74

7. MODLITWA PANSKA. Przygotowanie do Komunii świętej.


Dało się zauważyć, że Mszy święta cała jest zanurzona w Słowie Bożym. Jest więc rzeczą oczywistą, że odpowiedź Jezusa Chrystusa na prośbę Apostołów : « Przymnóż nam wiary! ». Łk 17,5 « Panie, naucza nas modlić się, jak i Jan nauczył swoich uczniów ». Łk 11,1, że Modlitwa OJCZE NASZ powinna była stać na szczycie Eucharystii, gdzie niebo i ziemia są razem. Był to najodpowiedniejsze jej wykorzystanie , aby przygotować się do Komunii świętej. Po modlitwie Kanonu, a zwłaszcza po konsekracji i przeistoczeniu, nie można było znaleźć żadnego innego lepszego przygotowania do komunii świętej jak Modlitwa Pańska. Ta boska modlitwa była również ostatnim pouczeniem dawanym katechumenom, aby przygotować ich do przyjęcia Chrztu i Eucharystii. Nic bowiem nie może lepiej usposobić chrześcijan do zjednoczenia z Bogiem i otrzymania Jego łaski, jak ta modlitwa, ponieważ zawiera wszystko, o co można Boga poprosić, i wszystkie racje i powody, dla których prosimy, powinny wypływać z miłości dla Niego, dla siebie, i dla bliźniego. Starożytny Kościół chciał, aby połączyć tę modlitwę z owocami Mszy świętej, kiedy był już pojednany z Bogiem i z ludźmi. Jeden z pisarzy mówi nam, że natychmiast po Kanonie biskup lub kapłan wznosił ręce do ponownej zachęty, a potem zwracał się do ołtarza, aby powiedzieć Modlitwę Pańską. Grecki Kościół umieścił ją w tym samym miejscu, jak to widzimy w liturgii św. Cyryla i innych Ojców, z tą różnicą, że w Kościele łacińskim była śpiewana lub recytowana tylko przez kapłana po cichu, a w Kościele greckim, była śpiewana przez wszystkich obecnych, i ten zwyczaj przeniesiony został najpierw do Galii. Dzisiaj już w całym Kościele jest ta właśnie praktyka, że wszyscy ją odmawiają lub śpiewają. Zapożyczenie od Kościoła Greckiego, w Galii, tej praktyki, dokonało się ze względów praktycznych. Była ona mówiona głośno, a to dlatego, aby ci, którzy przyjęli Chrzest mogli ją recytować na pamięć podobnie jak Symbol, czyli Wyznanie Wiary, ponieważ słysząc te modlitwy codziennie na Mszy świętej można było łatwo się jej nauczyć. Kościół, w celu uwrażliwienia wszystkich wiernych i obudzenia w nich uczucia wielkiego szacunku, z którym mają się modlić tą modlitwą do Boga, aby nie czynili tego bez miłości, czyli tylko wargami, podczas, gdy serce byłoby daleko od Boga, ułożył tę zachętę w formie egzortacji: Præceptis salutaribus moniti et divina institutione formati audemus dicere, Pouczeni zbawiennym nakazem i Bożą nauką uformowani, ośmielamy się mówić. Obecna egzortacja brzmi: « Pouczeni przez Zbawiciela i posłuszni Jego słowom, ośmielamy się mówić ». Eucharystia, Obrzędy Mszy świętej, dz.cyt. s.104. « Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje! Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego! ». Mt 6,8b-13. Biblia Tysiąclecia, dz.cyt. s.1130. Motywem jest przykazanie, ponieważ Jezus Chrystus nakazał nam robić. Nauczył, jak się modlić. Jeśli Kościół łaciński, na początku wieków zalecał by tylko kapłan czynił to otwarcie, ale cicho, śpiewał, czy recytował, to dlatego, że zanim Pan Jezus tę Modlitwę objawił, wydał polecenia bardzo mocne na temat modlitwy wogóle: « Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląc na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! ».Mt 6,5-8a. Zbawienne są te zasady i korzystne, ponieważ zawierają naukę o uwewnętrznieniu serdecznym naszej relacji z Bogiem Ojcem przez Jego Syna w Duchu Swiętym, co jest nauką o zbawieniu. Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem ludzkości, On tylko zna Ojca swego, i Ojciec Go zna jedynie Sam: « Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić ». Łk 10,22. Powyższym słowom Pana Jezusa towarzyszy objawienie Trójcy Przenajświętszej w Ewangelii Łukaszowej: « W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Swiętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojczem panie nieba i ziemi ».Łk 10,21a. Przed chwiłą Kanon Mszy świętej kończył się tzw. Wielkim podniesieniem: Per Ipsum, et cum Ipso, et in Ipso, przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie. Nie możemy po prostu, bez podanych przez Chrystusa zasad modlitwy, wejść jak tylko przez Niego, z Nim i w Nim, w relację z Ojcem, jeśli On zechce nam Go objawić. To jest wielki przywilej, że zgodził się On dać nam tę przepiękną formułę modlitwy. Dał nam udział w swojej osobistej relacji z Ojcem na wysokości Ich wzajemnej miłości, którą jest Osoba Ducha Swiętego. Ojciec i Syn są Jedno w Duchu Swiętym. Najświętsza Trójca jest Najświętszą Komunią Jedności, Ojca i Syna i Ducha Swiętego. Przyygotowanie do naszej Komunii świętej z Bogiem to nie jakaś tylko formuła i abstrakcja, lecz chodzi o bardzo konkretną sprawę, na której Jezusowi Chrystusowi tak bardzo zależy! Czy i nam? « Aby wszyscy stnowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał ».J 17,21 Tutaj wszystko jest powiedziane o co chodzi we Mszy świętej i jaki jest cel Eucharystycznej Ofiary: Chrześcijanie mają przywilej poznać Jezusa Chrystusa i ogłosić światu, że Bóg Ojciec Go posłał na świat, jako Zbawiciela. « Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował, tak Jak Mnie umiłowałeś ». J 17,23. Ta modlitwa podnosi nas na tę przestrzeń wewnętrznych objawień jakie się dokonują na płaszczyźnie w inny sposób niedostępnej. Bez Ducha Swiętego, Ducha jedności, Ducha miłości, Ducha prawdy, Ducha świętości i sprawiedliwości, jest to po prostu niemożliwe. Tak wielki zaszczyt dla nas, ale i odpowiedzialność! Kościół w egzortacji podaje: « Audemus dicere, ośmielamy się mówić ». Bo jest to uwarunkowane tylko wiarą, nadzieją i miłością. W przeciwnym razie, trzeba raczej zamilknąć niż te słowa wypowiadać. Przecież np. « Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom », gdy to nie jest tak ! byłoby nie mniejszym świętokractwem niż przyjęcie Komunii świętej w grzechu ciężkim ! A jest w tej Modlitwie powiązanie siedmiu intencji-próśb, tak samo zjednoczonych, jakby jedność w Bogu samym : « Ojcze sprawiedliwy! Swiat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będą objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich ». J 17,25n. Danynam przywilej, by nazywać Boga naszym Ojcem, wraz z udzielaniem się Ducha Swiętego przez Chrystusa sprawia, że ośmielamy się mówić te Słowa Boże: Ojcze nasz…Nie moglibyśmy tego cznić, jeśli by Jezus Chrystus nie dał nam tego przykazania i przywileju, ale także, jeśli spełniamy podyktowane nam przez Niego samego warunki.

Ten wstęp jest bardzo stary. Swięty Hieronim wskazuje na to, gdy mówi, że Chrystus nauczył tych słów Apstołów i kazał im je mówić w czasie Ofiary Jego Ciała i Krwi. Sw. Cypriana zauważa, że Jezus Chrystus, wśród swoich zbawiennych wskazówek i boskich przykazań dał nam te formułę modlitwy, a uczono nas jej w ten sposób, że najpierw trzeba było zapytać: Jak mamy się modlić? Kościół prowadzony przez Jezusa Chrystusa, mówi Tertulian, zmierza do Boga Ojca. Modlitwa jest krótka, ale zawiera się w niej cała Ewangelia w skrócie. Sw. Augustyn jest zadziwiony, że w siedmiu prośbach zawiera się wszystko, czego można pragnąć i oczekiwać od Boga. To musi być wielka łaska dla wiernych, że razem z całym Kościołem możemy odmawiać tę modlitwę w momencie, gdy Jezus Chrystus, który jest jej autorem, obecny jest w Realności Swojej Ofiary na ołtarzu, tak że dzięki Niemu możemy otrzymać od Boga Ojca wszystko, o co prosimy w tej Modlitwie. W Mszale jest ona następująca: «  Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź królstwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba nazego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego ». Eucharystia, Obrzędy Mszy świętej, dz.cyt.s.105.

74