64

Hic est enim CALIX…, bowiem to jest kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza. Lub Nowego Testamentu, dopuszcza się takie tłumaczenie. Dopóki nie było Wcielenia, a więc związanej z tą Tajemnicą Krwi Pańskiej nie było jeszcze Nowego Przymierza. Ono się rozciąga między tymi dwoma tajemnicami: Wcielenie i Odkupienie. Jezus Chrystus jest Pośrednikiem między Bogiem i Ludźmi, więc dlatego przyszedł, aby zawrzeć nowe i wieczne przymierze między Bogiem i ludźmi we Krwi swojej, z pomocą Ducha Swiętego. Stare przymierze zostało dokonane na górze Synaj przez Mojżesza czyli Proroka, który był pośrednikiem. Bóg dał mu zasady Prawa dla Izraelitów, i obiecał, że będzie im towarzyszył przez swoich wybranych ludzi i niezależnie od wszystkich innych narodów ziemi, jeśli będą strzeżone jego wskazania. Obiecali być tam fidèlesa. Mojżesz wziął krew ofiarną ze zwierząt, i rzucił ją na ludzi, mówiąc : To jest krew przymierza, które Pan zawarł z wami w oparciu o Jego Prawo. Ale to przymierze było wciąż łamane przez Izraelitów, i to do ostatniej chwili, kiedy już Mesjasz był między nimi. Mesjasz, Jezus Chrystus głosił naukę o królestwie Bożym, uzdrawiał chorych, przepędzał złe duchy i zapowaiadał, że przychodzi czas Nowego Przymierza, i to potwierdził przez to, co tutaj rozważamy, że nie przez krew zwierząt, ale przez własną krew to uczyni w Duchu Swiętym ku chwale swego Ojca. Krew pierwszego przymierza nie może sama z siebie zasługiwać na łaskę, czystości i świętości; Krew Jego natomiast jest nowym źródłem czystości wewnętrznej i prawdziwego życia w łasce świętości. Krew pierwszego przymierza to było zewnętrzne oczyszczenie dla Żydów, którym Bóg okazywał miłosierdzie ze względu na tę jedną jedyną Krew, która miała być przelana w Nowym Przymierzu, a jej działanie jest ponad wiekami, bo jest ona Krwią Boga-Człowieka w jednej Osobie Syna Bożego. Dlatego Jezus Chrystus, gdy zbliżała się ta Jego Godzina tak mówił do swego Ojca: « podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś ». J 17,1n. Oddzieleni od świata Apostołowie zostaną posłani jak Syn dla szerzenia posłannictwa Syna i prawdzwego kultu odnowionego przez ofiarę Jezusa Chrystusa. W tę misję wpisany jest każdy kapłan w Kościele Bożym. Jezus jest Kapłanem i Zertwą – to samo przekazuje swoim kapłanom, zostawiając im swój serkret: « Ja nie jestem sam, bo Ojciec jet ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat ». J 17,32n. Zrozumie to jedynie ten, kto nim jest, komu Jezus i Kościół powierzył ten największy ze wszystkich cudów, z wyprzedzeniem, przed śmiercią, zgodnie tekstem Ewangelistów, który dane nam jest wypowiadać słowa przeistoczenia i konsekracji nad chlebem i winem, w samym sercu Chrystusowego Ciała mistycznego, jakim jest Kościół. Przy konsekracji i przeistoczeniu chleba w święte ciało Chrystusa słowa : « za was będzie wydane » dotyczy wszystkich, którzy z tej Ofiary skorzystają. Przy konsekracji zaś i przeistoczeniu wina w najświętszą krew Chrystus « za was » dotyczy Jego sług-kapłanów, a dla innych, którzy skorzystają z tej Ofiary są słowa « za wielu » : Krew ta będzie wylana za jednych i za drugich, ale pod postacią konsekrowanego wina przyjmą go tylko pierwsi. Z kielicha Męki Jego piją wszyscy, którzy wierzą, ale kielich ofiarują jedynie ci, którzy do tego zostali powołani. Bo nikt sam nie bierze sobie tej godnoście, jak tylko ten kto jest powołany jak Aaron w Starym Testamencie. Por. Hbr 5,4 Tutaj trzeba nam usłyszeć słowa o różnicy kapłaństwa w Starym i Nowym Testamencie, którym zajął się dogłębnie autor tego Listu, o czym już wspominaliśmy. Chrystus jest Kapłanem z tytułu swej mocy, płynącej z połączenia natury udzkiej z naturą Bożą w Osobie Syna. «  Dane Mu jest bowiem takie świadectwo: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka(Ps 110,4)…Ten właśnie (Jezus Chrystus), ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi ». Hbr 7,17.24n. Jedyna Ofiara Chrystusa zajmuje miejsce centralne w całości zbawczego planu Boga. Biblia Tysiąclecia dz.cyt. s. 1365. Taki jest przypis do wersetów następnych, które charakteryzują Chrystusa jako Arcykapłana: święty, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników, wywyższony ponad niebiosa, który w Godzinie Jego uczynił raz na zawsze Ofiarę z samego siebie, która jest uobecniana w każdej Mszy świętej. On uczynił ze swojej śmierci Testament życia . On sprawia, że pozostawiając Kościołowi w posłudze kapłanów, swoje ciało i swoją krew, aż do końca czasów, może On odnowić w Kielichu Krwi swojej odwieczną wolę Boga w Trójcy Przenajświętszej, wiecznego trwania Przymierza, który jest tak nowe i tak wieczne, że nigdy nie zostanie zmienione, jak to zostało przepowiedziane przez proroków i potwierdzone przez Apostołów.

64