misja




« Accipite et bibite ex eo omnes, Bierzcie i pijcie z niego wszyscy ». Trzeba było, aby ci, z którymi Jezus Chrystus zawarł nowe przymierze dla całego Kościoła, mogli pić z tego cudownego kielicha, kielicha Krwi Chrystusowej. To teraz więc będzie dodane to zdanie: « Hoc facite in meam commemorationem, To czyńcie na moją pamiątkę ». Chrwstus chciał, aby mógł to czynić przez wszystkie wieki, aż do skończenia świata. Dlatego chciał, aby kapłani mogli odnowić przymierze i ofiarę, którą On właśnie w tej swojej Godzinie ustanowił. Ta pierwsza noc, należy do tej właśnie Godziny Ofiary. Osobno Ciało Jego i osobno Jego Krew, to jest znak Jego śmierci: Sakrament obejmuje także i tę śmierć i to Jego zmartwychwstanie, po trzeciej nocy. Ustanowił Sakrament, Ofiarę i Kapłaństwem swoim podzielił się z Hierarchią Kościoła, który w tym samym Kielichu ustanowił. I kazał im wtedy pić. Kościół widział od początku w tych słowach, że przykazanie spożywania Jego krwi, które wymaga tej z Nim łączności sakramentalnej w Kapłaństwie. Postać wina konsekrowanego w Kościele Katolickim winna być dostępna dla kapłanów przede wszystkim. Dla innych postać chleba zupełnie wystarczy.Są kapłani, którzy oferują świeckim Komunię pod dwiema postaciami. Po Soborze Wytykańskim II Kościół na to przyzwala, jako że nigdy nie było przykazania przeciwko udziałowi świeckich wierrnych, a Kościół Grecki zawsze miał ten zwyczaj. Kościół zawsze wymagał od kapłanów w Kościele, aby do ważności ofiary spożywali zawsze także postać konsekrowanego wina, oferując osobistą ofiarę samych siebie z Chrystusem, jako żertwy ofiarne. Bo: To czyńcie na moją pamiątkę do nich się właśnie odnosi. Mają naśladować Świętego ! Pan sam powiedział jak: poznajmy tę różnicę. Kiedy mówi o ofierze, która musi ogłosić śmierć Jego przeistoczył w Ciało swoje chleb a w Krew swoją wino będące w świętym kielichu : Ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie kielich cię, będzie głosić śmierć Pana. Tylko wyświęceni kapłani głoszą śmierć Pańską, aż przyjdzie. Tylko oni mają z Chrystusem wspólnotę ciała i krwi i Ducha, że mogą celebrować Mszę świętą. Swieccy, którzy by to czynili są ekskomunikowani z Kościoła. Ostatnio był taki przypdek w Austrii! Czy ci, którzy przyjmują Komunię świętą pod postacią chleba, nie piją też i Krwi Pańskiej? Ależ tak, przecież żywego Chrystusa przyjmują, który Ten sam jest pod jedną i drugą postacią. Ale kielich jest znakiem udziału w Kapłaństwie Chrystusowym. Oto, co trzeba powiedzieć, przypomnieć i wytłumaczyć, według tego, co już wyżej zostało napisane. Nie wszyscy w czasie Liturgicznego Zgromadzenia wszystko mogą, jak Chrystus. Tylko Kapłani « działają in persona Christi » także, kiedy Komunię świętą przyjmują, a nie tylko, kiedy Kanon recytują i słowa przeistoczenia wymawiają. Nie ma w Kościele Mszy świętej bez Kapłana, nie ma, nie było i nigdy nie będzie! Jeśli ktoś niepowołany by to czynił « zakładając jakąkolwiek alternatywną wspólnotę ciała i krwi i Ducha z Chrystusem, w jedzeniu i piciu, podlega ekskomunice : « Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, będzie winien Ciała i Krwi Pańskiej…Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije ». 1Kor 11,27.29. Ciałem Pańskim jest Kościół Chrystusowy. Przypis do wersetu 29 w Biblii Tysiąclecia dz.cyt. mówi: Tzn. Bez należytego uświadomienia sobie, że spożywa prawdziwe Ciało i pije prawdziwą Krew Chrystusa. S.1301. Owszem to również, ale stawiam tutaj tezę, że choć należy odróżnić pojęcia Mistycznego Ciała Chrystusa i Ciała, które Chrystus złożył w krwawej Ofierze krzyżowej, tutaj chodzi także o jedno i drugie rozumienie. Jestem przekonany o tym i tak wierzę. Dlatego piszę tutaj w sercu Mszy świętej, którą Pan pozwala i mnie, niegodnemu, celebrować, tak jak mi to jest dane z własnego doświadczenia. A powód jest bardzo jasny, ponieważ komunikuje się zarówno jedzeniem jak i piciem, jest winny profanacji ciała i krwi, nie tylko otrzymywanie niegodnie jednego lub drugiego, ale także uważanie, że się ma prawo takie samo, jak kapłan w głoszeniu, jedzeniem i piciem, śmierci Pana, aż przyjdzie. « Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę ». 1Kor 11,25b jest zarazerwowane tylko dla kapłanów w Kościele Bożym. Nie jest możliwe zrozumieć Tajemnicę Mszy świętej bez związanej z nią, ustanowiąną w tym samym momencie, czyli w Godzinie, którą Pan Jezusu nazywał Swoją Godziną, Tajemnicą Kapłaństwa, nie powszechnego, lecz hierarchicznego. Kiedy tzw. Reforma Protestancka objęła swoją herezją wielkie połacie ludów chrześcijańskich, wraz deformacją nauki o Ciele Pańskim, którym jest Kościół przyszły kolejne zaprzeczenia i kontrowersje dotyczące Kapłaństwa i Eucharystii począwszy od wystąpienia Lutra w 1517 roku. Jednym z pierwszych czynów jego i zwolenników było zrównanie wszystkich w kapłaństwie powszechnym, odrzucenie Hierarchi, i sprowadzenie tego, co Kościół dotąd określał jako Ofiarę Mszy świętej do pamiątki Ostatniej Wieczerzy, gdzie odrzucono koncepcję przeistoczenia i konsekracji, a nabożeństwa skoncentrowano na Czytaniu Biblii i jej interpretacji pozostawionej decyzji każdego brata i każdej siostry w Chrystusie. Przyjmowanie Eucharystii dla wiernych tylko pod postacią chleba, zanoszenie jej do osób chorych i nieobecnych, przechowywanie świętej Rezerwy w Tabernakulum. Do tego wrócimy jeszcze później. Odprawianie Mszy świętej codziennie? Kościół Grecki wstrzymuje się od tego w dni powszednie Wielkiego Postu, i pozwala komunikować się w te dni, Komunią pod postacią chleba ze świętej Rezerwy, a według Swiętego Grzegorza Kościele rzymskim nie odprawia się Mszy świętej gdzie nie wydaje się to konieczne dla dobra wiernych, a w Wielki Piątek, wogóle, a wszyscy, również kapłani przyjmują w tym Dniu Komunię pod postacią chleba konsekrowanego w Wielki Czwartek. Dlatego, jeszcze raz przypomnijmy, że Kościół zawsze mówił, że komunia pod dwiema postaciami nie była obowiązkowa dla kapłanów, którzy nie odprawiali Mszy świętej, a pragnęli ją otrzymać. I ten sposób spożywania pod dwiema postacimi przysługuje tym, którzy celebrują Ofiarę in persona Christi jako następcy Apostołów, bo do pierwszych dwunastu kapłanów do którego Chrystus rzekł: To czyńcie na moją pamiątkę.