną krew Boskiego Zbawiciela, który na ołtarzu się staje, czy myślisz, że jesteś jeszcze na ziemi?  i myślisz, że są zbyt wysokie progi do nieba? Cud, O! O Boże! Ten, który siedzi po prawicy Ojca jest w mgnieniu oka jest między nami, jest w rękach kapłana i będzie chcia się dać tym, którzy chcą Go przyjąć i otrzymać ». Ale przejdźmy jeszcze po kolei gesty i słowa Przeistoczenia. Kapłan czynił trzy razy znak krzyża nad pateną z hostią i nad kielichem z winem jednocześnie i mówił słowa modlitwy: « Benedictam, adscriptam, ratam ». Następnie, czynił ten sam znak krzyża na hostii, kiedy mówił : « Ut nobis Corpus », i znów znak krzyża nad kielichem, mówiąc: « et Sanguis », po czym cofał swe ręce i składając je z przodu klatki piersiowej, mówił słowa : « Domini nostri Jesu Christi ». Missale Romanum. Turonibus.Sumptibus et Typis Mame 1958. S.386

57